Netgedichten

netgedicht (nr. 5.808):

Verkering

Mijn eerste meid was paaps, moest zoenen biechten bij de pater
En ik kon bij hervormde Kees op schoot.
Met roomse vrouwen wordt het nooit wat, jongen, zei hij later
Altijd op vrijdag vis, dat wordt gewoon je dood.

Maria was wel mooi, maar bleef een roomse donder
Haar eigen vader zag me ook niet graag in huis
Dus dwong hij vrijen af in 't duin wel wat gezonder
Al kreeg Madonna schurend zand in 't katholieke kruis

De pater, vader Kees, maar ook Maria's moeder
haakten interconfessioneel de vingers vroom in één
De Here Jezus kwam om haar voor zin en zonde te behoeden
stil zwijgend van zijn kruis en zond mij straffend heen

Nu nog bij het bezoeken van zijn reeds half verzakte zerk
kijk ik bij het verlaten van de hof nooit meer naar de moederkerk