123 resultaten.
Ontwaken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 Als een plichtsgetrouwe onmiddellijk present
Lichamelijk protest
De onbehaaglijke vulling van een onverteerbare werkelijkheid
Slikken moet ik
Geen keuze
Maar jij verteerd me
Verleiding met zoetgevooisde zinnen
Spokend in mijn hoofd
IJersterk verzet tegen dat wat is
Verlies ligt op de loer
Winst onmogelijk uitgaand van tekort
Bestelling…
Druilerig staren
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.022 Vlagen van bevroren
Druppels vallen neder
Op zijn uitgestoken neus
En doen hem zachtjes
Terugdeinzen onder
Het houten afdakje
Dat een functie heeft als
Schuilplaats
Voor natuurlijk onbehagen
Het wit van zijn ogen
starend naar de groene
Zee van lekkernijen
En het vooruitzicht van een
Door hoeven ontsprongen
Waterballet
Doen hem…
Nog ver weg...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 256 Vandaag ben ik weer teleurgesteld,
voel me onbehagelijk.
En als men vraagt, hoe dat komt,
dan zeg ik ; Kijk maar om je heen.
Er is nogal wat aan de hand op deze
aarde ; hongersnood, oorlog, rampen
en armoede.
Die zich tot ieders woede verspreiden.
Zo krijg je een wereld waarin vrede en
vrijheid nog ver weg is.…
twee november
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 130 denk ik aan kaarsen thuis
Maria van Lourdes met haar blauwe lint
incluis het kleine kind
dat liefde geeft
en vraagt
om zelfgemaakte vrede
in dit heden hangt nog rijk
een wolk
vol onbehagen
deze dagen tellen dubbel
als ik verder dan religie kijk…
Ik zou een vliegje willen zijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 366 Ken je het gevoel van onbehagen,
om nutteloos langs de kant te staan?
Dat nare, lege gevoel?
Ken je de oplossing voor dit fenomeen?
Begrijp je dan wat ik met
machteloosheid bedoel?…
- Ongenoegen -
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 466 verspreidt een grijze vieze slier,
een slang van een hoop vergissingen
die gaandeweg synoniem daarentegen
een levensbeschouwelijke les wordt
woorden steken door
sterker dan ontevredenheid, sterker dan gevoel
onbehaaglijk de onenigheid,
als drijfveer op de achtergrond
een stugge ongeïnteresseerde houding
met een doorluchtig 'presidentieel…
Een stroom van woorden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 215 Een stroom van woorden
herbergt
wat onderhuids
leeft
frustratie
om wat niet
angst
en onbehagen
niet vatbaar
voor rede
eerder redeloos
en niet te stuiten
Een stroom van herinneringen
voedt
wat binnenskamers
blijft
ondeelbaar
om wat wel
heimwee
en broosheid
niet vatbaar
voor herhaling
eerder onmogelijk
en verleden tijd…
angst
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 572 De strijd is hard
De pijn wordt verbeten
Het onbehagen gevangen
In een net van twijfel
De toekomst is somber
Verarmd in zijn geheel
Vernietigend zelfbeeld
Hoewel je het niet ziet
Vertrouwen verloren
Gewoon de mist ingegaan
Zomaar, zonder
Voorafgaande verwittiging
Het blijft maar duren,
Mijn geduld is op
Laat iemand de sluier…
en zo de draad
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 192 een spin nestelt zich in de kerstboom
het lijkt alsof het web oud licht vangt, verstard
zoals de naalden in dagen van onbehagen
ik wil het huis ontvluchten, niets meer zijn
van al wat dichterbij komt, onverteerbaar
in schalen van vergeving waarin kaarsen
tot vlakte zjjn vergaan
de spin baart verder
tot in elke hoek van de kamer…
op het randje
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 7.247 op het randje van de nacht
de slaap wil nog niet komen
zegt hij haar goedenacht
belooft van haar te dromen
op het randje van zijn geest
gevoel van onbehagen
het stoort hem nog het meest
dat het steeds komt met vlagen
op het randje van de dag
zijn dromen zijn vervlogen
verdwijnt nu ook zijn lach
weet dat hij heeft gelogen
op het randje…
Vals seizoen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 253 Het zou moeten
sneeuwen als een muur
ijzig ruw over zwijnenvachten
de beek kronkelend bevroren
als een knisperende boskrakeling
scheve schotsen verankerd
in nachtzwarte oevers
glazen vennen in bontkragen
rietpluimen van bergkristal
het meer vol poolijs
de heide naakt en troosteloos
bijna onzichtbaar verstoven
onder verpulverd onbehagen…
muren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 in deze tijden vervalt
de menselijke maat
in onbehagen
moeten opgeworpen muren
de angsten slechten
de ingemetselde naakte
schaamte sterft
duizend doden
een dak willen we
om de muren van ons
huis te verbinden
bij toeval belanden anderen
- ik ken die mensen niet -
aan de ontredderde kant van
muren die als rode prikkeldraden…
het kwetsbaar witte
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 854 ze vraagt
het winters onbehagen
niet langer te verdragen
naar buiten te komen
de huid te schonen door
te spelen in het licht
we leggen haar
het kwetsbaar witte voor
geborgen in de donkere maand
ze blaast een
zoele wind erdoor en
kleurt wat zich zo schaamt
ze raakt
een toon die al
zo lang niet heeft geklonken
het nieuwe leven…
Het rood een droom te hoog
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 zag in je lach
het lichte onbehagen
kleine vragen niet durven praten
met armen reiken
naar de appelboom
het rood een droom te hoog
handen altijd open
maar je vingers nu
gesloten in behoedzaamheid
je ogen draaiden
er omheen de hete brij
het misverstaan van jou en mij
we zagen samen
de kleine vragen onder ogen
heb de appelboom…
Als druppels drogen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 193 langzaam droogt de wind
de druppels van mijn wangen
sterft
de tegenslag in de herfst
uit het grauwe gisteren
ontstaat weer een verlangen
ik vlij een bonte bloei
over mijn onbehagen
in een vergeten hoekje
zie ik mijn zomerjurk hangen
ik weet dat ze nog past
vandaag zal ik haar dragen
de zon is als een wollig vest
ik draai me warm en…
Verleden toekomst
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 629 Net als bijna iedereen
in de greep van het rusteloze
verstand, dat zich moeilijk
afsluiten laat
voor de eigen gedachten
onbehaaglijkheid ervan
Nooit de aandacht vrij
om helemaal in het moment
te vaak gericht op een toekomst
denkbeeldig, een verleden
geromantiseerd, ijdele hoop
meer te ervaren.…
voorbij
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 827 Een onbestemd verlangen, een onbehaaglijk gevoel.
Midden in het leven staand echter zonder doel.
Gespeelde vrolijkheid, het gelaat getekend.
Emoties verscholen, de kleuren verblekend.
Ratio voert de boventoon, de passie is onzichtbaar.
De sleur niet doorbrekend, leven langs elkaar.
De toekomst ontwijkend alsof die niet bestaat.…
Pausoleum
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 146 Een geest van populisme waart rond
dansend op Gods graf
Hij stelt dat hij de waarheid vond
toen hij zijn mening de ruimte gaf
Zie de rouwende menigte dwalen
een dodenakker als labyrint
En zij die hun waarheid stalen
openbaren nu hun schrikbewind
Een geest van populisme heeft zijn masker afgedaan;
een in onbehagen gewortelde vrees
En zo…
"Gevoel Van Leegte"
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen 974 Hoe ontstond 't "gevoel van leegte"
dit "onbehaaglijk gemis van iets"?
Alles wat mijn hart begeerde
heb ik, maar het doet me niets.
Dingen vullen niet de kilte
die ik voel steeds in m'n hart.
Jaren voelde ik me schuldig,
héél ondankbaar en verward.…
Niets is stiller
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 139 Een dichter gunt
zijn laatste woord
eindelijk een rustplaats,
zijn eigenlijke behuizing
buiten de dictionaire om
van zijn onbehagen
als een inktmop die
allang bekend was
voor hij werd gemorst
op de korst van brood
kruimels waarmee het
spoor duister werd en
alle papegaaien zijn verwend
werd de ruimte van de aan mij
toegeschreven…
Het is het kind in mij...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 779 ik zie een spiegelbeeld
dat ik niet langer kan verdragen
het kind in mij
spreekt al zo lang een taal van onbehagen
gevangen in de kerker
van het niet-begrijpen
hoe weet ik wie ik ben
als ik mijzelf niet eens herken?
waar is de zon
die mij laat rijpen?
waar is de steen
om de facetten van mijn ruwe diamant te slijpen?…
Zonder woorden
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.273 Er valt een stil onbehagen,
omdat de een voor de ander niet wijkt.
Soms lijkt het bijna,
of wij elkaar niet verstaan.
Allebei een andere taal spreken,
wij alleen door zullen gaan.
Dan is er toch die kleine vonk,
het verlangen naar elkaar.
Is er zonder het vergeven,
zijn wij weer een liefdespaar.…
Schemerrood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 De lucht kleurt rood
boven de stad
en de huizen
in het mysterie
van schemer gehuld
Mysterie -
roerloze aanwezigheid
waarin elk in alles versmelt
Maar eenzaam gaan de mensen
want in hun afgescheiden zelfbeeld gestold
in een aldoor hunkeren naar een zon
die hen van hun onbehagen verlost
De lucht kleurt roder
vurige schoonheid
vlam…
Spreeuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 207 zijn stal
ik zie mijn schizofrene vader
in een kakelbonte spreeuw veranderen
hij breekt uit zijn zwijgen
als een oude ijsschots
op het bevroren meer
ik heb geen herinneringen
aan zijn fysieke agressie
mijn lichaam vindt veiligheid
in mijn lucide droom
het is avond en een man
met een aangeplakte witte baard
zoekt een knecht voor onbehagen…
Sorry Giraf!
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 197 dus daarom
maken we jou nu af
en daarom
voeren we je in stukken
aan de tijgers en aan de leeuwen
het was niet persoonlijk bedoeld,
giraf
en ik voel best wel
jouw onbehagen
maar het was voor jou
Just NOT the Place to be
daar in Kopenhagen.…
liefde's paar met vonken
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.160 Soms zijn er woorden
scherp en vol venijn
lijkt de band even verbroken
omdat wij onszelf niet zijn
dan groeit er een kloof
die niet te overbruggen lijkt
er valt een stil onbehagen
omdat de een voor de ander niet wijkt
soms lijkt het bijna
of wij elkaar niet verstaan
allebei een andere taal spreken
wij alleen door zullen gaan
dan toch is…
De vraag die ons drijft
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 665 Merkwaardig hoe ik sta,
alleen in onbehagen.
Leeg reflecteer ik de ster,
die eens schitterde en viel.
Gevallen sta ik op,
pijn zonder te voelen.
Gevangen in materiaal,
succesvol doch leeg van binnen.
Proeven; een korte remedie,
ruiken; een duister vermoeden.
De vragen die ik stelde,
zijn gebleven en opnieuw bekeken.…
EEN KLOOF
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.190 Soms zijn er woorden
scherp en vol venijn
lijkt de band even verbroken
omdat wij onszelf niet zijn
dan groeit er een kloof
die niet te overbruggen lijkt
er valt een stil onbehagen
omdat de een voor de ander niet wijkt
dan lijkt het bijna
of wij elkaar niet verstaan
allebei een andere taal spreken
wij alleen verder zullen gaan
dan toch…
De nacht valt grijs
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 100 nog heeft het land van aladin
de sprookjeskracht
uit duizend en één nacht
slangen in de mand
kamelen zittend op het zand
de bazaar met koperslagers
het gewadenfeest in volle gang
geestdriftig bieden donkere ogen
de koper wordt altijd bedrogen
de nacht valt grijs
het stof en onbehagen smeult
in donkere zang en flakkerend vuur
de…
Zin vol waan
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 187 gevoel van onbehagen
aanvankelijk onbestemd
verspreidt zich als een virus
opgelucht wordt opgelost
in bezorgdheid vol met weifel
de ruimte die de vrijheid meebrengt
om te proeven van onzekerheid
wordt beperkt door opgelegde grenzen
waarin het ideaal verdrinkt
in te veel perfectie
nagejaagd tot in absurd
in de schemer gloort nog grijs…