Netgedichten

netgedicht (nr. 52.192):

Och, zie mij hier staren

hoe diep mijn zucht
langs het vensterraam
morgenzorgen mengen
zich in de schrale lucht

een spoor van zand
leidt naar de hof
een vertrouwde zetel
nodigt als een open hand

och, zie mij hier staren
de verte heeft geen weet
van dat…
hetgeen ik wil bewaren

ik kerf het in de nerven
van een vallend blad
zo is het vastgelegd
de aarde zal het erven

... Voor een dichter ...

Schrijver: Hilly Nicolay, 23 juni 2014

voorjaarsvlinder

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

emoties

4.0 met 5 stemmen

213

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:: Alexander Peters
Datum:: 23 juli 2014; Wat zal ik zeggen? Gewoon weer heel mooi! Op naar de uitgever.

Naam:: Alexander Peters
Datum:: 22 juli 2014; Misschien overbodig na zoveel lofprijzigingen, maar toch, mooi!

Naam:: Guy Aarts
Datum:: 13 juli 2014; Een mooie, poëtische verzuchting, Hilly. De dichter in het verre onbekende, mag zich gelukkig prijzen.

Naam:: deinend blauw
Datum:: 29 juni 2014; Mooi Hilly

Naam:: geeraardt
Datum:: 25 juni 2014; wij hebben in elk geval alvast een impressie...

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 24 juni 2014; heel mooi....om te bewaren!

Naam:: Gerhard Burgers
Datum:: 23 juni 2014; prachtig Hilly

Naam:: Ettina J. Hansen
Datum:: 23 juni 2014; En zo staat er toch weer een gedicht.
Dat ik graag heb gelezen!

Wel een kleine opmerking:
op een vallend blad kun je niet kerven. Wel op een gevallen blad.
Iets om te overwegen?

Geef je reactie op deze inzending: