Alle inzendingen over filosofie

Heden ten dage heb je vele vrienden, je zussen kennen je zelfs weer. Toen alles hen goed ging, was jij een domme peer. Toen telde je geliefde, ze was er steeds voor jou Nu, plots zijn zij erg belangrijk en ik sta in de kou. Straks mag je hun affectie proeven, dat wordt vast echt en strak Liefje, voel je bij hen totaal op je gemak.…

Een uitbindig stralende voorjaarszon een perfecte fijne strakblauwe lucht zachtwiegende halfkale takken vriendelijk zwaaiende boomtoppen ik weet niet wat ik nu nog mis Kom, we gaan weg vanmiddag.…

bij volle maan krab ik oude lagen af leg mijn ziel weer bloot hoeveel is genoeg of juist teveel om te kunnen leven zou er een recept zijn hoeveel eelt de grens is voor doorlatendheid…

er moet een ratio zijn die dit alles regelt of op zijn minst veroorzaakt de vraag is nu of ik bedoeld ben of er bij toeval in verzeild geraakt dan weet ik of ik mij met de meeste hoogachting en erkentelijkheid gevaarloos voor het heelal er uit terug kan trekken…

Grote gedachten passen niet in zalen Noch in teksten; als je ze wilt vertalen Naar woorden smoort dat in de kiem De grootste denkers blijven anoniem…

niets is zo absoluut zo zonder zonde zonder zo vervreemdend in de kou…

Impertinent zijn de vragen niet zuiver, want ze ontwijken onbeschaamd en onbeschoft, willen de toegeschreven imperfectie in geschreven woorden weten. Impertinent beledigend, ironisch, in zijn onschuldige vraag wenst het leven te achterhalen denkt vriendschap aan om uit te wijken, beloond met het tegengestelde, brutaal komt het hardnekkig…

Zij glijden door sloten de wereld in, in lekke boten vol hoorngeschal, stuift zand in rauwe stemmen, lichamen te groot voor peddels waar zij mee roeiden, werden intieme vrienden in woelige wateren van de nood, reis op beider voeten sinds zij groeiden, door mild en vertekend land, vindbare lidtekens gaan van hand tot hand, geschreven…

Hij wilde verrassing brengen, een andere uitdaging ... niet zeurderig in het leven staan en parallel lopen, weerhouden van het laatste streepje licht, vlekkeloos en zonder charme. Hield niet van luchtaanvallen, van kleine onzichtbare dingen, een leven naast het tastbare, wat men meeneemt als men gaat. De dag hij ging, hij schoof met…

Onbarmhartig slaat de klok, consequent volgehouden de slag, stil klinkt het tikken van de wijzer hardvochtig verdronk het geluid.. zuchtend, haast onverdraaglijk stiller het maatwerk dat gelijke kansen biedt schaamteloosheid kwelde de tijd, die hardnekkig ervoor gaat.... met een ijzig zwijgen ging zij voort. Onverbiddelijk streng en…

Zoals het gebeurt, vermaken wij de herinneringen, zo is de barre tocht, rechter – linker hand ineengeslagen, onbeholpen religie uitgevoerd, waarin menig dagboek is verbrand, verhoedt de werkelijkheid in verhalen rond te treuren om te vaak herhaald te worden, vervreemding van hun oorsprong, als ik dat schrijf wordt dat meestal zeuren en tracht…

Zoals het gebeurt, vermaken wij de herinneringen, zo is de barre tocht, rechter – linker hand ineengeslagen onbeholpen religie uitgevoerd, waarin menig dagboek is verbrand, verhoedt de werkelijkheid in verhalen rond te treuren om te vaak herhaald te worden, vervreemding van hun oorsprong, als ik dat schrijf wordt dat meestal zeuren en tracht…

Mijn gedachten gaan op reis meanderen mee met de rivieren vliegen in vogelvlucht duiken naar de diepste riffen ervaren kleuren, intenties en geluiden alles beleven in een ogenblik geen droom maar werkelijkheid alles vloeit weg en keert weer in korte tijd zijn de eeuwen gepasseerd de werelden bekend terrein geworden we zijn zo immens mooi…

Niets dan zuiverzoet is het gebed een doodskop met tranen van bloed. Vraagtekens beeindigen een reeks van startende zinnen der onwetendheid. Ik vraag je niets meer dan slechts te voelen met het kloppen van je hart.…

Het pad voert urenlang omhoog bijen zoemen, vlinders vliegen af en aan de wilde bloemen geuren pronken in het zonnelicht weldadig is de eenzaamheid hier vind ik mijn eigen ik zo onvolmaakt, zo verwrongen gehavend door de jaren heen mijn lichaam piept en knarst de stilte vermenigvuldigt zich doet pijn aan opgelopen wonden die ik al te…

Ik ga je dragen, een spoor van stappen onherkenbaar in de golven, als losse korrels zand in de woestijn, schoongeschuurd het land van dreigen, de zand van zo verrassend. Voetafdrukken van het weten, vervaagd slechts gedeeltelijk ingevuld met zand twee versterkte gebouwen vallen voor het zwijgen, wanneer 't moeilijk is. Wind op grote hoogte…

Een mens uit evenwicht zoekt balans Iemand in balans die zoekt niet Heb jij al gevonden wat je zocht?…

het masker van het leven drukt op mijn gelaat de vrijheid in mijzelf wacht op ziels beraad de tijd is nu gekomen met leeftijd meegegaan mijn ware identiteit zal nu op gaan staan het werpt een korte blik door het nauwe ogen gat oh wereld die daar buiten ik ben jouw schijn spuugzat 1992.…

Zo ver het oog straalt, weg van elke weg, wij als mensheid zoeken hulpeloos een oordeelsvrije, liefdevolle plek aarzelend en gekwetst stromen de sprankelende watervallen als woelige rivieren in tranendalen over onze ziel een constante observatie van de geest onveilig en opgejaagd, met een toenemend gevoel van liefde, verkwikken ze…

slechter of beter de dobbelsteen wordt gerold door eigen ego als je bent in wat er is valt al het oordelen weg Tanka…

Sinds voor ons geest en materie niet meer voor hetzelfde staan zijn wij van onze identiteit ontdaan zoekers in de periferie Soms maken we bij toeval contact met de oorsprong van eeuwige waarden want zelfs bij alle splijting op aarde is het ontwerp nog steeds intact Te herkennen onlangs bij de premier die vele klinkers doorslikte op tv…

voortdrijven op de wind los weg van het bestaan dat onderlangs verglijdt slechts een spiegeling als spoor van presentie…

Rozengeur trekt door het huis, geruisloos, als een stille getuige, de begonnen reis van rust, van peace van mededogen en innerlijke vrede, waarmee lijden getrotseerd lijkt te worden. De stem van het zwijgen dekt mij toe, het zuiverende juweel van de lotus vanuit het universum opgevangen bevat waarheid in het hart in de vorm van lessen,…

wellicht is leven slechts illusie een ingewikkeld spel in hogerhand zonder ander oogmerk dan vermaak of tijdverdrijf en is de mens een onverwachte complicatie met eigen onbeheerste wetten van gevolg en oorzaak spoorloos op te heffen na verleende dienst…

Zolang ik hoofdschuddend uit mijn ogen kijk en zie hoe deze tijd de pletsteen voor zich uitrolt, er dan achterna holt zolang ik uit mijn ogen kijk, zolang ik door deze dagen ga, mijn hand bevestigd in een vrouwenhand: een spiegel vóór het omklemde hart van wie doodloopt, zijn angst ophoopt, zolang ik mijn hand houd in die hand; zolang…

Vertel de zon, die binnenkort verdwijnt, ik herinner mij hoe groot de planeten zijn vertel de zon, van dunne gouden draden gesponnen op aarde, flinterend daar waar de zon doorheen schijnt en hoe ik besloot om goudsmid te worden? Dat ik eenzaam alle stralen wilde vangen, verder smeden tot het gouden geluk, als kleistaven in de hand van…

Tuin bloemt in het hoofd, verlangen schiet uit moedergrond, vlinder streeft met gemak, een schaduwrijke winter overleefd, geen hinder van gestreden strijd, beken zoeken bedenktijd, slagaders van uitgeslepen vlijt om erosie te verschragen in het losse zand en tegenlicht van nooit gestelde vragen, de weg haar bestemming kiest, ontluistert…

Vaak over nagedacht vaak over gepraat vaak over gecompareerd vaak mee bezig geweest maar ik leef erin ben een deel er van mag er bijhoren deel van uitmaken besef ik het wel goed? ben ik het waard? val ik wel op? hoe groot is mijn nietigheid? ben ik een stofje met gevoel? een ongelezen bundel word ik wel samengevat? ben ik onbestuurbaar…

Oude dienstbaarheid in vergeelde zinnen, wordt egocentrisch beproeft, bekoelt in deze barre tijden angstig van onder het stof gehaald, aan onbaatzuchtige liefde veel gebrek, gedood, omdat mysterie in waarheid leefde armoede te overleven wenst, onzelfzuchtig engelachtige geesten voeden het universum, ze herkennen altruïstisch vergeten niet…

Blijf moedig ouwe dichter drijf je pen niet stuk, blijven boeken zonder lezers, achter - gelaten onder stof, bijeengebracht tot schimmel van gedachten, die je deelde met een zielspartner op een ander halfrond, wachtend op alle woorden die je stak in het schrijven van een verbond, waarin een nog niet geboren kind rust in z’n chromosomen,…