inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 52.273):

Verlangen

Honden zouden elkaar vooral kwispelend
besnuffelen.
Bij ons was er in de hal al een soort knal
maar hoe ga je daarmee om?
Je handdruk gaf krachtige genegenheid,
dan uitwisseling van blikken
in verlegenheid.


Nu wilde ik ons op een afstand bezien,
ik op een eiland, jij op een eiland,
ons bij laten schijnen door de zon.

Maar in welke bocht of baai ik ben,
welke witte kei of rotspartij,
kiezelstrand of zachte zand
hoe fijn de golven door 't azuur heen blinken
des te scherper je in mijn nerven neigt.
Zie ik onze helende handen, huid,
voel verstrengelde vingers.

Zo blij dat je van vlees en bloed,
geest en dromen bent,
dat je wilt komen....

Kom een volgende keer in een ongestreken hemd
zo uit de machine met nog een vouw.
Het is toch al een en al gekronkel.

En elke keer zijn hier die krijsende katten,
al vanmiddag kermden ze zo akelig krols.

Schrijver: Ralameimaar, 1 juli 2014


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 144

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)