565 resultaten.
Eenzame metaforen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
193 In het nachtland van dromen
zwemmen zwoele rivieren
naar verre horizonnen
om de zee te voeren
ik heb je lief
fluistert ze
maar je bent doof
voor argumenten
je hebt haar lief
dat weet je
maar je bent blind
voor haar schoonheid
beelden zwijgen
woorden dansen
in echo van jouw ratio
eindeloos is de stilte
van het roekeloos heelal…
Hologram van het heelal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
153 Alle elementen die we schikken
in het Periodiek Systeem, de allereerste
bacteriën en ook wij, mensen
zijn scheppers van het heelal
In tijd en ruimte veranderen we
de energie en schrijven we mee
aan de onvergankelijke feiten
aan de randen van zwarte gaten
Die informatie bestond al
als de Schepper
die er met een oerknal
ruimte en tijd aan…
Wakend licht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
177 Het is mooi om sterren weer terug te zien in de
hemel waar zij voor onze ogen de geboorte van een
nieuwe dag aankondigen, omhelzend met heel veel liefde
Hun lange, zoete kussen afgedrukt op klein stukje eeuwigheid.
Elke vorm van schaduw stante pede weggeveegd
zodat ze schitteren in al hun blauwkleuren tot roodtinten
Iedere kijker en liefhebber…
Bij volle maan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
382 Kijken naar boven
adem bezinning en rust
tijdens volle maan
Een schittering in donkere hemel waar
zij puur en zuiver een ongerepte nacht aankondigt
Stap voor stap word ik door haar begeleid en ondersteund om
diepe rust en stilte te bewandelen, een kans die je niet zomaar laat liggen.
Dat de aantrekkelijke lagen van helder
en kleur zoveel…
Reizende komeet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
166 Reizende komeet
langs en van de zon vandaan
moment in de tijd
O Mooi lichaam, reizend door het heelal
waar je de diepte van de hemel zal ontdekken
Op zoek naar bestemming ergens hier ver vandaan
Laat je meestromen met de kleuren van een sterrenregen.
Op jouw levenspad obstakels en hindernissen
overwinnen zodat alle dromen werkelijkheid…
Ode aan Venus
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
222 Hoog boven hemel
een kleurrijk lichaam verschijnt
avondster glinstert
Na enige tijd afwezig te zijn geweest meld jij je weer
aan in een hemel van openheid en samenhang waar jouw puur
en zuiver gezicht straalt o zo dicht, maar eveneens ergens hier ver vandaan
Hoe ik jou heb gemist daar ik jouw verschijning wou zien tegelijk wist ik niet waar…
De zwaarste steen kan niet zinken.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
204 Eindeloos sprookje van duizend en één nacht
De allerliefste waarnaar ik dag en nacht smacht
Steeds zin je oortjes lief zo op te peuzelen, je te likken ook wel te bijten
Op onze gezegende leeftijd vaak dik zin je het echtelijke bed op te smijten!
Sinds mijn veertiende , met genot en plezier je ' kindvrouw '
Hield verdraaid stand zo heftig,…
Verliescirkel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
219 elk begin
gaat naar een einde
er is geen winst
geen onderscheid
nochtans
wat niet verwekt is
moet niet sterven
wie niet meespeelt
wint altijd…
Lofzang
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
209 moeder Aarde
vader God
broeder Zon
en zuster Maan
en ik
die het liefst van al
niet had bestaan…
Ze heet Luna
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
264 Puur in een ornaat
omgeven door sterrenlicht
verbonden met jou.
Hoe uitdagend en vastberaden jij een gedicht hebt
achtergelaten op mijn breekbare lippen van waar verlangen wordt
gelezen op elke regel terwijl een strofe is geschreven in taal van liefde en licht
Enig gebaren van aandacht en vriendelijkheid zitten op dezelfde lijn; dat smaakt…
Zon en maan
gedicht
3.7 met 22 stemmen
14.542 Wat een geluiden, wat een oceanen!
Elke letter opent de verte.
Door op een knop te drukken,
Door aan een touw te trekken,
Door een handel over te halen.
Elke lettergreep opent de verte.
Met een donkere zucht uit de diepte,
Met een kameraadschappelijke lach van opzij,
Met een schrille kreet in de wolken.
Elk woord opent de verte
En ruikt…
Action!
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen
277 Het is al bijna vijftig jaar geleden,
Dat astronauten vlogen naar de maan,
Ze willen binnenkort maar wéér eens gaan,
Het leek destijds zo simpel wat ze deden.
Dan ziet de wereld alles live in kleur!
Maar wie wordt deze keer de regisseur?…
Uit je schulp
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
235 Soms zie ik in gedachten op een lange ijzertrap
Die wentelend omhoog gaat naar Elysisch wonderwel
Mijzelf op treden treden als een gave oesterschelp
Ik voel hoe in verborgenheid in mij de parels rijpen
Langzaam puur ik korrels zand die landen op mijn tong
En in het duister oergeweld van weekdierengedachten
Dring ik langzaam dieper door tot…
Outopia
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
196 Vervolg op mijn eerdere bijdrage
van 16 juli jl., "Jupiter's Roos"
_________________________________
DARK ROSE
Nog even over de recentste
versie
Van 't altoos immer uitdijend heelal
Het tijdloos eindeloos oneindig
al
't Is iets van Webb dat ik nu van heel ver zie...
Nu lees ik in mijn notapaperassen
De infraroodopnamen van James…
Jupiter's Roos
netgedicht
1.0 met 4 stemmen
186 IOVIS ROSA
Polaire cyclonen in witgrijze stromen
meedogenloos snijdende ijzige winden
magnetische velden in couleur locale
Thor laat tornado's genadeloos
gieren
in noorderlicht vlammend rond tollende manen
Wodan werpt woedend de riem met de dieren
in nevels en ringen die vuren bedwingen
Dan rijst uit dit allegaar
van godenduistering…
Cloud nine
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
207 Goed nieuws! Nu Elon Musk zijn Marsavontuur heeft laten varen kunnen wij, voyagers van ruimteschip Aarde, collectief deelgenoot worden van een missie in onze eigen explorer.
Toevend op Cloud nine rond middernacht maakte zich een euforisch gevoel van mij meester. Alle humanitaire rampen en klimaatellende verdwenen als bij toverslag in nevelen der…
Rond
gedicht
3.4 met 14 stemmen
8.329 Elke maand is de maan
vol en even groot en rond.
Maan, moeder der idee,
het ding onkenbaar. Vol
is zij het voorbeeld
van cirkel, onaantastbaar
gaf zij ons te denken, schiep
de rechte lijn. Een appel
is nooit zo rond, te eetbaar
daarenboven.
----------------------------
uit: 'Landgoed', 1989.…
De raad van een lelie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
199 Een nacht ging ik wandelen
naar de vijver
God was niet in het water
En de wilgen verhulden dat niet
Afasisch. Onhoorbaar bestond daar een lelie
Witter dan ik kon betreden, heden
Begreep ik de wil en de waan
Aanlandige winden te smaken
Onroerbaar te zijn als het kruid
Geen ogen zelfs voor zon of maan
Er zal, voor het einde komt…
Vrouw Holle
gedicht
4.1 met 58 stemmen
21.240 Ik kijk liever naar de maan
dan naar de mens.
De mens,
ik word er zó moe van.
Dat roepende, smekende,
lachende, verlangende,
niet wetende,
willen wetende
ik hou van jou zeggende,
of denkende,
op schoenen
of op eelt lopende,
van de een naar de ander rennende,
met sieraden en muziek beklede mens.
Ik kijk liever naar de maan
die altijd hetzelfde…
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren
poëzie
5.0 met 1 stemmen
1.976 LXIV
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren,
Worden de sterren in de nacht geboren,
Vuurbloemen die de rijzendranke roeren
Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.
En waar de heemlen van voor Hem vervloeren
Tot glazen glansbaan eindelozer koren,
Lijnen der stelslen weemlende contouren
Door 't klaar kristal donkervermoede voren…
Kikker op een racefiets
gedicht
3.1 met 22 stemmen
12.306 's Namiddags zagen we haar staan
aan de drukke hemel, boven de helle daken:
verdwaald, lauw en flets had de maan,
het dient gezegd, toen allerminst iets van een baken.
Misplaatst als een kikker op een racefiets,
een smeltende, vale, in een dof laken
gewikkelde bol kaas, hinkend naar niets
via zenit en nadir, geenszins blakend.
En later,…
God ziet
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
365 Ik stel me voor,
hoe God soms zit te kijken
Misschien wel op zijn troon.
Wat ziet hij dan?
Een wriemelende massa mensen,
die op bezige bijen lijken.
Soms haalt hij ze wat dichterbij.
Bekijkt ze dan wat nader en is verbaasd.
Haast iedereen in stoere spijkerbroeken
of op naaldhakjes, super hoog.
Ze paraderen over straat
en iedereen heeft…
Always the sun
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
264 's Avonds vanaf mijn balkon
Zie ik het licht van de Maan
Of eigenlijk dat van de Zon
Die net is ondergegaan
De Zon is uit het zicht
Het is de Maan die wordt verlicht
Maar als de maan straks verdwijnt
Is het weer de Zon die schijnt…
het heelal
netgedicht
5.0 met 9 stemmen
329 het heelal gezien
als immens schoolbord...
geef de dichter
een krijtje
en weldra
staan er de
mooiste verzen
aan het
firmament…
Lichtval
gedicht
3.9 met 44 stemmen
17.821 Als ineens de zon de schaduwen
opzij veegt naar de verste hoeken van de
kamer, kijken we op maar zeggen niets.
Ik buig me naar het stof, neem af,
jij strekt een been om naar de keuken te gaan.
De richting staat elegant gecomponeerd
lichtval te verdragen.
Over de tafel hangt een gesprek.
We hebben het verlaten,
we bewegen ons nu schuchter…
Oneindigheid
poëzie
5.0 met 3 stemmen
1.154 Van honderdduizend jaren her
Kwam tot mijn oog de straal van een ster,
Hij kuste mij met zijn milde licht,
Ik voelde mij leven als in een gedicht,
Want wat is tijd?
Meer mijlen ver dan mens verstaat
Bewoog mijn oog dat stergelaat,
Ik was nabij haar met mijn blik
En ondervond een zoete schrik:
Geen ruimte telt!
Tezaam geschapen…
De bibliotheek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
254 Het begint te regenen
als ik halverwege ben
Bij aankomst
blijkt mijn lenerspas thuis
Terug
Regent het harder
Alle stoplichten staan op rood
Op één na
Die-ik-in-een-sprint-
hoop-te-halen-als…
mijn voorvork breekt
Het lukt me niet te genieten
van het moment van gewichtloosheid
wanneer ik over het stuur
naar het asfalt zweef
“Analfabetisme…
Baal Sjem
gedicht
3.1 met 36 stemmen
19.171 Kultuurvreten: ketch-up yoga op hot-dog karma,
Bahavadgita lezen bij licht van wierook
terwijl de wensdroom Witte Licht op lage pit
in de gaarkeuken van het moderne denken verpietert.
Tussen acupunctuur-pop en zen-beat
met spreuk spiritisme en dooddoener drugs
wordt slijk tot golem en tot god gekneed:
in zijn dode mond is mode het baalsjem,…
FANTASIE.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
949 Er' disse sorte Masser Fjelde ?
Nei! fremasi styrte de need Vaelde,
Og Sneens Dynger paa den hole,
Snart stige, snart forsvinde!
ANDERSEN.
Zijn 't velden daar ginds, zich ontvouwend voor 't oog?
Maar neen! het zijn bergen!... Zij leven:
Hun sneeuwtoppen deinzen en stijgen omhoog,
Nu herwaarts, dan derwaarts gedreven.
Zijn 't wolken…
Heelal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
227 wij zwerven
als scherven
door ruimte
en tijd
als kwijtgeraakte
onderdelen
steeds weer
op zoek naar
een vorm van
nabijheid
om alles
wat stuk is
te helen…