Netgedichten

netgedicht (nr. 17.046):

explosiegevaar

over de doden geen woord
onvertogen, de levenden
kunnen slechts wachten
op die verlossing
ze kunnen immers
nog zoveel bewijzen

het kost alleen maar jaren
een scherpe pen slijt
nu eenmaal niet zo snel
als een stukje krijt
uitgestreken door de tijd
en massa's malse regen

ik hou de teugels in
verspil geen inkt meer
dan nodig, ik adem
mij weg naar later

waar ik uitblazen zal
als een Arden tussen Alpen
kosmos in een atmosfeer
af en toe ook
atoombom