6317 resultaten.
Zilveren bladeren
netgedicht
3.7 met 6 stemmen
496 opgeheven zilver
siert bladeren op steel in windexplosie
hoger dan mijn armen reiken
ademt adem op toppen geruis onder licht
van waarde
glorieus aan het zicht
het zilvermysterie blijft zich vernieuwen
aan levende bomen
die bewegen
over en weer terug naar boven
dat bindt mijn gedachten
van wat ik zie
door middel van hun groei
schoonheid…
De bladeren vallen.
hartenkreet
4.1 met 16 stemmen
689 De bladeren vallen
van de bomen
waar ik onder
zit te dromen....
Ze wervelen zacht
naar beneden
in de lage zonnestralen
en bereiken de grond.
Het begin van
de herfst is gekomen.
Het is stil om me heen
en ik blijf hier
met mijn weemoedige
gedachten alleen.....…
iet wiet waai weg
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
483 bomen spelen verstoppertje,
een enkele verraadt zich,
laat halverwege armen hangen
waar bladeren vallen
is de zon vrijer,
spieden hoeft niet meer
het bos neemt op, ademt in en uit,
wij snuiven de geuren
en kleuren van paddestoelen…
Stil gebed
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
432 Ik zie een regenboog
boven de woelige zee
ontdek pure schoonheid
in dit natuurfenomeen
schitterende kleuren
boven de zilte plas
tonen hoe creatief
de schepper eens was
ik prevel een dank je
heel stil voor me uit
hoor weer de echo
doorheen het gedruis
geen zorgen of leed
sleep ik met me mee
want kommer weegt lichter
gedragen met…
De lucht was geel als gele chrysanthemen
poëzie
3.9 met 7 stemmen
2.775 De lucht was geel als gele chrysanthemen -
weien goudgroen in fonklende atmosferen -
van misten - goudgesmolten horizonnen -
door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd.
Een gouden licht ter wereld, gouden twijfel,
overal, overal, koninklijk twijfel,
twijfelend goud, gouden vertwijfeling.
Troonden onz' harten in het gouden duister,…
OP HET DROGE
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
390 Ze zijn
op het droge
als door 'n visser
in draad gevangen
Blijft...
het eeuwig verlangen
naar water
vis in open water
Het zwemmen in vrijheid
in scholen te zwemmen
van klein tot groot
en omgekeerd
Visnet en hengel
te mijden
zelfs het leefnet
waarin gespartel in onmacht.…
Wandeling aan zee.
hartenkreet
4.3 met 13 stemmen
628 Daar ligt de wijde zee
voor mij open....
Met de blauwe lucht
daar boven.
De golven rollen
op het strand.
En lopen zachtjes
uit in 't zand.
Het maakt een diepe indruk.
Dit wondere natuurschoon.
En voel een intens geluk!
Ik draai me om
en ga weer heen...
En laat de zee
en 't strand alleen.…
ijsbeer
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
476 geboetseerd
en voortgedreven
door de noordenwind
zeilde hij mijn raam voorbij
te onrustig om te blijven
verdween hij in
het blauwe
gat…
eenvoud
hartenkreet
4.2 met 5 stemmen
574 een groene dijk
beklommen door een hek en zijn schaduw,
scheve schapen
de zee
waar schepen elkaar lijken te ontmoeten
het vlakke achterland
met hier en daar een torenspits en
een verstrooide molen
de sloot zoekt een beetje warmte in het riet…
bemoediging
netgedicht
3.9 met 8 stemmen
609 wat me al dagen belaagde leek opeens
vervlogen toen ik zo licht als een veer
door het warmend geel van volgroeide
zonnebloemen werd opgenomen bijna
dronken in het groen van parelend gras
boven water kwam
en wat me bedrukte plots verdwenen was
terwijl ik naar ‘t weidse van helderblauwe
luchten staarde er 'n vleugje vertrouwen…
Zonnestraal
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
566 In de vroege ochtenddauw
glinsteren de eerste zonnestralen
zilverwit in het hangende
dun draderige spinnenrag
langzaam ontwaakt de natuur
de wereld komt tot leven.…
Ie wie waai weg
netgedicht
3.4 met 7 stemmen
534 gerijmd of ongerijmd
het hele landschap speelt
een omstuimig spel met de windewind
slagregens laten je voortdurend zuchten
het blauw is grijs
langs landwegen knotwilgen zwiepen en zwaaien
buigen door onder hun last
een wilde jacht is begonnen
in ie wie waai weg avonturen
die voorwaarts gaan
het getij brult huiv’rend
op zware takken…
uitlopers
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
485 lange schaduwen
zijn van start gegaan
lopen met ons mee
trappen met gestrekte benen
op onze tenen en hielen
konden we de bramentijd maar rekken…
de natuur
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
438 Vlinders hebben mooie kleuren, En bloemen lekkere geuren.
En doordat je de bloemen en planten gaat sproeien, Gaan ze beter groeien.
De lammetjes en kalfjes spelen in de wei, en daardoor worden de…
zomer
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
489 het is hoogzomer
een Koninginnenpage
likt zoete honing
in kleurrijke dans etst zij
zich vast in mijn geheugen…
De regen stroomt
hartenkreet
4.4 met 15 stemmen
457 Druppels regen hangen
aan de blaad'ren
Ze glinsteren als zilver
in de komende zonnestralen.
De regenstromen
zijn voorbijgegaan....
En de zon gaat weer
stralend aan de hemel staan!
Alles ziet er weer vrolijk uit.
Niets dat meer op regen duidt.…
Ik wandel.
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
466 Ik wandel langzaam door het bos,
waar ik ben omringd door hoge bomen.
Wortels diep verankerd in de grond
die bedekt zijn door het groene mos.
Hun stammen omsloten met de schors
ik hoor ook het ruisen van de wind.
Zouden ze mij wat willen vertellen?
Ik kan er alleen maar naar gissen.
Zijn het verhalen vol van belevenissen
van de bomen…
Onverwacht zonnig bezoek
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
432 De ontbijttafel is net gedekt
als iets van buiten mijn aandacht trekt
dat lichtvlekjes op de muur doet bewegen
heel subtiel, haast verlegen
De balkondeur open ik blij verrast
voor deze onverwachte gast,
die ik met haar gouden stralen
maar al te graag naar binnen wil halen
want al is zij niet door de weerman voorspeld
ik ben erg op haar gezelschap…
pleisterplas
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen
369 een woest decor
vallend groen
wilde takken
jij grijze deken
zomervocht
zwart met bakken
de grootste plas
kindersprong
natte hakken
brede lach
harde schreeuw
het mooiste pakken…
Een dag van nood en vis
netgedicht
3.9 met 10 stemmen
609 paardenhoeven kletteren op de stenen
water valt met bakken
op de aangespoelde lading
bijeengesjord met lijkentouw
onder zeil in jute zakken
ergens wordt een klok geluid
uit nooddruft slaat hij zijn slag
de jutter, hij fluit
zet een zuidwester op, voor hem
is het zo’n dag van brood en vis
zijn bedreven oog
zeeft de vloedlijn op bot en…
Vallende duisternis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
403 Hoog op de top van het duin
ontwaart men een prachtige
zonsondergang
een vuurbal weerkaatst
boven het golvende water
de schemering valt
en de maan werpt zijn lange stralen
over de zee
die zich koestert in de vallende duisternis
lijkt het bij vloed of het een meer is
de zee kabbelt voortdurend
op het roze met zilveren zand
het zilte nat…
Regenboog.
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
408 Ik zag een grote regenboog
in de allermooiste kleuren.
Dansend op de zachte wind
na een zwoele zomerregen.
Genietend zat ik te kijken
met de handen in mijn schoot.
Vol van stille verwondering
door dit hele kleine wonder.…
moeder-en-zoon-praat
netgedicht
2.8 met 5 stemmen
455 dat ze al weer elf zijn
kijk nou toch die lengte
en opnieuw weer voller, mooier
vind ik zelf
hoewel je het
één van de tweeling
toch wel aan kunt zien
dat die meer op de wind..
herinner jij je nog dat ene jaar
toen ze te weinig dronken?
goed dat wij toch die bolle stevig
hebben aangepakt
hij is mijn grote trots geworden
wat vind…
Overgeleverd
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen
481 A…
helder
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
419 kijk
genietend hemelhoog
zie
vastigheid luchtig vluchtig vervliegen
lazuren windstreken
aquarelleren nieuwe wolken…
Bramenpluk
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
343 Na de stortregens van de afgelopen dagen
ging ik bij de eerste zonnestralen op weg
naar de bramenstruiken in het Goudse Hout,
ik vulde mijn emmer braam voor braam,
bezeerde daarbij mijn armen aan de grote
en kleine stekels, bevlekte mijn broek
en moest achterdochtige blikken weerstaan.
'Bent u de sloot overgezwommen?', vroeg een
oude man. '…
Het weer, natuurlijk
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
390 Langzaamaan wordt het killer,
zie ik daar een vallend blad
Wordt het gras minder gemaaid,
loopt er op het pad een slak.
Langzaamaan, regent het vaker,
wordt alles natter, kleffe boel
Maar ach de herfst nadert,
we moeten mopperen, dat is wat ik bedoel.…
Lieveheersbeest
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
406 Wat heb je daar?
Ik ontvouw haar kleine hand.
Van mij, zegt zij, zat naast me in het zand.
Blinkend rode vleugels
reeds half gespreid.
Zwarte stippen her en der
een kleine diamant.
Zullen we hem weer laten gaan?
Hij moet nog een heel eind vliegen
echt, hij komt van ver.
Vertederd kijken we er op neer.
Dan, zuchtend, gooit ze hem omhoog.…
De trots verdronk
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
328 de jacht naar grond
heeft bergen
hun bomen gekost
waar wouden
domineerden dekt humus
nu de kale rots
het vergeten dorpje
in het dal deelde al snel
de mooiste vergezichten
tot de regens kwamen
en de aarde losliet
glijdend in haar vrije val
de trots verdronk
van generaties leven die wel
in wortels zijn blijven steken…
Natuurlijke wekker
netgedicht
3.1 met 7 stemmen
332 Kwart voor zes, 'k heb nog een kwartier
toch hoor ik buiten al veel vertier
want daar brengt een tjilpend mussenkoor
het krieken van de dag ten gehoor
Zo heerlijk om door hen te ontwaken
voor de wekker dat nare geluid gaat maken…