Alle inzendingen over religie

Een zachte wind waait over de beek. Ik buig voorover en kijk in het water. De golfjes vervormen mijn gezicht. Ik zie dat de rimpels boven mijn ogen worden meegenomen in het water tot over de horizon. Ze worden gedragen in deze glimlach van God.…

afvallig oogt het dorp vereenzaamd hart is afgebrokkeld gebedshuis neergehaald als ontij krijst is het dienend kruis verdwenen bouwt men op geloof…

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

Grote Schepper, bron van zegen! U begroet ons morgenlied. Wat zou ooit ons hart bewegen, Deed Uw grote liefde 't niet? Wat wij hebben, wat wij zijn, Daaglijks brood en zonneschijn, Minnende ouders, ziel en leven, Alles hebt Gij ons gegeven! Maar de grootste gift van allen Is uw eigen lieve Zoon, Al Uw lust en welgevallen,…

Elke keer denk ik weer Heer het valt waarachtig toch niet mee. Ik redeneer en constateer dat mijn psyche is in twee. Begrijp mij God 't is geen gespot al mijn kritisch vragen. Evenmin heeft het zin om bij wie dan ook te klagen. Vaak gedacht in de nacht is het fictie of een feit. Ik ervaar weliswaar steeds meer uw aanwezigheid…

Breek aan, gij heerlijk morgenlicht, En kleur de grauwe dalen! Een glimlach van Gods aangezicht Verkwikt ons in uw stralen. Gij komt: de nevels rollen op, En als het bloempje uit zijn knop, Zo breekt met nieuwe luister Het Leven uit het duister. Toch is er nog een Beter Licht Dan van de schoonste morgen, Dat nooit meer voor de avond zwicht…

men verhing de bordjes en nog pronkt hier het voormalige wapens en namen wachters bestaan niet meer ik kan de berg bestijgen door wijd open poorten binnen gaan het ongedekt rondeel waar soms de ommegangen stokken en men beschroomd de zuil van stilte ziet het hoog vertrek de open schrijn voor wie hier hoort zonneleen 33 zie…

Ik ben vergeten hoe het lied van de wijngaard klinkt waar tussen de distels een vergeet-mij-niet bloeit en ook een vinkje zingt Waar een zachte zuidenbries langs de ranken glijdt nu het geleden diep verlies nog altijd door mijn verlangen snijdt De twijgen door trossen krom gebogen ze gaan aan mijn gezicht voorbij helder staat mij slechts…

Ik hoorde en zag de non en ik bad met haar mee, maar tussen de gevouwen handen zag ik de centrale verwarming, tè modern tè vulgair bij deze woorden. 'Ook zij heeft het koud,' dacht ik, wat ik niet zou moeten, want het leidde me af van het onderwerp: de non die bad, voor de wereld en voor mij. Maar die c.v. die wàs er!…

God Is als de zon Bron van alle leven Kracht van elke groei Een weldadige warmte Intens licht Een alomtegenwoordig En allesdoordringend fluïdum En Hoe dichter je Hem benadert Hoe meer Je wordt verschroeid.…

God strooit met sterren alsof er geen vuiltje aan de lucht is alsof de geschiedenis zelf haar sporen heeft uitgewist alsof door de eeuwen heen het leed van alle mensen niet meer is dan het lijden van één In zijn tijdloos ingerichte feestzaal steekt hij talloze lichtjes aan in opperbeste stemming.…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

amos passeert pronkzuchtige borden met wapens en namen aflijvig hij neemt de maten op en tekent voor poorten een gaatje voor putten een punt de strenge wachters zijn gestorven het staat hem vrij te zijn toerist alleen maar ongeschoeid monstert hij het hemelhoog vertrek de schrijn voor wie hier hoort ----------------------------…

Daar is, in iedere zuster-cel, Bij 't ronken van de wekker-bel, Een vaag gerucht begonnen: 't Is 't mommel- momp'len van gebeden, De kloosterkerk wacht beneden, Heur stille, vroege nonnen. Ze komen van de donkere trap, In zwart habijt en witte kap, Een beetje voor de vieren; Daar hangt in menige vensterspleet Der gaanderijen, diep en…

amos klimt benieuwd naar boven verhangen zijn de bordjes met naam en wapen van aflijvigen hij tekent voor het rondeel een cirkel voor de open poort een gaatje voor put en lijf twee stipjes wachters bestaan niet meer hij is alleen in de onbewoonbaar verklaarde ruimte het hoog vertrek een toevlucht van geslacht tot geslacht nu onder het…

Rozen waken in de nacht en vouwen hun handen stil en zacht om ’t daglicht te bedanken. Rozen flirten in de nacht met maanlicht en sterrenblauw. Ze snakken met vuurrode vacht naar zon en morgendauw. Rozen geuren in de nacht. Ze tuiten hun fluwelen lippen en houden eeuwig de wacht met één wens: zonnelicht nippen.…

Machtige woorden, zo leek het uitgesproken met daadkracht van weleer gevormd en opnieuw gewogen, nog een keer weggezonden, blank en schijnbaar onbesmet Weerkaatsend langs het pas gestolde bloed over een nieuw geslagen wond als bevroren echo’s in de morgenstond hangt aan de wand genageld mijn overmoed Verscheurd als spottende knapen trillen…

Vandaag zag ik een engel met vleugeltjes zo teer de hele dag steeds bij me wat ging m'n hart tekeer. Hij wilde mij wat zeggen indringend maar toch zacht ik luisterde aandachtig het gaf me heel veel kracht. Ik weet nu wat m'n doel is waar ik moet gaan voortaan en als ik hulp nodig heb weet ik van zijn bestaan.…

God houdt in zijner hand de beker der gerichten Daaruit, hij bitt'r of zoet een iegelijk en schenkt Na dat zijn wijsheid groot verordent en gehengt, Maar geenszins bij geval alzo de dwaze dichten. Nu moet zijn kerk' altijds (want hij z' int kruis wil stichten) Drinken de eerste dronk met bitterheid vermengd Maar tgoddeloze volk dwelk vrij…

Ik hoef mijn kamer niet te verlaten om ergens anders te zijn ik sluit mijn ogen en er verschijnt een kleurenfestijn Ik voel me prettig ontspan mijn gezicht en uiteindelijk onstaat er een helder wit licht. Ik smelt er mee samen en reis door de kosmos mijn ademhaling stopt haast het lijkt of ik oplos. Ik vind onontdekte gebieden en…

Ik richt mijn blik naar binnen naar het diepste van mijn geest ontdek een nieuwe wereld waar ik nog nimmer ben geweest. Ik voel me nu gewichtloos ben bijna m'n geest voorbij van binnen brandt mijn innerlijk licht nog nooit was ik zo vredig en blij. Ik voel me samensmelten met een doorschijnend licht sereen ik word opgenomen door de kosmos…

Wat zijt ge, o samenstel van onbegrijplijkheden? o Schaakling van gewrocht en oorzaak zonder end? Wier mooglijkheid de geest te nauwernood rekent; Wier dadelijk bestaan een nacht is voor de reden! o Afgrond! die ’t besef geen weg windt in te treden! Wat zijt ge? Een blote schijn, het zintuig ingeprent? Een indruk van ’t verstand, waarom ’t zich…

Bij het vallen van de nacht angstvallig in mijn bed gekropen sluimer ik al zacht en beleef mijn grote hopen. Mooie dromen heb ik nooit verwacht mijn geluk moeten bekopen het aangezicht van u geminacht en veroordeeld zal ik lopen. Maar, Ik ben u die leiden zal over ongebaande paden vanuit mijn ziel tot het heelal. Wij samen zullen waden…

Onder lagen, lagen tekst is een torso opgegraven en trots tentoongesteld op voetstukken en altaren; uitleg en commentaren van herders, theologen. Een onvolledig beeld wordt met wisselende hypothesen utgebreid en aangevuld tot een altijd nieuw verleden. Onbewust kijkt ieder heden naar toen met eigen ogen.…

Lenig en gekruist zijn beide benen Waaruit haar lichaam ontspannen spruit Rijke versierselen zijn haar buit Dat door delen zinnelijk geuit Levend heeft gemaakt de dode stenen Symbolisch rusten beide handen Malend rad van stille wijsheid In de boezem van haar leeftijd Waar slechts eeuwige vlammen branden. Ze kijkt zo zinnelijk, zo rustig…

wonderen je vraagt je af of ze wel bestaan of het niet altijd zo geweest is een aarde, een maan wie schiep dan het heelal ? de aarde écht in zeven dagen ? hoe zit het met de zondeval ? zit u ook met zoveel vragen ? zomaar ontstaat er leven eerst microscopisch klein later loopt er een mens zou God dan verzonnen zijn ? honderdduizend…

Smaak, o mijn hart, meld, o mijn pen, de waarheid en de trouw des Heilands, Wiens ik ben!…

O Vader der Lichten! ik roep om genade, uit mij stikdonkre zielenood! Gij, slaat Ge in zijn vallen het muske nog gade, o! weer van mij de zondaarsdood! Gij regelt de loop van de dolende starren, — Gij kunt uit hun krijg de elementen ontwarren, — Uw sterrenmantel dekt het Al! O! wil mij, bij ’t stilstaan weldra van mijn leven, mijn daden, mijn…

De nacht de moeder van de rust des hemels grote fakkel blust, Van arbeid zijn de leden moe, de sluimer drukt de ogen toe. O, Hoeder groot van Israel wees ons een trouwe nachtgezel, en wakker om ons henen ziet, zo vrezen wij de vijand niet. Gij hebt al wat op aarde is begraven in de duisternis, begraaf ook onze zonden boos in Uw genade…

Met het hoofd in de wolken, de voet in de kolken, staat bij golvengeklots naakt en eenzaam de rots Tevergeefs op zijn toppen zijgen morgendaauwdroppen! Tevergeefs ziet de maan lieflijk starend hem aan! En geen zomerluchtzwoelte en geen avondwindkoelte vermag iets op de aard van het ijskoud gevaart’ waar zich bloemen noch bladen mosgroen…