Alle inzendingen over Verdriet OR Verborgen OR Emotie

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

zo veel emotie te veel verdriet hangt hier rond en er is veel pijn…

val naar een onzeker oord die traan, die mijn verdriet verraadt die traan, die mijn emotie verwoordt…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Ze draagt een boek met zich mee geborgen, veilig in haar armen verborgen. Ze zou hierin nog zoveel kunnen schrijven maar laat het verborgen blijven.…

Het verlokt met exotische beelden emotie's die, verborgen zijn in de diepte van je wezen, van alles wat verleidelijk en verboden is.…

eenzaam was zijn leven verlaten door een hart ogen verborgen tranen hij huilde ze elke nacht emotie ging verloren levenszin verdween verwoest waren zijn dromen de dag geluk verdween tot ongeremd verlangen zijn hart vulde met hoop de drang om weer te leven verborgen lag in jouw schoot…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

ene lijdzaam in de emotie beland stuurloos door datgene datgene wat verdriet bracht wat je pijn heeft gedaan het ligt buiten je macht schaam je niet voor die traan…

bevroren door de tijd verloren door onzekerheid de nacht maakt dat haar ogen sluiten de vorst vormt bloemen op de ruiten zomers en toch winters koud vrolijk lachend en toch eenzaam een man die in alle stilte rouwt verraden door die ene traan…

De één wil nog meer mijn aandacht dan de ander, Het vreet al mijn energie uit mijn lijf, Maar omdat me is geleerd om te helpen elkander, Zet ik mijn eigen verborgen verdriet buiten kijf.…

Het is zoals de pijnen die in de zomerse sterfte op zoek gaan naar de streling van de herfstse smart verdrietend en wegkwijnend de zonnestralen achter de wolken van een gebroken hart.…

verborgen verdriet er is niemand die het ziet niemand ziet je angst niemand ziet je pijn niemand ziet die ene traan niemand is met je begaan moet het alleen dragen aan niemand wat vragen verborgen verdriet dat door je ziel heen schiet en je hoopt in het verschiet dat iemand die ene traan van verdriet wel ziet…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

rennen verweg nooit meer terug voelen niet omkijken toch gedaan diep in zijn ogen zie emotie voel verdriet draai je om recht in zijn armen voor altijd…

Het stille zwijgen van mijn verdriet vraagt...hoor je me niet? Zonder te antwoorden...begrijp je me niet? Laat het gaan, verwoorden mag. Want niemand die het ziet. Het stil zwijgen verwoorden in een lach. Dat is...wat ik toen dacht.…

Ik heb niets van het leven begrepen en nog minder als die of gene iets zinnigs bedoelde te zeggen om over gelovigen maar te zwijgen die slaan het leven gewoon over voor een eeuwig leven na hun dood mijn persoonlijke unieke innige ik zegt wat een flauwe kul er is niets wellicht kan je iets of wat of dat van je verborgen verleden lichten in…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

In wonderen verborgen woorden van sprekend vermogen laten de wereld meer ogen naar een nieuwe morgen tot emotie bewogen. Wanneer lippen ongesproken zo geluidloos blijven spoken me hier binnen telkens raakt.…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

Zomaar tranen van verdriet of van emotie zomaar ik weet het niet.…

en als een vergelding van haar valse liefde en emotie voor hem Haar aanblik straalde hem tegemoet op het moment dat zij lijkwit uitsloeg en haar laatste adem vermengde met de stank van de vuilnishopen.…

Duw mij maar Vel rimpelend van spanning Onze toekomst voorspellend Vol onvolmaakte verborgenheden Die we niet kunnen ringen Vast geklampt Ingegroeid door standvastigheid Illusies voorbij Vergeten door de jaren Veel handdrukken gekend Oprechte en geen echte Rimpels zijn je gaan omringen Slechts met één emotie Die van het eerste…