Netgedichten

netgedicht (nr. 84.499):

Hoe Venus de ziel beroert

Ster van de avond
liefde straalt in zachte gloed
de ziel ontwaakt zacht

Hoe uitnodigend en verrijkend het is om
Venus waar te nemen als een lichtende ster, waarbij ze in
de vroege avondschemering verschijnt en een zachte gloed verspreidt,
een gloed die zich mengt met verlangen en schoonheid, onzichtbaar doch voelbaar.

Haar licht omhult mijn wereld en neemt de
kilte van twijfel in zich op, zodat elke sombere gedachte
oplost in haar spel van tinten en schaduwen. Ze danst met kleuren die het
leven een glans geven, vol rijkdom en warmte, waarbij haar schoonheid slechts tijdelijk lijkt.

Haar verborgen kracht om te helen ontkent
geen enkele sterveling, want ze prikkelt dromen en nodigt uit tot
scheppen van nieuwe werkelijkheden, een werkelijkheid waarin harmonie heerst
en iedere ademtocht vervuld is, terwijl ik bewonder hoe ze met eenvoud haar wezen onthult.

Al met al blijft ze een fenomeen van ongekende
pracht en sensueel genot, met een karakter dat liefde schenkt, een
persoonlijkheid die inspireert, en een warmte die mij verbindt met elke cyclus van
haar stralende leven. Ze blijft een herinnering aan de kracht van schoonheid en de belofte van liefde.