Alle inzendingen over individu

In 5 zinnen? Hele zinnen? Mijn hele leven in 5 zinnen? Echt mijn hele leven? Ik denk dat ik er niet eens aan ga beginnen.…

mijn ledematen bevroren in het hart van de zomer samenzwerend smeedde de ziel een hermetisch slot een brok verloren verlangen zeulde in het najaar met me mee tot de winter het van ijs bevrijdde kwijtgeraakt in de tijd waar waar ik ook alweer gebleven met mijn leven?…

"Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten over de melkweg blies en in de maan gezeten langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer, ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand, mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer in 't dode firmament, niets dan…

Vanavond hoorde ik dat de maan niet rond maar peervormig is met tenminste twee uitstulpingen, misschien wel drie. Toen ik later naar buiten keek klom een ronde witgloeiende schijf boven de daken uit en ik betrapte me op dezelfde koppigheid waarmee ik andere gedeukte illusies in ere houd. ------------------------------------- uit: …

nooit durfde ik te verdwalen bang voor de lege vlakte diep en ver in mij gelegen ik durf het nog niet…

"Wie zegt mij dat het verraad niet herleeft in een ander land? waarom vluchten uit weerzin en leed, waarom hopen dat men vergeet wat de ziel heeft doorstaan en gemerkt? slechts zolang de herinnering nog werkt is mijn leven mijn eigen bezit, onverschillig of het bestaat uit vervoering of nederlaag. als ik opbreek en wakker word in een nieuw…

Hoeveel appels duurt het voor je er genoeg van hebt gehad, gek genoeg vergeet ik steeds weer wat ik lees, elke avond vertelt een gast in de lounge dezelfde grap aan zijn gezel: het lachen is smakelijk, duurt telkens drie minuten. Zou ik hardop de lemma's langs moeten gaan en zien of je oplicht bij bepaalde woorden? We weten het aantal intussen…

ik droomde dat de wereld streeploos was ik werd gelukkig wakker de zwaluw was verdwenen wachtte ik op zijn terugkomst?…

de loper loopt zo op het oog over de rode loper de afstand mag geen naam hebben intentie is juist 't enige dat telt...…

in de nacht omsingelt zwart water het hart het heeft geen weet van verlangen dat ademen kan vleugellam hart dat licht in gesloten handen draagt het niet openen kan…

Moet ik spreken met jouw stem horen met jouw oren ben ik die wie jij bent? nééé jij bent jouw eigen mooie ik en ik, ik ben mijn ik met mijn eigen rikketik mijn ogen en mijn brein wie kan ik anders zijn? ben jij die wie ik ben? nééé ik ben mijn eigen lieve ik en jij, jij bent jouw ik met jouw eigen rikketik en wie je bent geworden…

Alle hoop is nu op jou gevestigd de horizon komt dichterbij toekomst wacht op niemand nader je met iedere voetstap blote voeten op het zand strand ligt aan de zee weids is jouw innerlijk verlangen in de wereld zo naakt mogelijk te zijn puur zoals het bestaan bedoeld is ik zie je zwoegen, spieren kweken ruimtelijk is jouw denken om jezelf…

Jij loopt op straat en eet uit een vuilnisbak Slechts een portiek is je enige onderdak Soms zit je op een bank en staart wat voor je uit Je schoenen zijn versleten en in je zak geen duit Mensen kijken je minachtend aan en lopen met een boog ver om je heen En jij je weet niet waarheen Wat is het verhaal achter jouw bedroefde…

ik sta op één been grijp naast de nabije stoel ik val op mijn best op een wankel-dag als alles ongrijpbaar is ben ik op mijn best…

Wie mensen menen te zijn, zijn ze niet. Wat mensen denken te zijn, laat zich raden. Mensen die denken te weten, komen bedrogen uit. Dichters hoeven niet te weten. Ze dichten hun eigen wereld, of lijden stil verdriet.…

ik loop door de straten en zoek naar mijn naam de deuren zijn gesloten een hond blaft naar de maan ik loop niet meer daar buiten ben het zoeken verleerd mijn naam zal ik niet kennen ik ben de vreemde voor mezelf…

Er ligt een vertragende stilte in de schaduw van jouw lichaamstaal een droef verhaal, het zwijgen waard vergeten in zichzelf, gekooid niet welkom in de wereld en alles wat je tegenkomt blijft zelfgenoegzaam op veilige afstand van jouw werkelijkheid beperkingen, je hebt ze nu in dwaze dromen opgesloten.…

binnen de ommuring van onwillige taal wroet ik in weerbarstige witte aarde het andere ik schudt het hoofd handen op de rug gebonden het roept: ik zeg toch niks! als een gevleugeld woord het papier verblindt binnen deze ommuring moet ik spreken temidden van al dat zwijgende wit…

De schaduw in het park voelt als een oase even voel ik dat je naar me kijkt je weet tegen wie je praat want vroeg of laat komt afscheid nemen het waarom waardoor we uit elkaar fladderen is zoals de stille geheimen van zwaluwen in de zomer het gesprek verwaait met de wind woorden dansen in spelonken steeds meer mensenvlees…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

Verborgen in het diepste geheim van jouw hart speelt het kind met een groot eenvoudig verlangen het is nog vroeg, de zon aarzelt niet vandaag er vliegen vrolijke vlinders in jouw lege maag je kijkt naar de datum, staart naar de klok de kippen mogen eindelijk uit het hok je stuurt een vraag naar de wolken die de dagdromen speels vertolken…

Een warme dag wordt aan het einde rood. Vrolijke stem: geestdriftige merel. Ik wou dood en ik kreeg hem. Drie eitjes in het nest bij de beek. Hoe kleiner wij, hoe groter de zomer. ------------------------------------- uit: 'Op de rand van de taal', 2001.…

Het was de donkere nacht die mijn muren onderbrak het meeslepende dromenland door grenzeloze avonturen in het groene rivierengebied waar wilde dieren dansten het was in adembenemend duister waar mijn droom tot leven kwam ik zuurstof hapte uit jouw hart omdat jij zwierig door het leven ging op weg naar mijn onbewust verlangen.…

klein van gestalte, grootse dromen dankzij de Revolutie omhooggevallen je wilde er hoe dan ook komen ook al stierven daarvoor honderdduizendtallen het koninkrijk verdween, jij werd keizer en zorgde voor moderne wetten helaas werd je allengs eigenwijzer, wilde heel Europa bezetten in je overmoed trok je Rusland binnen maar had niet gerekend…

Er ontwaakt een droomwereld in mijn werkelijkheid alsof ik weer dat stoute jongetje ben geworden in een boom geklommen om de horizon te zien van verre landen, adembenemende vrouwen die de vuile was schoon weken in de rivier stevige billen vilein naar achteren gestoken en ik roep vanuit mijn hoge schuilplek om vrijheid en het recht om weer…

denkend aan Holland zie ik heel veel gebeuren populisten die zeuren over menging en kleuren in hun heerlijk land denkend aan Holland vind ik twittershit meuren hoor ik dichtslaande deuren in heus geen vol land denkend aan Holland hoor ik minachtend keuren hysterici gillen: vol land! maar een fijn, mooi, land: jóúw land, het dénkende…

je was geniaal maar koos fout pro Franco en franquisme prins van het surrealisme geniaal, toch koos je fout wellicht uit hoogmoed die niet weet hoe het moet: geniaal was je, maar je koos fout pro Franco en franquisme…

Jij zong over liefde, bergen en zeeën. En vrijheid voor Chili uiteraard, maar ook voor ons. Je bracht troost, solidariteit en blijheid voor je volk in verdrukking, dus ook voor ons. In het stadion werd je stem gesmoord; lachend sloegen ze juist je handen kapot. Daarna werd je met 30 kogels vermoord, want hun zieke geest was totaal verrot.…

Je ging naar de Amerikaanse koloniestaten. Jouw “Common Sense” was (echt waar!) grondslag voor de Grondwet daar. Dat land gaf jij de naam “Verenigde Staten”. Als Verlichte denker was je in Frankrijk in ‘1789’. Ook zette je (bij)geloof aan de dijk. Je begreep de nieuwe tijd: prachtig! Je droom: iedereen van onderdrukking vrij; een open en…

Op de Campo de’ Fiori een geheiligde glorie voor de beul en zijn Kerk: brandende Bruno hun werk. Volgens jou is alles één en is daarbuiten niets. Dat gegeven duurt eeuwig lang; je beulen waren terecht heel bang dat hun dogma’s zouden kwijnen, hun dwaze leer verdwijnen. Kennis bestrijdt het duister en brengt ons licht en luister. Kijkend…