Alle inzendingen over emoties

Het ware gevoel dat ik bedoel komt amper naar buiten, de vrees me te uiten, dit voel ik, dit denk ik, dit vind ik, zinnen die ik bangerik nog steeds met grote regelmaat in mijn binnenste gesloten laat Toch ga ik soms een beetje open, komt mijn gevoel naar buiten gekropen!…

kon ik mezelf maar bevolken zonder mensen of adem te verliezen in een tekstloos rondeel kon ik maar ontwaken zonder grenzen daarvoor hebben alle dagen woorden teveel het lijkt dat de overvloed die ik ooit bezat al lang is vervlogen met alle winden mee de wind opent deuren naar het zwarte gat dat verschijnt aan ons geestesoog gedwee aan de…

Ik zet mijn tijd stil Gewoon omdat ik dat wil Ik draai het leven terug En sta op een emotionele brug Tussen blijdschap en verdriet Het zijn tranen die men niet ziet En een lach die niet verschijnt Hoe hou ik mij overeind.…

Een groot wit papier gepakt dwerg en hoer plat gemaakt ingekleurd en uitgeknipt Zij is groot, houdt hem aan zijn duim moeiteloos omhoog Alsof hij uit het kader valt denkt met een sardonisch gelaat aan de klaagmuur in Jeruzalem Vrouwen met de Torah in de hand zij lezen voor hardop als mannen Joodse man die Allah Akbar roept tot bloederige…

je ontwaakte in het brooddeeg van een vroege donderdag in je ziel gloeiden nog wat zinnen bijeen gesprokkeld op een late woensdagavond ze hadden vleugelwoorden meegebracht in hun schoot wiegden ze een kind een zachte streling zei ik zie je graag…

Maanden was alles dood Erg veel verdriet en pijn, erg groot. Nooit vermoed dat één mens mij kon verminken Er was geen traan om nog te verpinken. Liefde is heden voor mij een onbestaand woord De kerel van mijn leven pestte mij geestelijk dood. Heden toch weer even hartelijk gelachen Leven borrelde op, heus ik breng het weer tot glimlachen…

Hier in de oase van het hart in melodie van verlangen waar heimwee als jouw stilte is neemt fantasie de overhand nu ik dwaal in dwaze somberheid voel ik de kou als droeve klacht van bladvallende bomen waar jouw wortels diepte zoeken raak ik ontworteld overmand door diepzinnig leegte voelen in het stille duister van de nacht.…

Het woordje is nee Ik doe er wat mee Schrijf mijzelf niet meer weg Luister toch naar wat ik zeg Ik hobbel er niet meer achter aan Zie mij daar als trotse vrouw staan Ik ben veranderd als mens En bepaal nu zelf de grens.…

ik hoor stemmen ze lopen buiten onder een paraplu ze praten over boodschappen en over het weer ze vliegen naar boven langs de ramen die gesloten zijn en zo gaan ze steeds hoger en hoger de donkere lucht in langs de scherven van licht van de lantarenpalen en ergens vol heimwee zijn de stemmen naar de zalige zomer…

Woede, ziedende ziel, verloren in hartstocht, Een niet te temmen rode waas, Verloren in het verloren zijn, Woede, traan.…

Als een jager staar ik naar het woud waar het goud glanst het is nacht en dag Ik heb het in mijn hand bijtend spoort het mij aan het begroeide pad te betreden maar ik bied weerstand want onvoldoende uitgerust Mijn retina geïmpregneerd keer ik huiswaarts Nog voor halverwege hou ik halt Ik doe mijn ogen dicht een siddering trekt over…

De oude zeilboot ligt stil in het museum. Zijn touwwerk omklemt een ineengedrongen ruimte, die berust en wacht... Waarop? Dikwijls heeft mijn geest onbewuste verlangens; daarbij zie ik steeds die ruige heuveltop aan zee, een zeil in vollemaanslicht.…

Twijfel speelt een duister spel met hen die moeilijk kunnen kiezen ze doen of er geen keuze is door alle opties te negeren waardoor uiteindelijk de keuze niet gemaakt wordt door hen zelf maar een ander de beslissing neemt…

Stil sta ik in de regen emotieloos. Achteloos als een levenloos object. Achtergelaten in mijn gedachtes leven, denken, verloren in het waarom.…

Het doet pijn bij je te zijn lichamelijk aanwezig ogen dwalen weg zeggen zoveel terwijl je al zo lang niets meer zegt opnieuw sta je op loopt heen en weer die tergende onrust kwetst elke keer nog ben je hier lijfelijk thuis je geest is al in een ander huis het doet pijn bij je te zijn…

Het verleden en het heden Zijn samen gesmeed Ze vloeien ineen Herinneringen voor niemand te leen Alleen bestemd voor jou Ze blijven je eeuwig trouw.…

langzaam droogt de wind de druppels van mijn wangen sterft de tegenslag in de herfst uit het grauwe gisteren ontstaat weer een verlangen ik vlij een bonte bloei over mijn onbehagen in een vergeten hoekje zie ik mijn zomerjurk hangen ik weet dat ze nog past vandaag zal ik haar dragen de zon is als een wollig vest ik draai me warm en…

De herfst leert mij barmhartigheid, de stilte na de bloei en van de vruchtbaarheid het laat maar toch verwachte akkoord dat rust brengt en dat deemoed leert wanneer het wordt gehoord. De herfst leert mij barmhartigheid: Het eindeloos opnieuw vergeven Aan al wat zwak is,en zo broos Dat dood bekroont het leven. Ik wil niets meer, ik baan geen…

Zwakte, ken jij dat ook minder waard, voel je dat geen ontzag, merk jij wel waarde is waarde, van wat Positieve negativiteit of negatieve positiviteit is er verschil ik weet het niet tot mijn spijt Depressie waakt om de hoek maak haar niet wakker optimisme komt om de bocht ik voel me een stakker Ziekte jarenlang kan toch niet de bedoeling…

hij is een kunstenaar zo fluistert men een zanger of een dichter schilder ? hij was ook haar minnaar schaamteloze wezens doch niet onmogelijk zo fluistert men zij glimlacht zwijgend als hij iets met haar van doen had gehad zo fluistert men zacht wat niet onmogelijk was voelde ze zich nu heel wat ze had het altijd al hoog…

Dat gedweep Met een leren zweep. Het is weleens goed Te dreigen met de knoet, Die dan het gedrag beïnvloedt. Maar het is zeer benepen Je erdoor op te laten zwepen.…

geef me mijn hart terug de pijn die er bij hoort met mijn tranen langs mijn rug geef me de tijd, in wederkerige momenten ergens daar waar jij nog bent ik mis je dag voor dag en zoveel stappen in die tijd edoch, ik ben je kwijt maar ook weer niet in mijn kamer hangt een stil portret met sprekende ogen en mijn schietgebed om ooit…

Door mijn eigen gesponnen web zit ik gevangen in mijn trui van losse wollen draden waarvan ik niet meer weet wanneer de steken zijn gevallen Met verbeten mond lig ik onder mijn deken van vlinders hun vleugels wijzen mij het pad waar ik met mijn blote voeten de aarde weer kan voelen Door mijn eigen tralies om mij heen te solderen voel…

De volgende bladzijden van het boek zijn aaneen geplakt het is bijkans onmogelijk het komend hoofdstuk te beginnen Maar gedwongen blijven hangen in dit huidige gebeuren is ook geen optie Dus waag je de sprong in de onbekende schemer vanuit de schrale hoop dat de juiste draad weer op te pakken is.…

De dood kent geen einde, en ook geen doods begin. Magere Hein staat almachtig, tussen angsten en beven in. Heintje zelf leeft vrolijk voort, hij overleeft doodgewoon alles, en verjaart doodleuk iedereen.…

Dat, wat ik verwacht van mijn leven, gewild was en er ook naar is gestreefd wel wat luchtkastelen opgeleverd heeft, is mij door ijdele verwachting ingegeven. Toch heb ik er lang mee doorgeleefd, werd er ook innerlijk door gedreven maar wat mij duidelijk is gebleven dat ik alleen met dromen heb geleefd. Daar werd ik kennelijk voor beboet…

Wat een pijn een gemis aan zijn doorloopt mijn lijf kijk om me heen zie geen redding voor dit zeer een morgen komt zonder meer waar jij ook zijt ik dwaal met je mee...…

Er zijn beeldhouwers die herinneringen hakken uit wind en heimwee omdat het trauma probeert te ontsnappen en grafdelvers ongeschonden met het gelaat in de wind die dromen laten ontglippen in zwijgen zonder horizon er zijn steeds grenzen te verkennen maar jouw zielsverwantschap raakt mij tot in de kelders van mijn hart.…

De morgenzon weerkaatst als licht in duizend druppels aan het raam gekleefd. Ik maak er toch geen foto van: het mooiste zal alweer voorbij zijn eer ik terug ben. Zo breekbaar is de tijd en wat intussen kan gebeuren als wij zoeken naar bestendigheid. Maar hebben wij nog aandacht voor die stille uren van de morgen? Of hollen wij maar voort…

Onaantastbaar lijkt ze maar vind haar zwakke plek en ze laat zich benaderen Raak haar gevoelige snaar en ze reageert welluidend Bespringt je vol passie als een wellustig beest…