Alle inzendingen over overlijden

Mezen tjilpen nog tussen sprokkelhout en glippen de klokketoren binnen. Je bent voor een ander licht gezwicht. We verbijten tranen, onze klieren weigeren. Engelen zaten op een wolk naast jouw bed. en wenkten je naar een hemel van hars. Misschien kerfde ik te vaak in de bast. Ik geloof het vandaag. Morgen een vraag. Je verdampt en valt samen…

het hete geel glooit afgrond oplichtend in het zwart schemer drukt de warmte dieper eenzaam in het hart tast met vingers naar het duister blinder dan de nacht pakt en zal niet kijken omdat zonlicht nooit de avond wacht morgen bloeit het rotten in het sterven van vandaag laat de uren gaan, lange dagen doden langzaamaan…

Oma was jij Aardig lief groot machtig? Geweldig mooi sterk prachtig? Ik weet niet welke woorden ik moet zeggen Om mijn herinnering aan jou vast te leggen…

Ik kon helaas geen afscheid nemen Ik kan helaas niet bij je zijn Maar denk aan jou en voel de pijn Pijn die een leven lang zal duren Het had ook anders kunnen zijn... Waarom zijn er zoveel vragen Waarom is er zoveel pijn Waarom zijn er zoveel dingen die niet te begrijpen zijn ? Ik mis je broer, tot later…

De zon komt op Om de nacht af te lossen Langzaam ontwaakt De dag om te leven Ik wil nog niet Mijn lichaam rust Stil roerloos in bed De zon komt op Ik kan het niet Mijn lichaam protesteert Pijn helse pijn Heeft deze nacht Mij wakker gehouden Ik kan haast niet meer De zon komt op Bundels van licht Maken kleine strepen Op de muur…

Je bent gestorven maar niet dood je beeld verschijnt als ik wat sta te staren naar een pagina: een Hawaï-bloes paars met rood, je lange vingers op het bruidssatijn, een hoofd waarvan ik weet dat het van jou moet zijn Ik heb je langzaam zien vervagen tot ik de ramen van de kamer…

Nooit schreef ik je een brief. Je was zo dicht dat ik je elke dag kon zien. Jouw verte was anders dan de mijne. Maar het viel ons licht daar over heen te praten. De toekomst was zo lang dat over vroeger spreken nog wel kon. We deden dus gewoon. Maar waren beiden bang dat alles toch weer fout ging. Deze nacht leg ik voorzichtig bloemen op…

een zucht het is stil ogen gesloten, mond verslapt. het is net of ze lacht. een zucht het is stil een roos p het graf. zachtjes is zij weggedreven. de dood komt na het leven.…

Eenieder draagt haar met zich mee je krijgt het dan als je geboren wordt De achterzijde van de medaille van het leven als een schaduw reist hij met je mee Voor velen als een last gevoeld Voor mij een vriend, altijd aan mijn zij Waar komt het toch vandaan ‘t gevoel dat alles alles is en toch ook niets 't gevoel geen angst te kennen voor…

ik zit nu bij jouw grafje, boos, verdrietig, eenzaam en met pijn. ik wil weten waar je bent, ik wil bij je zijn. ik zou zo graag je stemmetje willen horen. zo sterk als nooit te voren. ik zou je mooie gezichtje willen zien. en aanraken, als het mogelijk is misschien. ik zou je willen zien spelen. zo vrolijk en zo blij. waarom moest dit…

Jaren voor de vraag was hem het antwoord al gegeven daags voor het moment was hij al aan het beven drie seconden voor de flits was de donder al gekomen dertig jaren voor zijn dood was zijn leven al ontnomen…

Ik wou dat ik nog even met je kon praten Nog één keer kon zien dan zou ik niet nalaten je te zeggen dat we elkaar eens weer zullen zien ik wilde je nog zoveel vertellen maar dat heb ik niet gedaan ik wou dat ik je op kon bellen maar dat zal niet meer gaan eens zullen we elkaar ontmoeten op een plaats zeer wonderschoon en dan zal ik je…

Koud en stil Kijken ogen In de wereld Koud en stil Staren ogen In het niets Koud en stil Kijken ogen Vol pijn,verdriet Koud en stil Dwalen ogen Gevuld met vele tranen Koud en stil Rouwen ogen Missend de geliefde Die er niet meer is Vragende ogen Zeggen zacht:"Ik mis je zo..."…

Slaap nu maar want het wordt nacht Ga nu maar je hebt lang genoeg gewacht Droom nu maar zonder ontwaken Slaap nu maar want het wordt nacht Het wordt terug dag en jij blijft slapen Ik ben alleen ik droom niet meer En jij jij blijft rustig slapen Zonder tranen zonder pijn Stillaan wordt het weer nacht ik ga slapen Wachtend op wat morgen…

Ik ruik de adem van de dood, de aasgrauwe adem van de dood; zij dringt door tot diep in mijn ziel, Ik ben verlaten in deze uren van nood, deze uren van schreeuwend-stille nood; zij knagen tergend aan mijn langzaam draaiend levenswiel. Ik zie mijn leven voor mij staan, voel de leugen van mijn existentie en het bedrog van het daag’lijks verdergaan…

Aan Elise Valcke Elise lig jij in je knopje daar, stil te zijn en te genieten van de frêle novemberzon? Achter je grafje lopen cru, nog niet begrijpend kinderen met roze haar: engeltjes, bijna uit hun knop gebroken.…

Jij brak in knop alleen ik kan het niet, ik kan het niet en wil het niet aanvaarden: het dagelijks te witte licht en in de lenteluchten de zijdenlichte witte vleugels die mijn zuchten willen dragen: Elise! Elise! Ik moet jou niets meer vragen, maar opwellend zwellen dikke parels: flou ontwaar ik enkel nog jouw dichtgebleven rozenknop…

Dood Veel over gehoord Nu dichtbij Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Eens was er kleur Nu is het zwart Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Louis, een naam eens zo levendig Nu letters in steen Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Mijn hart vol verdriet Lieve opa kon je me…

Een wit twijgje breekt en vliedt door het grijs water het water dat klaagt.…

De Dood rijdt vóór mij Ik rijd er achteraan de Dood rijdt voor mij... Ik laat geen traan De Dood rijdt vóór mij achter haar de stoet van mensen die nog leven en de dode een laatste groet gaan geven De Dood, zo tastbaar, heel dichtbij de dood rijdt voor mij Ik zie de kist, de bloemen... De Dood is als een dichte mist voor mij. De Dood…

Klein teer vogeltje , met je indrukwekkende zang, al vroeg bouwde je een kooitje om te kunnen blijven bestaan. Klein teer vogeltje, je verbleef in het dichte struikgewas, de doorns staken je steeds weer maar je had geen keus. Klein teer vogeltje, met je verlangen naar warmte, het kooitje wou niet open je bleef wanhopig achter. Klein…

In het slapende ogenblik was haar droom een vraag die ze verloor toen iemand dacht dat ze eindelijk gestorven was en de aarzelende dood haar niet meer wakker maakte…

Een paar maanden terug nam ik onvoorbereid afscheid van jou, de man die eens heel belangrijk was voor mij. In slechts een paar uur tijd was jouw betrekkelijk jonge leven voorbij. Jij was eens mijn echtgenoot, daarna ex, maar bovenal vader van onze kinderen. Waarom moest jij nu al dood en was dit erge voor hen niet te verhinderen? Onze jongens…

de veerman bracht me zwijgend naar m'n doel gene zijde van een ijzig koude stroom daar wenkte -tussen lelies- een fantoom ik naderde, gedreven door gevoel hij vroeg met zachte stem z’n pad te volgen en leidde mij naar schimmen in het veld 'u wordt verwacht', zo werd me nog verteld vervolgens werd hij door de mist verzwolgen de schimmen…

Het houdt niet op te sterven het zal het voorjaar zijn Mechanisme van cellen splitsen knarst met een stroeve pijn Vanavond wil ik nog niet missen wat achter morgen zeker komt Ik sla het dekbed voor je open voel jouw kou tegen mij aan laat mijn vingers over je wangen lopen en jij laat mij begaan Kom dicht tegen me aangekropen doen alsof we…

Nooit zou dit gebeuren Als het mooi had mogen zijn Maar elke keer als ik zo kijk Moet ik toch weer betreuren Dat mijn leven is gegaan Zoals het moest bestaan Ondanks die openbaring van de mooiste kleuren En dat ik hiermee mijn leven vul Als strepen op een doek Met kleuren verf zo fris en gul Over een diepe zwarte laag Van vernieling en…

In brons gegoten klokken galmen luid mijn ingetogen uitvaart uit de mensen droef gelaten schrijden voort in lange rijen zij volgen zo eerbiedig stil wat er nog rest van mij met houten sier omsloten vier zwarte raven sleuren aan het koperen beslag zij trachten even triest te lijken als zij die volgen hun gedachten ingesloten In steen…

Als ik, in de warmte van ons smalle bed je lichaam voel trillen en beven met in je ogen toch een schreeuw om leven weet ik: je hebt het gered bloed kleurt de lakens rood het vale ochtendlicht valt op je doodsbleke gezicht je prevelt: ik wil niet dood de laatste uren zijn geteld het licht in je pupillen breekt ik kus je koude lippen als…

De wereld is veranderd het is stil om mij heen Jij bent verdwenen En liet mij alleen.. Alleen mijn gedachten Verbinden mij met jou Het gevoel 'houden van' Voelt nu zo grauw.. De lucht is donker Het klaart nooit meer op De zon is onder Alles staat op z'n kop.. Nergens ben ik meer thuis Al is de wereld nog zo groot Zonder jou kan…

streep haar naam niet door al is ze dan tot stof vergaan verzwijg haar naam niet hoor alsof ze nooit zou hebben bestaan nog steeds leef je in onze gedachten maar erover praten valt ons zwaar veel denken, dagen maar ook nachten en voor veel mensen ben je raar lachen hebben we je nooit zien doen slechts heel zorgelijk kijken de oorzaak was niet…