Alle inzendingen over algemeen

mezelf heb ik hervonden in de weerslag van jouw wezen laat het blijven tussen ons denk niet dat het niet zou kunnen in onze ruimte is een plek van belang waar nieuws besproken blijft wat de krant niet haalde bewaren in de oude doos van geheugen zodat herinneringen nog eens opgehaald kunnen worden en het verzwegene…

adieu 2006, je hebt je kranig gedragen toppunten afgewisseld met routine matige schamele genoegens goed om even terug te denken de oude dichter sleept zich voort langs ramen met beplakte historie hij vult teksten in opvulling van nieuwe bladzijden lichtzinnig in bespeling van prachtklievende poëzie klaarzettend…

al is ja het mooiste het duidelijkste het meest onuitwisbare dat warmte brengt waar de kilte dreigt doe mij maar misschien want ik kan niet kiezen tussen weten van hebben en voelen over houden van wat ooit weer verder moet als een aflopend wekkertje doe mij maar heel misschien op een andere planeet zonder het geratel van opgebruikte…

zoals de premier dus zei demissionaire kabinetten maken geen nieuw beleid er komt nu wat ruimte vrij voor invoer van de humaniteit bij uitvoer van oude wetten de vvd blijft zittend tegen verdonk zelfs zo zwaar tegen dat zij stuivertje wisselt in 's lands belang is thans bedisseld regels blijven regels zonder verzaken rita gaat demissionair…

ik kon het niet weerstaan hoe ik ook probeerde de lokkende smoelentrekkers wenkten mij als een magneet naar binnen dan begon de kwelling die grijns waarmee hij groette vroeg hoe hij me helpen kon de engerd wist het best terwijl ik de frankskes telde uit mijn knijpportemonnee had hij al een zakje klaar en zei geen groene geloof ik…

als strak gespannen snaren reiken reuzen hemelwaarts begrensd slijten schimmen - in de massa grijze - geroutineerd hun dagen regen spiegelt strepen vage vegen tegen glas…

Vast staat dat overal een eind aan komt Liefde bloedt dood Geluid verstomt Succes eindigt in de goot Strijdlust verdwijnt met verraad Blijdschap wordt woede Nieuws eindigt in beraad Angst vrij ben je ineens op je hoede Licht is oneindig als het heelal Gebroken het hart dat ik eens stal Liefde is noodzakelijk Tijd even vergankelijk…

verdwaald is de dichter in zijn eigen woorden op doorreis in zijn zinnen in het gat van donkerte traag in maat van onvertrouwen in vreemde drang kunst gekweld in kruising van esthetica missend de elementen van zijn kunnen in scherpe scheiding van zijn schepping er valt niets meer te vullen in de gapende uitgestrektheid je schreef…

by Auke Rauwerda yn it leech fan de Aldehou treppen útfretten troch tûzenen fuotstappen swaaiend en kearend nei toaniel fan âldheid omtoarkjend yn tinzen fan treifearns ieu der`twûnderheden har spegelje yn ferline de tiid hat hjir dúdelik stil stien mar om neat te missen wie der ek ferheftigens yn de feart fan it folk it âlde en neie…

Onmacht kleeft als duister vleugels vouwt om ademkilte nacht te dragen ik kan niet anders dan het doopsel van mijn pen te laten vloeien en hopen dat ontloken woorden morgen dagen…

je draaft op een draak wier tong smeult een harnas van opgepoetst chroom draag je leren teugel snijdt in eeltige handpalm te wankel, te loom, te lomp in het zadel zeul je de bronzen koets door drasland slikgas welt op in een weeë bel de malariamug zaait haar sporen talmend knal je de zweep op zijn flank stug van verveling tel je de schubben…

de zilveren vlek in het hemeldek bij nacht, lacht en doet haar naam weer alle eer aan al zit er geen mannetje in te vissen achter het riet het blijft toch ieder kind dat hem wel degelijk ziet wijl iedereen al slaapt met afgestroopt beddegoed door het raam naar boven staart waar het witte licht is net genoeg kracht verschaft om veel…

Blijvend letsel in mijn hoofd, denk ik toch. Ik voel de grond niet meer, ‘k zweef tussen twee werelden, het ene wil ik laten gaan, naar de overkant wil ik stappen. Ik besef niet wat er gebeurde, ‘ k had het niet erg gevonden. Een kalme rustgevende oude man, wuifde mij met zijn hand. Zijn mantel wapperde uitdagend, ik wilde er naar…

zeg me niet wat ik schrijven moet dit is jouw boekje niet, noch kan jij in mijn hoofd kijken en tevoorschijn halen wat nodig is om hier en daar een punt te plaatsen nee, jij niet, absoluut niet maar je mag wel luisteren terwijl de woorden zich schoorvoetend over mijn zenuwbanen fluisteren en zich nestelen in jouw oren waarop ik, eerlijk…

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

de wrâld is trochskinend gehiel opfallend feralterearre fan keunstmittigheit ferfaske yn al syn ieren ofholpen fan falske sentimenten slupe litte neat te hjerren yn in nei fourtbringsel Vertaling: Transparant de wereld is transparant totaal treffend ontdaan van kunstmatigheden ververst in alle aderen afgeholpen van valse sentimenten…

Niets meer moeten, maar slechts hopen, dat is álles wat ik ervan verwacht. En zal ik naast mijn Schepper lopen, Hij is aardiger dan ik dacht ....…

waar de aronskelk dauwdruppels vangt spiegelt een hermelijn onschuldig wit als schaduwspel van zijn sluipende moord in het levensvocht van de ochtendzon dan hoort dit leven een kilte lied de stervende schreeuw die stilte wordt en dauwdruppels vangen de ochtendzon als de aronskelk zich vult met bloed…

in de verte, waar het trilt een langzaam wezen geen haast, geen spoed maar moed om te durven kijken naar het geluid van de stilte die zich hier verborgen houdt aan mensenregels door de tijd zelf opgesteld het is koud, ondanks de hitte van een machine in overdrive give me five en laat ons gaan naar het einde aan alles een ontmoeting met…

Voor mij geen wintersport of samen bergbeklimmen maar thuis de kaarsjes aan en alle lichtjes dimmen met zelfgemaakte chocolademelk een speculaasje van de bakker slapen in m'n eigen warme bed en op mijn eigen tijd weer wakker voor mij ook niet overwinteren in Spanje of een ander warm land maar gewoon een gezellige wandeling samen met jou…

hij is een gebruiker misbruiker als het moet een fnuiker af en toe van zijn talent en hij weet wel dat het went het weten, het vergeten het voelen en het woelen doorheen de tijd hij is een oele al beseft hij telkens hij zijn hoofd ter ruste legt dat de wereld die hij kent enkel ontkenning kan betekenen buiten, daar ligt alles klaar om…

ik ben jouw boek en je handen strelen mijn bladzijden je handen zijn zacht en je leest met gevoel en je doet een greep naar mijn gestolde woorden voor mij ben je nooit uitgelezen verdrink maar in mijn gedichten…

het winterse land rust onder een wit tapijt sneeuwklokjesstil scherpe klanken weergalmen weids dragen zijn blik verder dan het dwalen…

hier om deze vreemde hoek schuilt het afscheid de klauwen ver gekend breed gespreid, hier ligt de sprong voor- of achterwaarts te wachten op de mens en zijn vergissing een momentum van de eenzaamheid of wat warmte in de kleinste hoek ben je mens geweest, het antwoord en de vraag een groteske rondedans hij weet het niet, nog niet een herkansing…

Het tengere lichaam van vroeger is nu aan de mollige kant. De mooie ogen twinkelen nog altijd, maar hebben nu iets ondeugend. De mooie witte tanden zijn gefraudeerd, maar nog even verzorgd. Het haar is nog altijd zwart, maar de verfkwast is langs geweest. Alleen het verstand verbetert, heeft eerst leren nadenken, om dan pas uit te…

hij houdt zich stil verborgen in de gordijnen het zijn geen mensen die hij vandaag wil zien enkel het overleg met zichzelf wil hij als geopend beschouwen het is de tijd van het jaar om achterom te kijken hij wikt en weegt, hij oordeelt of het goed genoeg is geweest alleen, altijd hij alleen de waarheid voor hem alleen komt hij later…

Gevoelens Gevoelens zijn vaak moeilijk uit te leggen Het is vaak moeilijk om te zeggen wat je voelt, zodat de ander weet wat je bedoelt. Ik lieg niet als ik zeg dat diabetes een moeilijke ziekte is. Ach zegt men, daar wordt je 100 mee! Zij weten niets over het gevecht wat je dagelijks voert en wat je van binnen zo beroerd. Bij alles…

Ongemerkt, toch weer een poosje is het verbazend stil in mij en komt niet eventjes voorbij, zoals een duveltje uit een doosje, de door mij gewenste inspiratie. Erato en Terpsichore bezochten zelden mijn gedachten, hoewel zij steeds een glimpje brachten als aanzet voor een goed idee; en goed genoeg voor publicatie. Dus geen gedichten op…

ik buig me steeds dieper dwars door mijn ego kruipend langzaam in weerloze poëzie waarin mijn geluk meegesleept word in toekijken van pronken in gebloemde stilte van overleving puntig scherp met zielskracht wervelend om iets tot uitdrukking te brengen in trance wentel ik door mijn creativiteit voedend mijn…

moeder vandaag ga ik je herdenken ik zag je in het vroege ochtendlicht met toegeknepen ogen in laatste slaap schudde de dood jou in een sluier van dauw heel scherp zag ik je heengaan in werveling van zucht gekeken door mijn kinderogen was je een sterke vrouw in jongheid van leven vader was geestelijk niet sterk maar jij had de veerkracht…