Alle inzendingen over vormden

hij nam het zand bouwde zijn fort naar eigen hand vormde en kneedde zonder onderscheid de korrels in zijn gelijk een lange tijd weerstond de burcht de zee in confrontatie maar het water is gezakt korrels drogen zonder macht eisen nu de vrijheid van het strand…

De tranen vielen 1 na 1 en vormden een lawine die de rots doordrong.…

jij mooie man jij wijze man die het cement vormde tussen dat, wat toen nog in het verschiet lag maar waar ik nu dankzij jou de vruchten van pluk door jouw rotsvaste geloof in verbinden ben ik nog iedere dag dankbaar dat jij mijn vriend bent…

blijft stil staan wind deed ons verplaatsen bleef altijd waaien de zon straalde en verwarmde de aarde Massa vormde de wezens de bewijzen verdwenen en over het leven werden boeken geschreven de wereld creëerde zijn eigen regels alles weet en heeft ooit geweten tijd werd een feit om te blijven bewegen…

De doorsnee zat Ingesleten patronen Mijn melancholieke roep naar diepzinnigheid Werd slechts door Een iemand opgepakt Je omhelste mijn verlangens Duizelingwekkend Je vormde mij Totdat wij een waren Een smeltkroes van eigenschappen Maakte mij zielsgelukkig Onopvallend van buiten Hartstochtelijk jezelf van binnen Liefde maak je…

Verdoezeld en overtroffen zette hij zijn klauwen in de muur Klom als nooit te voren verdrong de onttroning tot verdoemenis Verstokte zijn doen schreeuwde zich lof toe zwaaide hoffelijk zijn zwaard Wervelstorm van gevoelens rees door zijn lichaam angst was niet de zijne Smedend vormde hij de wil tot de overwinning hem toebehoorde…

geen mijl geen afstand dan dichtbij hoe naderbij schiep taal en teken en wat nog ongezegd gebleven zich vormde in oeroude klanken je kwam voor even weer voorbij en die herinnering in mij alsof door zoveel eeuwen ... hoe naderbij schiep taal en teken…

Als een vlokje daalde jij neder Heel zacht en teder Ik wilde jou graag grijpen Maar ik kon je niet bereiken Vergezeld door vlokken broers en zussen Vormde jij een groot wit kussen Een voetstap deed mijn botten beven Verwoestte zo jouw jonge leven…

Liever had ik deze ene keer de wind niet mee gehad Haar heerlijke geur kon ik helaas net niet meer bijhouden daardoor Voor mij uit werd ook meegevoerd wat haar laatste woorden waren Ach was ik zelf de wind zodat er niets verloren ging Ik vormde wolken van haar woorden verpakt in sensuele goddelijke geuren…

Het landschap dat zich al vormde voordat de inkt haar verhaal deed nestelt zich voorgoed in mijn herinneringen. Op papier, knisperend verlangen verloren nachten sluimergedachten.…

Ik zie de stralen van regen de kou van jouw herinnering, het liefdeloze dat jou vormde tot gekwetst mishandeld wezen dat daar slechts nog schemert in de ijskou van het bevroren gevoel achter tranenblauwe ogen.…

Vlokkig dwarrelde bevroren wit in de ijlheid van ijskoude lucht en vormde mijn kristallijne adem die brak in de blanke leegte. Op het netvlies van mijn oog schetsen zich de kleuren van een regenboog, ontdooit het eerste groen. Voorbij is het witte seizoen.…

Negen maanden waren samen één ja lange tijd vormden wij één geheel. Negen maanden samen jij en ik onafscheidelijk géén ogenblik. Veel meer liefde had ik je nog willen geven maar jij koos voor een ander leven. Nu gaan we samen verder in één hart samenzijn en toch apart…

Enkel een woord, niet eens een zin, een enkel woord vormde het begin Gevoel op negeer, hart op slot, een enkel woord brak de sluiting kapot Ongeloof, verbazing, angstig en verward, een enkel woord opende mijn hart Jij opende mijn ogen, toen zag ik in, ik sta aan de voet van een nieuw begin...…

ik voel me al lang geen stuk drijvend zwerfhout meer zwalpend in een verdelgende zee ik hoef me niet langer meer vast te klampen aan woorden als reddingsboei niet meer sinds jij er bent geruisloos bijna kwam je in mijn bestaan vormde de windstilte na jaren lang storm nu rest ons samen vaste grond en warme nabijheid…

verwelkom mezelf terug dichtkunst van mijn hand als een reïncarnatie de lezers begroetend daar ben ik weer maanden vervlogen weken waarin letters geen woorden vormden ik spin nieuwe woorden in de kleuren van de herfst beginnend aan het pad van inspiratie hallo welkom terug in mijn wereld welkom, welkom prachtig mens…

ik zag de bui al hangen dreigend donker het regende nog niet maar je ogen bliksemden lippen vormden stormen vol verwijt je stem sloeg in als donderslag en siste na met scherp venijn ontlaadde met een furieuze kracht je had het helemaal met mij gehad toen de tranen kwamen ben ik gegaan omdat er na een bui weer zon en regenbogen…

'k Zag boven 't IJ zo'n vijftig vogels vliegen, die vormden overduidelijk een F. Ik vroeg een plaatselijke vogelaar: 'Ziet u die letter ook? Is dat niet raar? Met een neerbuigend lachje sneerde hij: Hier fliege ganse altaajd in een Fei.…

ik heb tussen noten gelopen partituurde de tijd kende hun hoogte wist de melodie altijd vooruit in alerte blik speelde zonder geluid de klanken waaierden uit ontmoetten gelijken zonder te strijken vormden fortissimo in akkoorden piano aan om een vitaal accent te horen die muziek is niet vluchtig verdwijnend maar vult de lucht…

veelbelovend scheen je de dag tot leven te wekken maar je ging al vroeg onder door rinkelende wolken een stem druppelde binnen ritmisch als neerslag parelend zweet vormde een zandloper onderweg naar op tijd gekleurde mist dauwde doorzichtig ineengestrengelde handen tot warm en koud zich vermengden tot lauw nu regent het harder…

ik was er onderdoor gelopen haar uitgestrekte naaktheid liet ze, maar haar stam droeg water ik zag hoe schors zich vormde, tot het grillige verloop van takken die ze zweven liet uiteinden zwollen als tepels, door winterkou verhard daaronder groeide lente waar de magere dag mijn lijf verdraagt verdraag ik zelf het wegen van haar witte…

Na de pret vormden Nico en Tine een rookstel. Ze voelden zich innig verbonden en vielen in slaap in de sponde. Ze hadden geen zorgen, toen vroeg in de morgen slechts as van de twee werd gevonden.…

ogen in een rotsvast geloven wierook aan je handen de zon brandde met licht van boven door het glas in lood zelfs de dood roerde zich in de tochtige gewelven op de pilaren keken heiligen minzaam naar de mensenschare zagen hoe de ringen om de vingers gleden in de glans van vertrouwen maar in het klokkenluiden vormden zich…

Daar vormde zich een tweede worm, enorm appendix dat zich in haar wormen wilde er lilde dril dat uit het gilde in een glas water storm.…

ik hoorde de lucht leeglopen met een sissend geluid de regen kwam van boven en ik stak mijn handen uit water spatte alle kanten op en vormde snel een tweede huid die mij omsloot intiem deel maakte van de losgebarsten bui ik voelde mij niet nat als eeuwige bijkomstigheid maar zag kringen uitnodigingen zingen door druppels…

Precies midden in de hoge kathedraal stond de reuzeneik straalde stille respect uit al z’n takken Geknield tussen beendikke wortels staarde ik sprakeloos omhoog maar zag niet eens de kruin bladeren vormden het dak de hemel was eikengroen God was boom geworden Niemand om me heen klom ik omhoog richting de stilte…

Na duizend oefeningen was zij er tevens in geslaagd haar welgevormde benen zo te plaatsen dat zij een wereld vormden op zichzelf. Zij was une dame très chique…

Door het geklater, vormden zich kringen om hem heen in 't water. Nadat de poetsbeurt was volbracht, zwom hij weer verder door de gracht.…

Ik bracht een bezoek aan de dood een uitzaaiend tumor, een ernstig samenzijn hij sprak als een geleerde tot mij, die leeg was herinneringen verzuimde als een idioot die niets deed met zijn noodlot de woorden terug vormden een zin leken alfabetisch op een antwoord maar braken mij af, in een achterbuurt waar lage letteren brutaal brulden en…

je handen speelden met wolken uit de mist van je hoofd boetseerden de kop met ogen waarin jij ooit hebt geloofd vormden lippen met woorden dat jou zijn trouw toebehoorde maar in zijn gezicht vond de mist geen herkenning wolken hadden zijn bui als bestemming hij onweerde slechts jouw zon mocht niet schijnen omdat…