Alle inzendingen over heelal

zoals tijd in het licht vervliegt zoals liefde verschijnt in het maanschijnsel van de tijd zie ik in het oog van de regen een zonneboog vol geur ruik ik de regen vol warmte voel ik de zon regen en zon breng mij terug waar ik begon…

De hemel hangt als nooit zo laag, zo grauw en zwaar als lood. Regen dreigt en dreint gestaag, hier helpt nog slechts...volkorenbrood.…

verder veel verder dan het blauw schitteren sterren als de prachtigste bloemen hemelkleurend…

In een langgerekte parabool verlegt een flonkerend stuk gruis zijn baan. De traag rondwentelende aarde brengt zijn wilde zonneval tot staan. Een neertuimelende fakkel wordt ontstoken, hij boort zich lichtend door luchtlagen. IJle rooksporen verdampen in mistende vlagen. Een blinde wesp, een speldeknop van licht is eindelijk tegen de lamp gelopen…

Soms wil ik opgaan en door lucht bewegen zoals opstijgen en vliegen, nee zweven.…

door takken vol schimmen mistige flarden schijnt de nieuwe dag haar lila licht heeft de zon zich vergist zie ik door schimmige takken flarden van mist alleen de nacht die zich verschuilt voor de werkelijkheid een tak zwaar en rijp breekt valt op de grond mist mijn hart rakelings mijn god……. hoor ik hem denken waar ben ik wat…

Tekens als ik naar de hemel kijk, dat prachtige firmament Vraag ‘k me af, hoe groot het is Of ‘k de sterren die ik zie, allemaal bij naam herken De enormiteit van het grootst luchtruim, verwonderd me keer op keer De sterren stralen vooral bij een heldere lucht telkens weer de donkere lucht weerkaatst terug op aarde, de sterren…

De felle lamp staart mij altijd aan als alle lucht water was, zou ik zwemmen naar de maan.…

De zon aarzelt nog op flarden mist huiverig zachte kussens waterdamp eronder bewegen met het felle ros van Venus nog in de lucht Verscholen is de maan volop vanzelf aanwezig "Dag maan" zegt de man met blauwzwarte haren de ogen grijs en de lippen stijfjes gesloten Hij spreekt door zijn neus in puntige gebaren vanwege dolle blinden in de zaal…

ik tastte met mezelf in het duister een roep in het heelal ontving een dalende luister omhulde het hoofd hart en ziel in een fragiel kanten fluister geweven in het licht van wevershand.…

De maan als een uit mij gevallen oog, een iris die te groot was voor mijn kassen. Het heeft nooit in mijn voorhoofd willen passen. Ik kon er niets door zien, het leek te hoog. Nu kijk ik achter sterren en moerassen. Alles wordt klein en zeeën stromen droog tot op een traan, om engelen te verrassen, verdwalend in 't gezichtsveld van mijn oog…

zachtjes droom ik weg in de volle maan waar woeste golven de nacht omhelzen, waar de wind het water even streelt als een fluwelen nachtgordijn dansend laat het licht de sterren gloeien in de nacht vol passie en gevoel, waar het toneel bespeeld wordt door de vallende sterren uit de belichte hemel want, het toneel is zo gekleurd door het…

Momenten voor het slapen gaan ben ik, reeds met nachthemd aan, voor het open raam gaan staan met uitzicht op de volle maan Leunend uit venster met volle gewicht en ogen naar 't melkachtig wit gericht, valt er een zilverachtig licht met zachte glans op mijn gezicht Terwijl door hoge oude bomen stralen blijven binnenstromen draal ik om…

Voor elke vrouw, die een kind mocht baren Voor de dames die het niet mochten dragen... Cliché of niet, dat dikke buikje heeft zo zijn charmes Dat kloppende hartje, gaf me geborgenheid, iets warms. Techniek, vooruitgang, heus, niet mis Moedertjes, wij weten wat fijner is.…

hoog tegen het fluwelen nachtgordijn met als decor,de maan in kwart, tekent zich een prachtig dansfestijn, op de zacht gelaagde lucht, glijdt soepel draaiend, een meeuwen vlucht in hun lichtend zilveren tenue, met zwart getinte toppen aan de vlerk zwenken zij zwierend in dansgenot tegen het hoge nachtelijke zwerk de lange trage vleugels,…

Aan de hand genomen in vol vertrouwen kan ik alles aan iedere tegenslag valt weg over rotsen en gladde keien komen gevoelens vrij zuchten snerpen uit mij overgave aan mijn omgeving levensvatbaar wordt alles van het kleinste minuscule tot aan de kolossale kosmos een ervaring, die mij overtuigt, dat ik deel ben van dat totaal waarin ik…

bossen vol bladeren met olijfgroene ogen kijken en zien zeeën vol water met blauwe tranen van geluk koesteren zonnen vol warmte omarmen harten vol liefde ontmoeten een ziel alleen omringen met warmte en tranen stromen terug op weg naar later later lief later… kom ik terug…

In de cOsmos waar sterren dansen wOont de Meester, geeft ons kansen. Meester van het Universum, Meester van 't Heelal. Hij één is de beste, Hij regeert het Al.…

koperploertend staat zij daar straalt zengend haar licht, slechts als de nacht arriveert doet zij haar ogen dicht pokdalig verlegen glimlacht de maan hij kan de zon aan en houdt haar licht tegen…

Het gaat dus om het hefboomprincipe men neme een stok en slaat een hond vervolgens begint het heelal te trillen zoekt evenwicht en houdt zich staande En Archimedes ligt in bad en slaapt droomt over het drijven van gewicht zodra benoemd zich ontspannen laat de zon wacht en de ster van Betelgeuze…

ik trok mijn klauwen in niet dat ik prooien zocht of praaide maar langzaam, langzaam kwam het terug ik herinnerde me het beginsel, de oude jongensdroom alsof ik wat sympathie kon binnentrekken in een paar halen richting mijn lichaam * al het verzinbare is bestaande er zijn werelden die slechts de affecten beslaan het toedekken zonder…

Met vleugels van licht zeilend op sterrenwind navigeren op hemellicht laverend scheren langs sterren en planeten, bij Centauri Alfa overstag laatste blik op thuis het stervende zonnestelsel aarde verzinkt in de zon die z’n kinderen opvreet…

In de heldere nacht staan duizend sterren ogen die vertellen hoe mooi het leven was. Nu dwalen ze tussen hemel en aarde met hun eigen verhalen daar in het heelal. In een ander bestaan ver van de aarde, maar ze geven ons kracht als er is een sombere dag.…

Als de kleur van de dageraad weer langzaam gaat verdwijnen. Het mysterie van de nacht samen met de maan verschijnt. Je flonkerende sterren ziet staan waar achter schaduwen dwalen. In een niemandsland hier ver vandaan waar geen leven is of dood. Waar ze steeds zoekende zijn naar “De bron” waar alles eens begon.…

Ogen als planeten staren strakblauw naar de maan Voorbij de hemisferen Trekken sterren trouw hun baan Ogen als kometen doorklieven tijd en ruimte De toedracht is niet vluchtig naar de horizon ver buiten Sterrenstand geeft ruggengraat Men zal nog wat beleven! Bij ‘t gloren van de dageraad telt men opgelucht tot zeven Ogen als planeten…

je nam me mee tot over de horizon naar een ander stelsel waar we werden beschenen door vele nieuwe manen waardoor ons zijn in een geheel ander licht kwam te staan…

Was enigszins verbaasd dat je bij de laatste les op de weide bij de abdij jezelf graag uitspreken wou over hoe dankbaar je was een lid te zijn van de groep dat je van elk van ons had geleerd dankbaarheid had ondervonden Er ontstond een moment van komend gemis definitief bewaarheid op Hemelvaartsdag Jij en ik geloofden niet in engelen Bewust…

De onmacht gade slaan in toestand van versplintering wanneer zij moed bijeenraapt na de beet van de varaan Met diep ontzag ontgift zij zich door zachtheid in herinnering tot de Dood haar achtervolgt en de Hemel laat vergaan Zij fluistert haar verwoesting -bij dageraad ontbonden- met kracht in het gelaat van de man die haar bemint In…

gebonden aan een touw en de kracht van de maan langs duizenden sterren in de hemel gegaan in aanzwellende stormen van geweld op zoek naar haar held zonder naam zonder weet van haar bestaan in de rust van de nacht onder een hemel van sterren schrijf ik mijn naam in het nog warme zand ik geef haar mijn hand en weet dit is goed het is…

het diepe gewemel dat schaduwspelend een donkere hemel aankleedt wil ik zonder nachteenzaamheid in ogenschouw nemen tot de morgen rijst nuchterheid terug de bovenhand krijgt…