In een harnas van bloemen
Het is aeonen geleden
dat de hemel tot de aarde sprak
dat de wind
land en water brak in zeven zeeën
in een uitbarsting van hevige weeën
dat ieder elkaars taal verstond
en Orion de Schorpioen verslond
Zo is de tijd vergleden
lichtjaren verder naar het heden
Er woekert flora uit oeroude zaden
verspreid door weer en wind
die men op fossielen vindt
en langs platgetreden paden
waar men menigmaal de liefde vond
of waar men de vijand naar het leven stond
ook waar men niets meer had te geven
Hier is het waar ik jouw naam hoor noemen
waar ik in een harnas van bloemen lig
In een hunebed van vlees en bloed
In een milde bui van reuzenmoed
Waar zonlicht valt in diepe schachten
Waar de eeuwigheid telt als
de Spinster van het Lot
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 15 januari 2011
Geplaatst in de categorie: heelal
Zo mooi weer Irmlinda!
prachtig gedicht, Irmlinda