het hete geel glooit afgrond
het hete geel
glooit  afgrond
oplichtend in het zwart
schemer drukt
de warmte dieper
eenzaam in het hart
tast met vingers
naar het duister
blinder dan de nacht
pakt en zal niet 
kijken omdat zonlicht
nooit de avond wacht
morgen bloeit  
het rotten in het 
sterven van vandaag
laat de uren 
gaan, lange dagen 
doden langzaamaan
Geplaatst in de categorie: overlijden

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending: