Alle inzendingen over overlijden

Ze analyseerde tot het laatste moment de wereld en haar burgers met een verbluffende scherpte. Ook op hun sterfbed slagen verstandige mensen er niet in hun intelligentie te verbergen. Alsof er te veel verstand overblijft voor het weinige leven dat nog rest. Ze zei: “ik heb nergens spijt van”. Een moment dat een mens niet langer liegt.…

Natuurgeluiden weerklinken als echo in verte Maanlicht golft tot ziens. Waarom hoor ik jouw voetsporen niet meer daar ze heel onverwacht en veel te vroeg van jou werden ontnomen Ik weet heel goed dat zij op elk moment van het leven klaarstonden om hun reis voort te zetten en ook nog eens voortdurend onderweg zijn met jou. Wanneer ene deur…

Frêle vlinder schrijft aan de rand van de hemel bedankpoëzie. Hoe plots een mooie vlinder is weggevlogen naar oneindige van hemel waar ze onderweg tijd vrijmaakt om nog even achterom te kijken en terug te blikken op haar geraffineerd leven waarin ze als een ambassadrice van de Liefde vast en zeker wegen heeft gekruist. Een bestaan van los…

Zeeman en dichter, zwerver en piraat, Van 't aangebeden en vervloekte leven Wist je dat alles eenmaal moest begeven In 't wisslend lot, ook van den zeemansstaat. Jou was de dood altijd een kameraad, Uit ziekte was een opstand nagebleven, Maar niet de vrees die voor het eind doet beven; Je zei: goed heil! Het gaat zooals het gaat. Veel…

deze mensen zij zullen zeventig jaar worden weer andere veertig daarna in hotelkamertjes ziekenhuizen op de heide als de zon schijnt zullen zij stuk voor stuk sterven zonder zich te realiseren dat ik het voorspeld heb ----------------------- uit: 'Zoals wij', 1965.…

Het licht werd weggenomen, Dat over de aarde lag. Reeds duisteren de bomen - De avond is gekomen. En 't was nog klare dag! De zon had hare stralen De rijpe zomernoen Rechtstandig neer doen dalen, Met oogsten en binnenhalen Had ik nog veel te doen. Toen is mijn zon gezonken Voor goed en onverwacht, De bleke sterren dronken Het hemellicht…

I Ik ging voor ik vertrok door lege kamers die nog vol stemmen waren voor wie wilde horen. Ik zag de sporen: uitgesleten treden van een trap de wijde ramen. En mijn moeder die alleen gebleven toch nog zong. Voordat ik kon bedenken dat zoiets niet kon omdat wie dood is niet kan zingen, ging de muziek weer aan en speelde vader fluit. Daarna…

Toen je stierf, dat was jij niet. Ik kon niet huilen. Je was zo vreemd, zo stil. Van een afstand, keek ik naar jou. Er was zo veel te doen, dat kon ik wel...toen. Na maanden vond ik jou pas weer. Je leefde weer in mijn gedachten. Ik hoorde weer jouw stem, in lange donkere nachten. Toen kwamen ook de tranen, een nieuwe wereld ging…

Van de week kwam ik de dood weer tegen. Hij genoot van alle tranen die er vloeiden. Ik tikte hem aan: “Heb je dan nooit genoeg? Mijn man , mijn zoon, zovele vrienden. Je rukt ze uit mijn leven.” Hij hief zijn vinger dreigend: “En jou haal ik ook wel op, maar dat duurt nog even.”…

Breda 's grote begraafplaats bloeit vol geuren van krachtig lover en verfijnde plant. Wil dit het denken aan vriend of verwant, reeds gegaan, maken tot verzacht treuren? Wilde bijen zoemen lustig, keuren bloemen, bovenal de aarden lavendelwand, waar de waterlelie rood en geel brandt: vijver vol libelles liefdesgebeuren. Het alom kleine krioelende…

Leef in het heden, dan is doodgaan voor jou niets -- geen gebeurtenis.…

Dit zal het einde zijn: een witte doek Wordt over mijn lichaam uitgevouwen, Ik lig languit, de handen saamgevouwen, Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek. Ik moet daar lezen een oneindig boek Vol marmeren tekens grillig uitgehouwen, Bij iedre bladzij gaat mijn zien verflauwen; Het wordt al donkerder in gindse hoek; Ik zou wel willen,…

Hoe moet dat nu straks met mijn stoel en die van jou als ik de tijd uit loop en struikel over die grijze haar, die waar mijn ogen over al die maanden, uren, over je je hebt nog twee minuten en jij gewoon je boeltje en mij. De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart…

Mijn geest wil vluchten, vluchten voor al het verdriet. Voor de geur van de dood, die mij overal omringt. Maar vluchten kan ik niet. Verzamel maar weer nieuwe moed, koste wat het kost, en doe wat je doen moet. Blijf op je post. Dus hebben wij jou weggebracht. Naar een heerlijk plekje in het bos. Met bomen in prachtige herfstkleuren,…

Als je wordt geboren, dus begint te leven wordt er ergens jouw kaarsje aangestoken Jou wordt aldus een bepaalde tijd gegeven met je innerlijk wordt je tijd afgesproken Gans je leven schenkt jouw kaarsje licht edoch brandt toch verder en alsmaar door Je jeugd verstopt zich in het rimpelgezicht je weet je op weg naar jouw laatste spoor…

Mijn lieve papa is er niet meer. In mijn hart doet dat veel zeer. Ik kan niets meer zeggen, niets meer vragen. Zullen straks alle herinneringen vervagen? Mijn lieve vader is er niet meer. Ik voel een steek in mijn hart keer op keer. Vragen zoals waarom moest hij gaan? Beinvloeden op dit moment mijn bestaan. Mijn lieve papa is er niet meer…

Zo dom te zeggen wat ik zei, toen jij daar al te sterven lag. Zo dom, ik zei: “Tot morgen.” Terwijl de dood al op je kussen lag zei ik: “Tot morgen.” je kneep nog in mijn hand, als had je het begrepen. Wat moet je wel hebben gedacht. Waarom heb ik dat toen gezegd? Ik kan het niet bevatten. Of was het misschien God die sprak en had je…

Wie is er in mijn huis geweest? Een man, die zegt dat hij geneest; Maar, ach, zijn zeggen mocht niet baten: Hij heeft mijn kindje dood gelaten. De moeder liep al huilend rond; Ik blies, helaas, in ’s kindjes mond; En meende nog aldus het leven Aan ’t dode schaapke weer te geven. Ach, wist ik, wist ik, wat ik deed? Ik voelde niets dan bitter…

Sterven was het snelste wat je deed: van zoveel vlees had ik verwacht dat het kilo per kilo overleed met veel vertoon en variété. Een stuip volstond en dat was dat. Je lichaam was je lievelingsplek. Het kon heel stijlvol vadsig zijn. Je ging alleen om te bewijzen hoe het gelijk van vaders is en hoe het ongelijk van lijken. Voor afscheid…

als de stilte in hem aanwaait en de zon daarbuiten de rietkraag in lichterlaaie zet balt de rouw zich in hem samen nadert hem tot op de huid in het blauwe grasland zit zijn moeder hij hoort haar parelende lach hij ziet het schip varend in de storm de Dood klampt zich vast aan de gebroken mast…

We drinken gulzig op het leven, op die korte tijd die ons is gegeven. We zwieren luid lachend rond, dansen tot de ochtendstond; we vieren feest, we vrijen, vlijen zoenend mond op mond. Maar… de penis verheft zich slechts om weer neer te vallen. We hebben broze botten, ouderdom laat ons rotten; danst de Dood in ons midden, dan helpt…

Er is geen levend wezen op deez aard die weet hoe lang ie leeft er wordt geen enkel mens gespaard ‘t is maar dat je ‘t weet! Er is geen hond geen kat, geen paard die weet wanneer ie ‘t leven verlaat er is geen enkel figuur geïmplanteerd met een chip die je zegt: ‘ is gedaan. Slechts een varken opgejaagd zeg maar vermits ie niet ‘t leven…

Waarom zo graven in het verleden Komen er dan nog lijken uit de kast? Ik bedoel kist En als er gecremeerd is Zal dat dan nog veel stof doen opwaaien?…

dan bereikt mij het bericht dat je er gisteren nog was maar vandaag niet meer mijn lieve tante zo maar ineens weggevlogen wat doet dat ongelooflijk veel zeer ik lief jou van hier tot aan de hemel had je nog zoveel willen zeggen want het was nog lang niet jouw tijd ik mis nu al onze warme gesprekken en om jou te knuffelen nooit meer…

Mijn allerliefste meisje Ik moet je laten gaan Je broertje is mijn Zon Jij bent mijn mooie Maan Beiden hebben jullie Mijn leven licht gemaakt Met zwaaiende staarten Mijn hart en ziel geraakt Als levende Engelen Op pootjes zo zacht Beschermden jullie mij En hielden trouw de wacht Je gaat nu naar je broertje toe Hij wacht al een paar…

Moeder, wij staan hier voor jouw steen. Stenen worden bruggen voor gedachten. Stenen worden muren. Zij scheiden ons. Jij in de grond. Wij aan de grond. Toen. Verdriet verteerd. Met een steen geëerd.…

Razende stormen gieren rond het huis mijn zuchten vallen daarbij in het niet Ik lig hier even alleen en draag 't kruis en overdenk wat in 't leven is geschied Zachte winden glijden in mijn innerlijk dankbaarheid, 't blijft een deel van mij Naast mij staat 't schitterend bloemstuk 't is 't oud trouwboeket van ons allebei Strakjes…

Vandaag is voorbijgekropen Amper kans om deze in iets moois om te dopen Ik ben stiller dan normaal de uren voortgegaan Al trachtte ik juist vandaag bij jaren her stil te staan. De wolken pakten nu ook samen in een donker kleur Zelfs de pioenrozen en lavendel hadden een andere geur Er vlogen schietende schimmen van ooit voorbij Het weer laat…

hoor je de wilde ganzen aandoenlijk avondlied hun onbeschaamde schreien geeft een stem aan mijn verdriet ontvouw die veren vaandels vlieg weg uit de schemerlucht mijn bange hart wordt stil nu dit is het eind van mijn vlucht in dit dierbare grijze nest slaapt zacht alles wat was dus breng me naar verre velden leg me neer in het…

Zacht is doodgaan zelden, maar er is niemand die dat navertelt Spieren denken niet, maar doen zo hun best het vege lijf te redden, dat je juist vergaat van een helse folterpijn omdat de tijd ineens vertraagt tot een eeuwigheid terwijl op de slagen van het laatste uur de hemel sterrenloos zwart wordt van een nieuwe zon die aanzwelt…