Alle inzendingen over algemeen

op de korrel, snel zo wil hij er van af ook zijn geweten belust op een moment van rust ze weet haar lot is wat het moet zijn niet gekozen toch daar altijd te vroeg zoveel nog te doen het einde te gewaagd bedenkt een dodelijk man zich in haar ogen moeders wil voor het vagevuur te pril niet langer door het leven gevreesd geeft hij…

plots dringen zich woorden ongevraagd op de voorgrond rammen zich ellebogend in het nu verlangen - of ik wil of niet - gehoord, gezien gevoeld, geschreven te worden verdrijven steeds zo lang krijsend alle andere gedachten tot zij naar behoren - als zwarte pixels op witte achtergrond of minimaal inkt op papier - vorm gevonden…

Twee kanten van het leven We hebben oorlog we hebben vrede We hebben duisternis we hebben licht Er is geluk en er is wanhoop Er is pijn en er is verdriet We hebben rijkdom en armoede Er is liefde en liefdesverdriet Er is hoop wat we hebben gekregen Maar voor sommigen is dat er niet We hebben ziektes waar we mee kunnen leven En andere ziektes…

ze haken zich Siamees in elkaar twee verloren zielen die dienen wat ooit eens geweest vandaag het leven laat gevoelen tijdens de laatste tango het vuur brult laaiend op tussen de wervelpassen door de magie volop herlevend voelen ze zich weer even mens in elke wereld met een deugd in iedere twist te lang zwegen ze toen praten nog kon…

Het gebrek aan, het hebben van, de volmaakte zin, van het bestaan, van het geloof, in jezelf en anderen, de volmaakte zin, het hebben van, een gebrek.…

ik schuim wat horoscopen af boogschuttertje links steenbokje rechts en daar komt een kreeftje binnendrijven ik verlies vandaag ik win vandaag ik blijf leven ik ga dood ik weet niks ik weet alles…

Het leven is een strijd Een strijd voor je leven Een strijd die je moet geven Een strijd die je moet beleven Een die je niet mag opgeven Het is een gevecht voor je leven Een gevecht dat je moet nemen Om elke dag met plezier te beleven Om elke dag echt te leven Dankbaar zijn dat je deze heb gekregen Probeer je dromen na te leven Dat is de…

reclame in blokken nieuws in items afgehakt bij nova nieuwkerk witteman koffie kakel gunneman alles van hetzelfde laken je feest voor tachtig jaar je schrijft een leuk boekkie je bent hapklaar je klokt lekker weg waar is de armatuur ieder houdt zijn mond angst voor wilders verdonken rest teasen verleiden lonken narigheid en lijden voorverpakt…

waarom ik leef, is een vraag in mijn gedachten. alles wat leeft, wanneer kom ik erachter waarom ik leef, op het antwoord moet ik wachten maar ik weet, ik kom er ooit achter!…

De pastoriemuur is van een soort wit dat mild en zacht een brokje stilte pacht een wit dat met kamille langs een korenakker eenvoud deelt een wit dat als een haagwinde zich aan de zon blootgeeft hier kom ik graag de ingangspoort met ronde boog is altijd open er staat een uitgebloeide blauwe regen…

Ze blijven altijd spreken Soms ver terug in de tijd Bevestigen het herbeginnen Herhalen de leugen Versterken de waarheid Herinneringen Nooit zullen ze sporen ontginnen Vermoedens doen dat vermoedelijk wel…

zijn wil heiligt altijd het doel, het eeuwig doel dat geen mens bereikt zonder slaaf te zijn van zijn eigen driften perverse driften die kiften in het hoofd, de voorrang aan de minst beteugelde aan welke altijd opnieuw de minst gekleurde eer de prijs slechts te verdragen door telkens weer opnieuw een hoger doel hij grijnst bij elke…

na de jaren dat het dun overal van en tussen liep opnieuw wat klonters vaste materie om zomaar beet te nemen na het vloeien eindelijk de de droogte, en stof om nog wat te bedekken wat zo gepolijst bleef zorgen voor schuivers ik neem m'n vlindernetje en ga op zoek naar wat de mazen vingen…

Vergeet je niet mijn vel te schrijven? De schijnstalt van mijn wezen zat al lang verscholen; nog voor mijn huid deze wereld betrad. Alle bezwaren hadden zich op een hoop gegooid. In de mand van paradoxen en ambivalenties. Maar het mocht niet baten; het onophoudelijke zijn draaide me een tong. De perverse hoop spitste zich op de roede…

Laat opstaan in een ver land of heel vroeg opstaan in Amsterdam.Het eerste is voor mij minder vreemd dan het tweede.Hoe laat heb ik wel niet door Amsterdam gelopen, zo laat dat het alweer vroeg was en weer licht .De stad leek dan eerder op een ets van Georg Grosz , niet door haar verdorvenheid,maar door haar kriskras lijnen en het boven en onder elkaar…

Er bestaat een herberg waar je kunt rusten gewoon bijkomen van het leven van alledag Even de dag doornemen met jezelf en God de Heer door die rust te nemen komt weer die goede sfeer. Je bent er nooit anoniem want Hij weet jouw naam wel vind je er weer de rust die weg was uit je lichaam. In je hart staat die herberg waar God altijd…

Eer waar is het gebleven Veel hebben geen eer Het is niet zo als vroeger meer Weinig voelen er nog eer De waarheid waar is die gebleven Velen leven in een leugen Is het zo leven beter Durft men niet in de waarheid te leven Gaat men liever oneervol door het leven Terwijl eer je kracht zal geven De waarheid geeft je een eerlijk leven…

Als skeletten zich uit de aarde wringen ivoren beenderen in 't maanlicht glanzen voelt men in de dodenstad de bevingen. Skeletten, gelovig tot op het bot storten zich in de vollemaan-feesten trouw tot in de dood, 'n ondraaglijk lot. Een klasseloos heden, zonder verleden iedereen danst 'blind' met iedereen al hebben ze elkaar gehaat bij leven…

De hebzucht van de mens kent geen limiet. Privatiserend wil hij zich verrijken. Ten eigen bate moeten bossen wijken. Bedreigde vegetatie spaart hij niet. Het draait slechts om die roteconomie. Agressie van de mens lijkt niet te stoppen. Zo helpt hij heel de wereld naar de knoppen. Kan oorlog leiden tot een utopie? Gelukkig is er tóch een…

Iedereen op deze site schrijft gedichtjes hartenkreten Enz. van putjeschepper tot vliegenier. Alles komt hier samen, geschreven op hun eigen manier. Allemaal met een betekenis, met achterliggende gedachten. Om de volgende te gaan lezen kan ik al haast niet meer wachten!…

Onopvallend komt een vlinder te sterven op een leuning van een tuinstoel nu het september is en hij gewoon doodop…

Had je willen blijven in de stad van veel te veel? Had je willen dromen? Over mij of een verwarrende nacht? Dacht je echt dat stilte en eenvoud zo verveelt? Dat de wind of een vriendin mensen naar een nieuwe minnaar bracht? Als je stil bent hoor je een piano zachtjes spelen Alsof vingers de donkere wolken aaien, vangen, bestormen, strelen…

De aarzeling rijdt spoorslags voorlangs mijn gemoed, zoals de bezwangerde nevel het omhoogreikende gras strelen wil. De herkenning is als de blauwe zwaan, geurloos drijft ze op de nostalgische onderstroom en zuigt haar stuwend naar hogere vluchten. Onze monden roeren traag en bedreven de zuurstof doorheen de gesmolten lava, om sterk en bindend…

bezwaard versnij ik tot op 't bot verkluifd slijp ik mijn verhaal geslepen als een rat…

hier sta ik pal met twee voeten star in de zachte grond van mijn land, zo klein dat in driehoeken begrepen ik niet vendelzwaaien hoef het warme zand krioelt tussen mijn geplante tenen terwijl de groene zee mij kust met eindeloze tongehalen de zon in de zee in de zon voel ik me radeloos thuis Vlaming op papier een echte Belg, ik zwelg…

Je wees naar nevelen voor de zon waarin licht met kleuren speelde beweerde dat de wind daaruit vergeten woorden spon die jij verzamelde en las wanneer je wolken droomde ik keek maar vond een transparante maan waarom de nacht zijn vleugels vouwde drijvende door zinnen van oneindigheid je lachte sloot mijn ogen en ik zag…

een aantekening klein, in zwart gestileerd herinnering aan later en nog later te vergeten streepje humor in de kosmos die vooral ernst heet te zijn hij verteert zijn agenda als een koeienmaag de kiezel op niemandsland gevonden afspraak met de toekomst ooit eerder daar neergelegd als de vreemde eend die bijten zal hoopvol, dat en niets…

stil wandelen wegen naar de witgekalkte huizen alsof zij ingesneeuwd tegen een grijze hemel leunen en ’t water waarop vroege nevelsluiers liggen leeft reeds zijn eigen herfstige eenzaamheid op pleinen echoën de lang gestorven schreden in dagen die door ‘t gisteren zijn ingehaald niets dat de vredige zondagsrust kan storen oogst wordt nog met…

Het leven is iets moois Elke dag is er weer één Dus sta dan op met een lach Dat je deze dag beleven mag Wees dankbaar met deze dag Leef hem uit al je macht Het leven is al zo kort Dus drink je bier rook je peuk en heb plezier ga feesten ga beesten heb sex in het openbaar neem een lijn neem een pil doe gewoon wat je wil leef die dag…

over de doden geen woord onvertogen, de levenden kunnen slechts wachten op die verlossing ze kunnen immers nog zoveel bewijzen het kost alleen maar jaren een scherpe pen slijt nu eenmaal niet zo snel als een stukje krijt uitgestreken door de tijd en massa's malse regen ik hou de teugels in verspil geen inkt meer dan nodig, ik adem…