111 resultaten.
de dood in sepia
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 122 onze ogen
registreren
verkleurde
barakken
wachttorens
het prikkeldraad
diepe barsten
in droge
grond kerven
sporen in
beladen
aarde
vanuit de
dakgoot
fladdert een
mus naar de
plas water
in de modder
een kraai
ontwijkt het
aangekoekte
leed onze
zintuigen ruiken
de sepia dood…
geur
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 341 Het geurt nog steeds
In de verzamelmap
Van de gedichten
Die ik schreef
Het geurt nog wel maar
Minder dan in de mouwen
Van mijn trui toen
Er is verkleurde inkt
Er is vergeeld blad
Ik weet je zult nooit meer worden
De ruit met uitzicht onverwacht
Het telefoongesprek met angst
Het sms dat ongelezen zijn moest
Het geurt nog steeds…
Tekens van verdwenen dieren
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.073 tekens van verdwenen dieren
verdorde bomen, bliksemschichten
tekens in verkleurde inkt
wie dekt de tafel voor een nieuwe smaak?
een volle beker staat te wachten op de rand
het lepelt door de buik van het voorgeslacht
lepelt en roert
honing en bier
wat heeft de mond gedronken dat de mond niet proeft?…
Sporen
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 490 Verkleurd blad
vochtig groen mos
talloos gesponnen webben
en
in grauwgroen uitgewoekerd graspad
een diepgetrokken
glad glanzend modderspoor
doorgelopen over verhard pad
en
in een smalle net uitgebaggerde
rechte sloot
zwemt een eenzame woerd
onwennig rond
sporen van vertrokken zomer
-van een nieuwe herfst!…
Jij bloemde onvertogen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 325 ik nam je hand
kuste warm je huid
het leek een eerst ontmoeten
maar bomen
en het struikgewas
verkleurden ons begroeten
jij groende in het rood
en geel van herfstkleuren ik rook
lente in dit plotseling gebeuren
zag de zon weer opgaan
in jouw lach en ogen jij bloemde
onvertogen op deze koude winterdag…
tweede leven
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 317 haast ongemerkt kwam de herfst
verkleurde haren
rukte vel in rimpels
zelfs de wortels losten
ondergronds
onzeker spiegelend
het nieuwe ik
tastend door de lege dagen
jonglerend met de tijd
verloren
voel reeds de koude adem
winter blaast me in de nek
vage angst het onbekende
wenkt en wacht
grijpt onverwacht…
onverbrekelijk gebleken
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 784 onverbrekelijk verbonden
door draden geweven
door tijd heen verzonden
al ons halve leven
gebeurtenissen gebeurd
onherstelbaar geraakt
onze liefde verkleurd
de code gekraakt
het onverbrekelijke verbroken
de draden versleten
anderen die opdoken
nooit geweten
voorbij, over en uit
toch onverbrekelijk gebleken
de tijd in z'n achteruit…
laat je borsten onderzoeken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 Het verkeer stokte
hortend en stotend wrong het
zich dwars door het dorp
in de oktoberzon
blokletterde een spandoek
rood op wit
aan de voeten van een
levensgrote Christus
aan zijn kruis
tegen de kerkmuur aan
laat je borsten onderzoeken
ik was onthutst
de kerk vernieuwd
een monument beschermd
de Christus verkleurd
geel-wit verweerd…
Papaplant
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 465 Het is al goed
Bedacht mijn hoofd
Toen de blaadjes bruin verkleurden
Ik geef het water en wat zon
Tot de wortels beter zijn
En in de dagen die er volgden
Grepen de wortels om zich heen
Pogend tot houvast of zo
Maar de grond liet zich niet pakken
"Dit ben jij", zei papa ooit
"En dat ben ik", die grote plant
En ze bloeiden, groeiden…
Begonia
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.611 Maar ook een kunstplant
gaf geen troost
Ze verkleurden in vaalheid
nu laat ik het blijven.
Tot inkeer gekomen is mijn soort
de natuur gaat haar gang
Verlost van onvolkomen aandacht.…
Brekende stilte
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 82 langzaam verkleurde
haar lach de spanning
in duizenden kinderogen
nog knipperden zij
op klein vermogen
in een zacht
heen en weer
bewegen kwamen zij
weer tot leven
ademden hoorbaar uit
zo lieten handen
in een sterke kramp
eindelijk hun vingers
weer vrij in een
opluchtend gebaar
in brekende stilte
rezen zij als
een man op van…
Het flamboyante
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 60 zag ik
je hand wat vaags
wegwuiven in een
bijna achteloos gebaar
waar je ook ging
nooit hing er
iets van schaduw
rond je verschijnen
ogen en lach
waren alles in contact
dat hart en ziel
volledig presenteerden
de donkere kant
van de balans was
nauwelijks zichtbaar
in transparante openheid
pas de stilte van
ontspanning verkleurde…
Kennis nemen van:
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 91 Wanneer manlief me vraagt: eens kijken wat er gaat gebeuren
is het niet mijn gezicht wat een beetje verkleurde.
Zonder op te kijken antwoord ik alleen:
wanneer ik gekraak hoor van de tv, gezucht van jou
weet ik precies: dat is het nou!
Want dat is de graadmeter geworden in ons huis,
de dramatiek rondom de ( voorheen genoemde) beeldbuis!…
Nog vragen je ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 109 knuffel
ondersteboven
ze keken je altijd aan
heb geprobeerd
weg te lopen
maar hun blik
ving mij voor ik de
deur had gesloten
ze hadden
iets vragends in
een verbazend
waarom kom jij
niet dichterbij
speel met mij
koester en kriebel
met warme handen
dan zie ik weer je
blijdschap en lach
nooit heb ik
jou los kunnen laten
verkleurd…
dat vlechten hechten was
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 418 de matjes die we vlechten
met draadjes van elkaar
de kleuren die wij kiezen,
ze zijn nog lang niet klaar
het patroon in onze ogen
is een harmonie van twee
we vlechten aan de toekomst
nemen zo verleden mee
wat draadjes zijn gevallen
verkleurd nog niet gebruikt
deeltjes uit ons leven
een kans misschien verbruid
die draadjes zijn herinnering…
een oude foto
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 281 een oude foto in zwart wit
verraste mij een ogenblik
door tijd wat geel gekleurd
de randen wat bruin besmeurd
een lieve man in uniform
klaar voor de grote storm
een mooi plaatje totaal
maar wel met een eigen verhaal
gelukkig is dat al lang geleden
de jaren van verplicht soldaatje spelen…
wat hang je daar zo mooi in 't kader
de verkleurde…
Kind van de wind
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 47 Na een flinke regenbui
openbaart zich fragiel de zon
tussen hangende regenwolken
de dag breekt eindelijk open
een druppel valt op een verkleurd blad
en van het dwalende blad op een balkon
een aarzeling, maar toch voorzichtig
lichtvlekken van een verlegen najaarszon
schijnen door de ontbladerde bomen
op het natte beneden gelegen gazon…
Een kleed voor de ouderen
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 478 ik zat graag in vaders’ stoel
uit het kleed geklommen
had ik de gehele kamer
aan mijn voeten liggen
een reis naar het onbereikbare
vanaf grote hoogte denken
als ik later groot ben
ga ik meubels verplaatsen
het vervaagt heb ik gemerkt
het kleed werd mij te klein
behang verkleurde traag en
alles bleef geruisloos staan
éénmaal heb ik…
je bloemt weer in verkleurde foto's
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 358 je knipt bloemen
uit verkleurde foto's
maakt boeketten van die tijd
de restanten leg je maar terzijde
omdat het niemand verder spijt
ze bloeien in het licht
van alle kleuren
de geuren zijn nog schraal
herinneringen gaan weer leven
in beelden met een nieuw verhaal
de scherpte is afgevlakt
tranen zijn verdwenen
jaren schoonheid komen…
bloemen uit verkleurde foto's
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.040 je knipt bloemen
uit verkleurde foto's
maakt boeketten van die tijd
de restanten leg je maar terzijde
omdat het niemand verder spijt
ze bloeien in het licht
van alle kleuren
de geuren zijn nog schraal
herinneringen gaan weer leven
in beelden met een nieuw verhaal
de scherpte is afgevlakt
tranen zijn verdwenen
jaren schoonheid komen…
De ruimte
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 536 ‘t Verkleurde licht van sterren roept
het universum te weerleggen
het tegendeel is ook, beroept
zich op zijn recht niet te ontzeggen
gepatenteerde feiten nemen
de eigen ruimte in, de stelling
om stelling, houdbare systemen
veroordelen een andre velling
donkere materie blijft verhuld
voor het oog maar is niet te negeren
althans, het vreemde…
Herfst
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 237 Een boom gestild
verkleurd verschiet
verdriet achter de huizen
buigt eenzaam met de wind
geef hem die hand, mijn vriend
en tracht onachtzaam
mee te zaaien
deze droeve melancholie
heel af en toe
tussen het zwerven
het is nu voorbij
de grote trouw
blijft behaaglijk
binnenshuis
waar haardvuur knettert
en weer een jaar
bedachtzaam wordt…
Aan de haal met de dood
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 967 Jij aan de haal met de dood
die jij herkende in een leven
vol levens en waar het sterven
neigde naar verrukking in ogen
die de angst tot aan de hemel droegen
je rode haren die met de jaren
verkleurden tot aan het oktobergrijs
waar jij je fiets voor eeuwig in etaleerde
evenals jouw rode pull-over
met de smaak van paardenworst
strijdmakker…
Een nacht in Parijs, 1995
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 221 ( Een herinnering )
De stilte hangt in de Dood
van kalende takken
De vogels zingen zo frivool niet meer
Ik mis de smaak
van een nieuwe lente
en wist niet of je nog komen zou
Je foto’s zijn verkleurd
in de schemer der herinnering
De kamer is verlaten, het bed
ligt er onberoerd
Ik veeg mijn tranen
van een versteende vloer…
Een herfstdag
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 581 Dan komen de
mistflarden
over de verkleurde
blaadjes op de grond.
Zij zorgen voor
een beeld
die niet van
mijn netvlies verdwijnt.
Herfst, te mooi
om voorbij te laten gaan.…
Bijna herfst
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 186 Ik zit weer eens voor mij uit te staren
de bladeren zijn verkleurd
en wachten weer op de opknapbeurt
van de opeenvolgende jaren.
Zo verging het ook de bloemen,
geen bij meer die om hen heen wil zoemen.…
Op de kronieken van tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 304 jij spreekt al zolang
blijft de oude
al zwijg ik vaker in de herfst
vlucht weg voor mezelf
om te genezen
de herfst verkleurd
mijn voeten, handen, mond en ogen
ik zal dit seizoen weer overleven
ink letters als een gebed
op het ongemak van ziekte
soms zwak, na al dat tobben
kom ik steeds weer bij jou
ik hang aan ’t oude
of het nu gaat…
Nocturne
gedicht
4.0 met 3 stemmen 5.675 De avond heeft niets lieflijks in dit land;
het licht vergloeit als in ontstoken ogen,
de lucht weegt grauw en bitter als nat zand
op bomen, in de Noordenwind gebogen.
’t Cholerisch bruisen in de naakte kruinen
vervult nachtlang, naargeestig en alom
de schemering en in verkleurde tuinen
waart regen, ijzig, als een ziekte om.…
traag verloopt de tijd...
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 116 vervlogen tijden
woelen koortsig in
mijn brein
liefdesbrieven
in een doos
terug gevonden,
vertellen
hoe, het voelde
zo verliefd te zijn
ook verkleurde foto's
laten openlijk zien
hoe de liefde is begonnen
we waren jong en onbezonnen,
vonden alles superfijn
maar tijd vervliegt,
ontsnapt, zoals het gas
uit mooi gekleurde…
Herfst
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 287 Wat leefde, leefde om
doodstil te zijn bij de strijd
van het laatste blad
voor wie het twijgje wind
een storm was en dat,
half gestorven en verkleurd,
zich wanhopig vastklampte
aan moeders schoot, zo
nauw verbonden aan de
onzichtbare aarde, die,
in nevelen gehuld,
niet in staat was het sterven
van haar laatste kleinkind
aan te zien…