Alle inzendingen over eenzaamheid

Zwaarder dan licht beschaduwt mijn gezicht leegte die alleen stilte voedt vreugdeloosheid tegemoet. Zinloosheid alleen, broosheid klankbordloos leven leegte als vast gegeven. Ongevraagd een eeuwigheid geplaagd in verre nevelen gehuld leegte troosteloos ongevuld. Lied van eenzaamheid door wanhoop begeleid levenslang leegte overstemt mijn…

Uren alleen, klein leven op een hotelkamer zonder dood te gaan gek te worden of voor altijd alleen achter te blijven zoals 's avonds op het podium hel en vagevuur Ik mis mijn kinderen hier naast me op bed, mijn lief mijn leven zonder drama zonder het beslissende einde waarvan het publiek wil leren begrijpen wat het leven is…

Dagelijks einddoel toevlucht, veilig gevoel daar staat de stoel. In dezelfde hoek gevangen als je verlangen die zitplaats te vervangen. Nergens heen de horizon verdween de stoel staat daar alleen. Blikken door het raam buiten, eenzaam de stoel vormt nog je naam. Pijn van wachten in je eigen gedachten kan de stoel niet verzachten.…

waar ben je nu je gesloten huis het geschuif aan de andere kant van het laken verraadt? ik sta buiten, waar ik mij verwar met een rozenstruik in de regen. het plafond prikt reeds met blauwe naalden de dageraad in mijn blote rug zoals mijn voeten zoeken naar je fundamenten. ik wil nog even schuilen, maar gefluister doorbreekt je…

Lief duifje! in uw tedere toon Hoor ik een liefdesklacht. Gij zucht uw koe-koe-roe-roe-roe Zo innig smachtend uit. Het galmt door 't hol en statig bos, Een echo bauwt het na. Ik luister, en ook in mijn hart Roept nog een echo na. Werd u uw gaaike ongetrouw? Of nam een roofdier 't weg? Zit gij op 't verlaten nest alleen? Is uw geluk…

Achter mijn gesloten ogen maakt de duisternis geen geluid. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

Ik zit onder wolken van een linde, De lucht is blauw, geen wolk te vinden, De koe uit mijn jeugd ben ik verloren, Alleen een weerzien zou mij bekoren, Ik ben nu oud met dezelfde ogen, Zelfs een kalfje maakt mij opgetogen, Maar niets voor zover mijn ogen reiken, Niets doet op een wollig kalfje lijken, Mijn benen kunnen niet op de knieën,…

Ik zat eens op mijn knieën voor het raam, En keek naar witte wolken zonder naam, Die zomaar hingen in’t blauw geboren, Stil, in weggewaaide wind verloren, Een koe dreef door de ogen van een kind, Op duizend meter in’t blauwe gebint, Alleen, zonder gras, als een witte wolk, Alleen, als eentje van een wolkenvolk, Ik had geen idee wat die koe…

STEMMEN IN DE NACHT De wind laat zich horen vermaalt de rotsen tot fijn gruis wat ruw was, wordt glad en ruist boombladeren ritselen geluid Mensen gaan slapen melodieus snurken van akkoord Een los luik antwoordt is beveiligd met een vloek Even later, twee stemmen dan kraakt een koperen bed De wind kalmeert, ontspant bereidt zich voor…

GEVONDEN HEBBEN Geen naam meer willen geven aan alles, maar bedenken hoe het zou zijn, als meer gezwegen minder uitgesproken gezegd Een warm plekje zoeken in de zon energie in je voelen stromen en binnen vinden wat al zo lang gezocht is honger krijgen en eten wat je vindt…

LIEDJE UIT DE MODE In quarentaine zing ik zachtjes liedjes van vroeger en als ik de tekst niet meer weet verzin ik een nieuwe Zo blijft het ruisen in het bloed de didgeridoo klinkt uit mijn merg fluit de wind in holle bomen…

Als de laatste deur plotseling sluit voor de enig overgebleven lach alleen zichtbaar door de vensterruit, de gretige hand niet reiken mag. Eenzaamheid in zijn grauwe hemd bevriest het leven in alle klokken, voor een einde zonder liefde bestemd wordt het vonnis rauw voltrokken.…

‘Uw eenzaamheid? Gij zijt als die wolvin. ‘Zwijmlend van honger, en van moederschap bliksmen-verblind en 't ingewand doorflitst, heeft, bij de trill'ge guurt van winter-nacht, in 't gladde leem van een doorweekte sloot, deze wolvin, al hare tanden bloot, geworpen zeven jongen, schicht aan schicht. ‘En in de nacht heeft niemand haar gezien…

Binnenkomst in de hotelkamer. Je leest je naam op de televisie, een warme welkomstgroet. Je schakelt hem uit. Je koffer naast het opgemaakte bed, je gezicht een zwarte spiegel. Beneden in de neutrale bar een vrouw die niet op je wacht. En jij wacht op niemand. Dan de nacht in, de straat over die mateloos is. Nergens een hoofd dat knikt…

Probeerde je te volgen op ‘t smalle pad langs het water maar je spoor was twijfel vermengd met vlagen mist ooit wist ik blindelings waar je heen wilde maar nu ben je vooral een raadsel voor me onze harmonieën klinken voornamelijk in dis geef me dan in elk geval alleen een kleine hint die ene zuivere toon al was het dan maar als…

Je lippen zo zwoel kus ik op het beeldscherm maar het blijft surrogaat…

Het loopt uit de hand: corona is in ons land! Nu ben ik hele dagen thuis. Thuiswerk, schoolwerk, huiswerk, en zelfs thuis luisteren naar de kerk. Het voelt als zitten in een kluis! Deze dagen heb ik veel vragen. Toch ga ik niet klagen, want er is keer op keer, zeer zonnig zomerweer. Gelukkig is het buiten warm, ondanks het landelijk…

zo zin je te aaien en te knuffelen minnekozend aan je hele lijf te snuffelen je handen plat te knijpen je lippen zwoel te verwennen ik ben niet meer te temmen zou alle zeeën doorzwemmen en heel, heel ver rennen voor één kus van jou…

En toch hoor ik de lente zingen al is er nu ook zoveel leed. We kunnen toch mekaar omringen met zorg en liefde zoals ‘t heet, want enkel klagen helpt niet leven; een beetje moed en dapperheid kunnen toch mensen vreugde geven waar angst en droefheid deze tijd ons lot bepalen. Durf te kijken naar schoonheid in het lentegroen, naar alles…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Banging on the doldrums – Maar ik kan er geen touw aan vastknopen, nu de stemmen van de wind geen raadselen fluisteren, niet tornen aan de stilte; want de winden zijn weg, elders, op reis? Ik zie niets, ik hoor niets, wij spreken alleen zachtjes in mijn hoofd tegen elkaar het bovenstaande, het onderstaande: samen op…

Virginia Woolf zei mij haar laatste woorden: 'Too much loneliness!'...…

Sinds de geliefde stierf staan ook de korven leeg; de laatste stammen hoort zij gonzen in de appelboom: zij maken was voor beelden die zij dagelijks bedauwt. Van de verboden vrucht huivert elke tak; zij slaat de ogen neer en waar het grint een hak bezeert, beluistert zij het schuren van de slang. Verlaten ligt de binnentuin: om niet alleen…

In ’t bloeiend loofprieel zit ik alleen En drink, verlangend naar een kameraad, – Is geen nabij, die met mij drinken wil? Daar komt de maan en groet mij als een vriend En nog een derde duikt daar op: mijn schaduw! Mijn schaduw en de maan! Bij God, twee stille Gezellen – en geen droppel drinken zij! Mijn schaduwbeeld beweegt zich zoals ik,…

terwijl ik hier zit zonder jou zit jij daar zonder mij zo reizen wij ieder voor zich door de achtbaan van deze tijd ondertussen speelt op de radio in vele landen tegelijkertijd voor iedereen die het horen wil ter bemoediging een oud lied dat ons helpt te navigeren door de dagen van isolement waarin wij op afstand slechts elkaar de handen…

voor het kamerraam gezeten aanschouw ik het voorbijgaan van de wereld om mij heen die ik als een film op televisie achter glas bekijken moet als zij niet lopend onderweg zijn wekken de mensen die passeren in of op hun ijzeren karos gezeten dat gewoon de wereld doordraait alsof aan haar toch niets mankeert mijn stemming en mijn gedachten…

wat is er m is alles is ongew is er is erg is ergern is het is cris is 't is kap ot verb od land op sl ot het l ot aan b od verr ot compl ot z ot piet sn ot g od en ik ben ik 'n bl ik ogenbl ik denk ik valstr ik schr ik ik koffied ik kijk ik ik…

De uren worden bijna ondraaglijk zwaar, als het avondlicht oplost in de duisternis. Droeve herinneringen verdringen elkaar en besef ik grauw wat ik zo vreselijk mis. Dan raak ik de trieste beelden maar niet kwijt van mijn vrouw die ik innig lief heb gehad. De altzheimer gunde ons maar weinig tijd samen, voordat de ziekte haar geheel opvrat.…

Ik ben bang dat ik gelukkig zal zijn Dus zal ik gelukkig zijn Dit is mijn mening Dus ik zal je een plek geven om naartoe te gaan Vliegend door de lucht Zoekend naar hun doel Pijlen van stro gaan om ons heen De één is geraakt, de ander is verdwenen…

Hier, voor de rede van weer een onbeschreven eiland, dein ik kalm mee op de golven die mijn schip bewegen. Voor me, achter de branding, een zongekroond strand aan de voet van een slapende vulkaan, zijn adem vaag zichtbaar tegen de lucht. En toch ben ik gebonden aan mijn schip, voel ik, ver achter de horizon, jouw baken branden, roepen…