Alle inzendingen over reizen

In mijn kinderjaren Wilde ik altijd weten Hoe lang iets rijden was, Alsof de wetenschap Van minuten Me grip op reizen gaf. Niet hoe ver we gingen, Maar hoe lang de reis zou duren. Nog altijd zegt afstand me weinig Maar trek ik rond in uren.…

op de kop af 2 weken geleden liepen wij nog door Heraklion vandaag 2 weken na dato lopen wij in Den Bosch langs de St. Jan en nemen en passant een foto van een engel met een gsm ook leuk...…

Symbool voor slechts het einde in overtreffende trap nieuw begin het volk ging voorwaarts, maar niet iedereen proefde toen de vruchten Gestudeerden blijven hangen in een tijd die hen niet kwijt wil maar toch is deze Nieuwe Tijd voor best veel van hen, echt een eeuwige strijd Dit mooi monument verzinnebeeldt staat symbool voor het verleden…

Middels revolte en re- volutie, liet het volk zich niet kennen niet langer meer die terreur 't Communistisch juk werd afgeschud Te lang die tirades doordrenkt met verderf van democratie Een uiteindelijk arme man in zijn echt surrealistische wereld Na iedere gedane handdruk met alcohol en een doekje Ceausescu's hand ontsmet Roemenië…

Béninoise Béninoise, neen, het is niet wat u denkt Zwoel vochtig heet gekleurde panjes heen en weer heerlijk vers gebakken brood hoogtorende op haar hoofd donker gevlochten haar met kleurkralen weliswaar Béninoise Béninoise, neen, het is niet wat u denkt Union des femmes verenig u maak u sterk ... hoe arm ook werkende dag in dag uit…

Steeds vaker besef ik, dat mensen reizigers zijn, ook al blijven ze thuis. Steeds vaker droom ik, dat we water zijn dat stroomt. Opgehouden door een stuw, of kolkend door een sluis. Steeds vaker stel ik me voor, dat ik een golf ben die doelloos deint. Dat we wolken zijn die komen en weer gaan. Het is nacht en ik staar in mijn vuur.…

Elk mens is op levensreis, die in de moederschoot begon. Via nu naar straks en later, op weg naar een verre horizon. Eindeloze vergezichten, peilloze wolkenluchten, ongekende mogelijkheden, wachten daar op ons. Vandaag plaats ik een stralend stipje. Opnieuw, waar mijn pooldroom ooit begon. Vandaag ben ik opnieuw op reis gegaan, naar een…

Fraai gesitueerd aan de route van die mooie Express der Tsaren Lijkt een vreemd oord Brede straten van West naar Oost naar Noord Met die lijn kwam de handel Russisch, Siberisch en lokaal; tijd stuurt mensen en trein Hoorn met oproep in te stappen; voorwaarts naar het eind- station, zo'n drieduizend kilometer verder- op…

Mijn lief ver land onbekend Oud, het is voor mij te laat om te zoeken en te vinden wat even is en verder gaat Ik ween niet om het huilen voor allen die zijn gegaan zij helpen en zij zeggen een tijd van komen en gaan is allemaal in ons te vinden als in de lucht het blauw gekleed in man en vrouw Menselijk zijn wij gebleven beoefenen…

fraaie oude muren glimmen in 't licht van goudgele zonnestralen schaduwen van door de zon belichte vensters werpen zich op de met bloed, zweet en tranen bedekte grond van het Romeinse amfitheater dat onwillekeurig mijn diepste gedachten doet terug voeren naar reeds lang vervlogen tijden van gladiatoren, gevechten, martelingen…

Als ik levensmoe wordt mijn leven is voltooid ga ik eerst nog treinen reizen met de NS, 1e klas van Den Helder naar Maastricht van Roodeschool naar Vlissingen en op de terugreis ga ik op het knooppunt Utrecht in het hart van Nederland op de rails liggen zonder enige vertraging languit op het spoor liggen: eindpunt van mijn leven…

Je wilt het vreemde je eigen maken Je doorkruist een stad,de straten stegen,een stadspoort Een plattegrond met wat over is van verleden over blijft Je gaat voort geeft je ogen ...de kost Opent kerkdeuren -niet met een hand- deuren van cafés Waar bier klokt en aan wijn wordt genipt Het verschil lost nimmer en niet op…

Je oysterkaart is in deze metropool wat waard Easy way to travel in London Hebben ze hier goed uitgevonden De metrolijnen hebben allemaal een kleur Overstappen is soms een gezeur Donkere gangen onder zo'n stad Je reist door een zwart gat Dan weer licht op een station Snel uitstappen bij Wimbledon De roltrappen zijn stijl en lang Rechts…

Om aan te komen Varen van de kant Naar de overkant. Om er te komen Op het brede strand, Voeten in het zand. Om er te komen Liggen op je rug En niet meer terug Om aan te komen Op het vasteland Aan de overkant.…

maar werkelijke liefde ken ik niet waar iedereen zo quasi-vanzelfsprekend haar schoonheid roemt, extatisch, hartenbrekend daar twijfel ik en merk een licht verdriet jaar in jaar uit doorkruis ik haar gebied klaar wakker om met uitgestrekte armen naar haar juweel te reiken, haar erbarmen zwaar is de terugtocht, grijs is het verschiet spaar…

toen ik uit onschuld bestond liep ik soms het paradijs in en uit voor me lag het grasveld oneindig groot en aan de overkant dat ongekende verre vreemde land hollend wilde ik daar naar toe na lange tijd bereikte ik het vreemde oord in de verre verte zag ik de kinderen ze waren zo klein ineens net als hun stemmen mijn duizelend hoofd…

Soms reis ik wel eens af Soms blijf ik waar ik ben Soms openlijk, soms gesloten Soms dichtend naar een opening Soms schetsend met geluid Soms swingend zonder woorden Soms stijgend in mystiek Soms dalend naar wat leegte Soms zwevend door het Al Soms stoned in vrije val Soms reis ik wel eens af Soms blijf ik waar ik ben Soms reis ik wel…

We hadden ons buiten huis gewerkt dus tijd om te kamperen in eigen tuin, dat wel hij joeg wat stokken in de grond ik zette het doek op poten van een tafelzeil met lenteprint waar we nooit aan aten hij pufte waar ik zuchtte en op opgepompte lucht haalden we adem…

De huizen als geplakt tegen de helling van bergen Van bovenaf lijken wij, ongeoefende klimmers ......dwergen Wij voelen onze spieren van kuit en bovenbeen Zijn de wandeling nog niet moe maar nergens een cafe,terras Het is niet dat ik ween het bergdorp ontroert me tot tranen toe.…

De film is bekeken wat overblijft is een dorre woestijn Geen camerabeelden verhalen over de voetstappen en het droge gras op de rotsen We waren nomaden gingen van oord tot oord tot de lens de plek vergrootte die eens onze thuishaven was…

Krakend kreunend teleportatiemiddel Zoevend tussen landschappen door Een bron van verhalen Op het perron gesnotter en geknuffel Een afscheid Voor altijd of iets korter? En tussen vrienden, geliefden of een op lust gebaseerde mix? Wachtend op het bevrijdend gezucht van de deuren Staat er een onstuimige kudde circusartiesten De reis reeds…

We gingen eens naar Wallis Waar gebergte heel hoog het geval is Op weg naar wat weken leken van vertier Staken we volgestouwd van wal In onze rode Renault vier Duitsland door via een voorspoedige weg Afgelegd met gelukkig geen pech Konden we onze schik niet op Van doorzijpert stukje laagland Naar een hemelshoge top Mam had aan alles lopen…

De reiziger reist Zijn tenen blauw Ontdekt, bewondert Herontdekt, vergeet Om nooit thuis te komen Uit te rusten Te slapen Niet meer te weten Dat hij is weggeweest…

Als klein meisje lag ik in het hoge gras tussen de boterbloemen Ik wist hoe mooi de wereld was en hoorde bijtjes zoemen Ik zag de wilde wolken gaan met wollige witte randen een hemelsblauwe achtergrond deed mijn fantasie ontbranden De hemelvaart, was mij verteld: Je kon op wolken reizen ieder mens, zo was gesteld zou op een wolk de…

kleine mensen in veel te grote schoenen weten nog lang niet van de hoed en de rand al denken zij de wereld aan te kunnen stevige levenslessen zullen ze ondergaan om tot daar te komen waar puzzelstukken vanzelf op hun plaats vallen tot dan zullen ze dobberen op golven van de zee niet wetend waar de wind ze brengen zal gaan ze vol goede…

ze voelt geen vaste grond onder haar voeten ze is niet bestand tegen het land deining heeft ze nodig deining, donker water en de zoute wind die vertelt wat haar te doen staat op weg naar de horizon haar houvast duurt niet langer dan een paar golven lang ze gaat nooit aan land…

Door de groene drassige weiden, glijd je daverend vooruit. Met een buik vol lentevlinders, en je hoofd tegen de ruit. Er groeien gele paardenbloemen, en druiven voor de zoete wijn. Vliegen die onrustig zoemen, in een veel te volle dichte trein. Langs de hoge kerktoren, voorbij de boer met overall, Door de tunnels, over bruggen, en af…

De reis die onze genen maken, is eeuwen geleden begonnen. Onze genen leefden al, in naamloze oermensen. In onze vaders en moeders. In onze dochters en zonen. Zo reizen onze genen verder, eeuwen nadat we zijn gestorven. De reis die onze genen maken, zal nooit meer eindigen. En wat is het lot van ons stervelingen? Wanneer ego's eindelijk…

'k Ben zeeman; - van echt Hollands bloed, Heb ik mijn lust in 't varen; Vindt gij aan wal het leven zoet, Ik zwalp liefst op de baren, En, ben ik jong, vaak is de orkaan Me toch al over 't hoofd gegaan: Hoezee! 'k Ben zeeman; - hier op 't nuchter strand Wil 't mij niet lang behagen; Veel liever hoor ik door het want De winden…

ik zoek beschutting tegen de tocht bij kale muren de muziek is oud sterft in klanken tussen roestige spanten neon brandt koud in dit oord waar mijn reis ruw is verstoord wacht gelaten op de laatste trein die er al lang had moeten zijn weet dat die nog gaat komen met wagons uit mijn dromen ik heb hem al eerder gezien stellen…