Netgedichten

netgedicht (nr. 51.414):

Niets is stiller

Een dichter gunt
zijn laatste woord
eindelijk een rustplaats,
zijn eigenlijke behuizing
buiten de dictionaire om

van zijn onbehagen
als een inktmop die
allang bekend was
voor hij werd gemorst
op de korst van brood

kruimels waarmee het
spoor duister werd en
alle papegaaien zijn verwend
werd de ruimte van de aan mij
toegeschreven tijd verlengd

Tussen twee oogopslagen in
wordt papier plissé en plooibaar
maar verbreekt de stilte niet
als bruggenbouwer, niets
is stiller als de poëzie.