Alle inzendingen over actualiteit

Met droefheid maar immense dankbaarheid wordt nu afscheid genomen van deze paus. Hij was een herder naar Gods hart, vol mededogen en barmhartigheid, met aandacht voor de kleinen, de zwervers en daklozen, de gevangenen en treurenden. Zo graag zag hij de vrede komen maar was zo machteloos als wij; toch bleef hij moedig en vertrouwvol…

in geschreeuw gegrom van onmacht en pure agressie kwamen de scherpste kanten van het lang kort gehouden volk in erupties naar boven naar de afleider die als mikpunt en oorzaak door de stad werd gevoerd met een doornen kroon en het kruis waar aan hij later opgehangen is nog lijken wij humaner maar in essentie is er niets veranderd…

ik heb ze gelukkig ontmoet mensen die groeten met heel hun hart waarvan de armen en handen je warm omhelzen zo dat je kunt zwelgen in het heerlijk medemenseijk gevoel en jij je weer even verbonden kunt voelen zonder de gebruikelijke rituelen die langzamerhand de overhand lijken te hebben gekregen in een geformaliseerd mogen…

Mijn nalatenschap zit in een map Maar meer nog laat ik na mijn genen In degenen na mijn laatste stap Tot ook deze sporen zijn verdwenen Toch laat ik niet na bij wijze van grap Dat ik eens als massadonor ben verschenen…

We hadden het al voorspeld. We wisten dat het zou gebeuren. Maar het kwam sneller dan we dachten. En wat zich nu afspeelt, hebben we eerder meegemaakt. Het zijn geen treinen deze keer, maar vliegtuigen. De verlichte idealen waarvoor zovelen hebben gestreden, vallen één voor één om. De grondwet gereduceerd tot een zinloos vel papier. Mensen…

Het kostte heel wat doekjes voor het bloeden Bij het verdelen van de voorjaarsbuit Na ruim een etmaal kwam het er toch uit Het ei waarop men flink had zitten broeden Het duurde wel wat langer dan verwacht In koor zong men daarna “het is volbracht”…

de sfeer was verwachtingsvol gespannen licht en donker gemixed met een warme terughoudenheid die privacy bood en toch een open kijk gaf op de mensen die binnen waren als snel vormen zich kringen van gelijkgestemden door begroetingen en groepsbekende omgangsritiuelen als de gekleurde borrels verschijnen zie je de eerste…

RIVM'ers schreeuwen moord en brand. Omdat mijn kippen smullen van de wormen Voldoen hun eitjes niet meer aan de normen, Qua PFAS deugen die nu van geen kant. En toch laat ik dat PFAS-ei niet staan, Ik zal toch ergens dood aan moeten gaan.…

zacht en warm klonk het bekende wees welkom boven alle geluiden uit niet overheersend duidelijk maar met een donkere toon die voor mannen heel verleidelijk was en voor vrouwen een eigen afrodisiacum had dat ook in het herkennen een subtiel belangrijke verbindingsrol speelt zo ook de gedempte verlichting en de leeftemperatuur…

ogen vol feest zacht lief en innig vroom waar zijn de stukjes religie en emoties gebleven in hun binding met elkaar groot gezin en familie opkomende jeugdbeweging jongens en meisjes scholen en flakkerend kaarslicht kappelletjes het magistrale orgel de grote paasoptochten met palmtakken misdinaars in feestkfeed met toebehoren…

samen zien wij de toekomst terwijl bloed met tranen langs je gezicht loopt en ik jou in mijn armen houd vlak na de crash je rilde keek me aan had het koud in de nashock en ik praatte zacht om jou bij de les te houden in geruststellen jou niet te laten wegzakken dat zou nog meer problemen geven ondertussen werd het remspoor van…

een flitsje vrij oogcontact bracht een grijze hemel het gewenste gouden randje heel even stond de deur van je geest open voor een drempelloos bezoek en een warme hand ik was al heel tevreden in een land vol beperkingen waar controles de mens leert leven en bestaan zoals de overheid dat wenst…

ijskoude angst kleurt de vurige geestdrift die mijn hart door poetische spirit doet laaien in vlammen die van binnen verterend branden het komt uit het culturele doorgeefluik dat het internet aan het universum geschonken heeft want dat venster is dag en nacht hel verlicht voor hen die zich verloren voelen zonder klankbord…

Het stadspark een canvas van groen en wit en veel blauw daarboven mezelf weer verliezen in een bloesemballet al weet ik zelfs daar zal ik jou niet meer vinden niet eens de echo van je stem nu de wind weer het zuiden vindt maar er is dat licht er zijn weer uren die blijven duren alsof dit nooit meer over gaat. Mia Bemong…

Het doosje tranquillizers dat ik kreeg Om mijn maagdarmontsteking te bestrijden Maakte helaas geen einde aan mijn lijden, Ik scheet mijn darmen leger nog dan leeg. Onder de stront, voltrok zich daar een wonder: Ik bleef er wel ontzettend rustig onder.…

jij wist als geen ander lijnen kleuren en contrasten samen te voegen met hun schaduwen zo dat zij in een oogopslag de ander totaal van stuk konden brengen door het subtiele samenspel waarvan jij als kunstenares de regie hebt met twee uitgangspunten waarvan basic en sprekend verbinden voor zichzelf spreken eigenlijk had jouw…

Er is geen vragen meer naar het waarom en hoe of wat ratio kust onbekende horizonnen om de werkelijkheid rustig te verkennen aan de groene waterkant nu het vele nieuws om aandacht roept niets zal je tegenhouden je komt tot bloei door eigen groei in het wilde en onbedorven landschap van een door God vergeten dwazenland.…

ik heb per ongeluk wat golfjes kapot getrapt mjn voet en ik wij hoorden het schuim slissen en zuigen tussen mijn voet en het zand om sneller het water te sluiten om zo nog een keer extra tegen mijn voeten te kunnen stuiten maar in de maagdelijk witte afloop bekenden zij schuld kwamen toch onverwacht aangebruld als zee ik…

Je hebt een smalle brug gemaakt tussen het landschap en jouw dromen en het landschap van jouw waanwereld toekomst scharniert met ruwe werkelijkheden machinerie van dolle economische welvaart welzijn van pure natuur in het nauw gedreven verleden rekent af met arme onschuld allemaal betalen we de hoge rekening zonder natuur is er nauwelijks…

we zagen in elkaars ogen de kleuren weerkaatsen van bloemen die bloeiden waarvan het blad groen en nog ongerept bijna de lente voorbij was op weg naar het mooiste van zomer jij danste om en voorbij pirouettes op rij bedwelmd door lijnen narcissen hun kleur en geur mogen wij ook dit jaar net als voorafgaande jaren echt niet missen…

Wie had dit gedacht? We keken er ooit naar op Een rijk en machtig land waar iedereen heen wou Nu pronken ze met oorlogsmisdaden Schudden de handen van dictators Sturen ze onschuldige mensen weg zonder genade De muren rijzen, de wereld breekt Je ziet toch ook wel dat hij in leugens spreekt De aarde vergaat, de ijskappen smelten, hij…

in tal van variaties zij die haar tijdens een sferisch contact mochten ontmoeten spraken van een warm en weldadige inzichtgevende zelfontmoeting in de structuur van het universum en aarde niet aan de hand genomen maar zelf ontdekkend door de ziel en essentie te raken en vooral te ervaren zonder de aardse fysieke beperkingen natuurlijk…

Het moment is daar. Na zestien maanden wachten Tijd voor het vonnis. Hoeveel maanden worden hem ontnomen? Geen. Schuldig. Maar geen straf. Niet zwart, niet wit. Grijs. Zijn talent, zijn inzet, waren blijkbaar genoeg om achter tralies vandaan te blijven. Is dit recht? Is dit wat wij rechtvaardigheid noemen? Alleen een kleine…

Zo ongelooflijk klaar met alle gezeik in de wereld... Gezeik in Den Haag Om je als Nederlander dood te schamen Urenlange debatten over een lintje Waarom wordt dit soort lieden door ons gekozen... Gezeik overzee Die oranje blondie met zijn tesla matras Wat is er mis met de mensheid dat dit soort gajes macht wordt gegeven 'God saves…

jij die beweert dat de wil een ziekte is je hebt het leven niet begrepen ook ik lijd aan nogal wat waan-ideeën zoals bijvoorbeeld dat zeldzaam en uitzonderlijk hetzelfde zijn en coherentie een deugd is ik wil het allemaal de rust en extase reflectie en beweging het geld en evenwicht de nacht en de dag verzaken en omarmen ik wil het…

altijd was er dat wispelturige lokje springerig midden op je voorhoofd wilde nooit op haar plaats blijven zitten bij iedere staccato sprong zij uit de band moest dan met een correctieve veeg weer terug naar haar geboorteplaats als jij je betrapt voelde was er altijd dat bijna schuldige lachje over een gewoonte waar jouw muziiek…

Hij komt, hij komt Trump komt naar de top in Den Haag in juni a.s. hij spreekt, hij spreekt de NATO gaat nat en Nederland gaat nat ja, ja op onze TOPNAVOTOP want wie betaalt bepaalt en Nederland met z'n grote mond zo groot als Europoort wordt na Groenland, de 51ste de 52ste staat van de VS van NA Hij komt, hij spreekt maar slapen…

Nimmer, van box tot bijlage, was enig burger vrij onder de fiscus, noch de fiscus zelve, noch haar controleurs. Maar slimme boekhouders omzeilden de regels en stelden op de geslagen bres de aftrekpost. Uit die eersteling daalden de constructies. Duchtend de blauwe envelop deinsden de burgers achter uitstelformulieren terug onder nachtgewolkten…

de grond ademt zwaar, een diepe zucht een dreiging sluimert in de lucht geen waarschuwing, geen enkel signaal plots splijt de wereld, bruut en fataal huizen dansen op hun broze benen beton versplintert, staal gaat wenen straten kronkelen als buiken open alles wat vast leek, blijkt hulpeloos schreeuwen verstikken in stof en steen de stad…

het kostte mij wel veel blauwe plekken meer dan normaal maar met bloedverdunners omdat ik als het ware naar binnen werd gedragen in een arena waar de sfeer met de tanden bloot was onbetrouwbare blikken met een drugsflikkering echt senang voelde ik mij zeker niet in publiek dat niet te temmen was met een roofdierachtige berekenbaarheid…