Alle inzendingen over emoties

Er heerst complete chaos in mijn hoofd alles buigt krom om mij heen mijn hart voelt zwaar en ik ken mijn plaats niet meer ik ben stom geslagen in mij raast een storm en hij wil maar niet gaan liggen ik ken de uren, dagen niet meer ik verdwaal in de straten van de stad en het ergste is dat ik hun verhalen niet meer ken.…

Ik voel trots als ik onderdeel ben van jouw geluk Vanzelfsprekend kan ook mijn dag dan niet meer stuk Kom op, we gaan wat leuks doen vandaag Het maakt niet uit wat vandaag kosten gaat, ik doe het graag Alles kan en mag, het is vandaag jouw dag Want jij, ja jij hebt echt een onbetaalbare lach…

er moet een wereld van verloren dingen zijn waarin een handschoen, inderhaast vergeten, het aanlegt met een oude krant, een sjaal, een zakdoek of een kam. de handschoen mist de hand niet meer, de zakdoek hoeft geen jammernis, en zelfs de sjaal taalt niet naar warmte van kindermeiden en van moeders. - al wat verloren is, is samenhorig. maar…

het plan gesmeed koffie om elf uur ik zou haar daar zou treffen daar waar de koffie lekker geurt 't Zonnetje scheen verwelkomde mij en een ieder die 't plan had gevat al vroeg uit de veren te zijn lieflijk te begroeten daar aangekomen waren de stoelen koud en onbezeten al wie er kwam negentig min bleef absent, de gepleegde telefoontjes…

In jouw ogen ben ik saaier dan het gras te zien groeien Op welke manier zou ik jou nou echt kunnen boeien Te betrouwbaar is niet waar jij voor vallen kan Een veilige toekomst is geen onderdeel van jouw plan Omdat jij mij te makkelijk krijgen kan, ben ik in jouw ogen niet de juiste man In jouw ogen ben ik veel te braaf Omdat ik echt alles voor…

en ik droom mezelf naar de drijvende wolken ik wieg wat woorden in het zicht van het licht bij de zon is niets verloren wordt liefde geboren ik fluit mijn heimwee naar de vlucht van de vogels ze kennen het refrein zoek mij maar niet ik wil daar wat langer zijn want daar, daar voel ik geen pijn…

Ik zie tranen in jouw lach Ik zie tranen in jouw manier van lopen Ik zie tranen in jouw woorden Maar ik zie nooit tranen in jouw ogen…

Het weer met kerst was meer het weer van pasen. De dikke truien bleven ongedragen op de plank liggen. De sneeuwschuiver bleef ongebruikt in de schuur. De ruitenkrabber ligt bijna werkeloos in de auto. De winterbanden hebben deze winter geen zin. Kilometers lange files door gladde wegen bleven weg. Ik word deze winter niet door de kou bevangen…

Zo lang ik dit nog kan: dit huis opnieuw verlaten, de weg weer gaan, de vogels horen en de madeliefjes zien die her en der ontluiken en dit niet enkel weten van horen zeggen. Heel rustig de krant weer wegleggen en hoopvol wegdromen en plannen maken voor morgen en overmorgen, hopend dat misschien toch iets ervan wel kan, al is er Syrië ook en…

In mijn hoofd zitten te veel woorden Woorden die nooit iemand zouden kunnen vermoorden Maar kwetsen kan ik met gemak Voor me houden is onmogelijk, daarvoor ben ik te zwak Met mijn woorden kan ik net zo makkelijk alle wonden helen Niet allen bij jou, maar bij velen Is zwijgen nu de beste keus... Wetend dat er meer goede woorden zijn Neem…

Geen dag of nacht versmelting en even geen van beiden Koestering van rust en inkeer verstild laat het zich leiden Bijna tastbaar in de lucht verwachting van een magisch gebeuren Beloftes van de schemering pralend met de mooiste kleuren…

- it isn't always rock and roll babe - zeg je dus berg ik rose wolken in linnenkast, slik bittere pil en hurk neer in mijn hoekje hoofd tussen knieën handen die oren bedekken tegen t scherpe losvliegende - is dit nu heavy metal - Ik had het kunnen weten dat handen niet volstaan ze snijden door mijn ziel de snerpende geluiden als…

Vandaag stond bij mijn schuur een duif, zo stil. En ik die er naar tuurde, de bolle regendruppels op zijn veren. Vaag voorgevoel bekroop me om te keren. Maar, 'k moest mijn fiets vlug pakken, en door mijn knieën zakken en voelen aan dat mooie torteldier, hoe het daar koud en dood, rechtop nog stond om mij iets te vertellen hier.…

Sneeuwklokjes dit jaar, terwijl geen sneeuw gevallen is. Ze maken blij en zeggen ons dat heel veel dingen eigen wegen gaan, al zijn die niet door ons gepland, berekend of betaald. Gelukkig maar. Toch is er nog veel onrust in mijn hart en durf ik het leven niet vertrouwen, bang dat alles toch weer anders is dan ik zo graag zou zien, maar laat…

In 't gloeiend zand Der hoge duinen Geplant, Kwijnt ge... verdorrend op haar kruinen, Aan 't eenzaam strand. Schoon 't koele nat Uw dorre sprieten Omspat; Moogt gij geen laafnis toch genieten, Verschrompeld blad! Vaak sterven wij In hooploos smachten, Als Gij: - En 't doel van hopen en van trachten Lag zo nabij!…

het is koud buiten. ze murmelt halfluid voor zich heen warmt zich aan de lach van een verliefd paar, mensen vind haar raar. ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet…

Hagelwit gekalkte lijnen lagen weken lang dood als een pier op uitgebluste grond. De stippen verbleken in het verboden verklaarde strafschopgebied. De ballen worden slap, achter slot en grendel. Geel geven! Nee, Rood! En een penalty voor dit winterweer Maar die sleutels zijn kwijt. Morgen Helvoirt uit We gaan ervoor!…

Wolken in maanlicht trekken hun schemerende sporen over en langs het hoog balkon waar ik heb postgevat, uitziende op het land, dat aan de rand der stad tot een verzonken werelddeel lijkt te behoren. Sluim'ren de duizenden nu in ene slaap verloren, vervoerd en opgenomen in deze bitter-zoete rust, ontdaan van hopen, vrezen, liefde en al…

Ik zie jou zo Ik zie jou zo zo moet jij zijn Jij moet zo zijn als ik jou zie Zo zie ik jou als jij moet zijn Zo moet jij zijn: dat ik jou zie ----------------- uit: 'Iets', 2007.…

De wereld grijs de wereld zwart de wereld wit de wereld grauw om je heen alles kleurloos alles vlak alles koud alles diep om je heen geen uitzicht geen doel geen gevoel geen toekomst zien... Toch, eens gaat het licht weer aan.…

mijn leven is voorbij dacht zij bitter toen hij het echtelijk bed voor bekeken hield om een groenere wei te begrazen reeds was zij vergeten hoe onleefbaar het samenleven met hem in werkelijkheid was…

het lijkt op vluchten alsof de wereld achter hen vergaat men wringt door alle bochten een val kan de allerlaatste zijn er is geschreeuw de tijd stormt jagend aan nog weinig kracht in ademnood oranje kleurt de overhand na de nekslag volgen mooie kanten barstensvol van ongeloof golvend in emoties Een Sotsji- shock laat nog jaren sporen…

Verrassend is het leven totaal onverwacht, prachtige momenten het voelt warm en zacht. Het leven is een wonder een ongeschreven blad, Geloof,Hoop en Liefde het mooiste op mijn pad!…

De tranen achter mijn ogen Een leeg gevoel Door mijn lichaam bedrogen Ik wil weer kunnen huilen dat is mijn doel Wat maakt dat het niet lukt? Ben ik zo bang om me te laten gaan? Of is het juist een onmacht Komt het door mijn lege bestaan? Ik wil gewoon weer kunnen huilen zoals ik dat eens deed Ik wil alles kunnen voelen zodat ik niks…

Zo krachtig en zo sterk En toch Ontzettend kwetsbaar Zo dierbaar en dichtbij En toch Ontzettend ver Onbereikbaar Voor mijn verlangen In het bang zijn Om jezelf......…

het lijkt verdomme wel of ik ben opgegroeid tussen witte jassen; altijd pogingen een wankel evenwicht te verruimen of bezig lege bladzijden te vullen met opgeraakte gedachten het moet geen obsessie worden geen ontworteling van maangewassen dan liever op pad met dode paarden die niets zeggen terwijl de levenden op ontknaping van gemis wachten…

Na even wachten valt soms alles weer waar het moest zijn: de stilte, het betrachten van de vreugde, hang naar lente of naar wijn. Soms kan ik haast niet wachten, vult mijn ongenoegen heel de lucht en ziet niet meer wat echt belangrijk is: de tederheid bij 't zien van pijn, het heel geduldig groeien van de eerste lentebloemen, de lach van…

Nadat we uren hadden geslenterd door een onbekende stad die uit mijn herinnering naar boven kwam als een déjà-vu zoiets als een gestolde ervaring van wie ik wel is waar de eigenaar ben maar waar ik niet de hand op kon leggen, ontdekten wij gelijktijdig aangemoedigd door honger en dorst het restaurant, een rokerige ruimte waar de afzuiginstallatie…

Even wachten, niet reageren, diep ademen en glimlachen, ook om eigen stommiteiten. Dan maar weer luisteren, kijken en denken, voelen en beamen. Even wachten, toch blijven hopen en beminnen, diep ademen en glimlachen, ook om eigen stommiteiten.…

Ik weet het toch, oh meisje teer, dat het zo'n pijn doet diep van binnen. En dat je telkens weer niet weet, alwaar je moet beginnen. Ik weet het leven is niet fair geweest, met vele tegenslagen. Kies nu eens voor jezelf mijn kind, en probeer niet anderen te behagen. Je wilt te vlug en kijkt vooruit, maar kijk eens naar vandaag meid.…