Alle inzendingen over taal

Geheimtaal voor de kloosteroccultisten abdijen, bisschoppen en adventisten pausen, inquisities en juristen domein ook voor grammaticafetisjten Àblabs, acc.cum.ínf of a.c.i. passivum singularis of pluralis àdhortativus of een potentialis vis vim vi, haec huius hanc of hi Lingua latina non iam est mihi Sit terra levis hodié tibi Precisie…

Het werd door tijd en dicht te vondeling gelegd, boreling van het eerste uur, het waren grootste dichters die rond het kraambed hebben gestaan, kon snel begrijpen wat de pennen zagen om voor de taal maar te verzwijgen, begeerte om niets te willen missen, zonder een gedrevenheid zal verder niets en weinig delen uit oprechte vragen…

de buitenkant van wat men zeggen of schrijven wil laat zich zelden vangen in een woord alleen het is als water dat zich vertakt in rivieren wat binnenin gebeurt is een duistere zaak een gesloten boek een enigma zoals je wilt een onzichtbare oceansche rivier die diepe zeeën zoekt hoe stroomt taal naar buiten hoe vinden…

een poëtische wolkbreuk letterval van klinkers om nog maar te zwijgen van de medeklinkers in dit luilekkerland voor luie dichters kom ik werkelijk niets te kort kan ik zomaar een greep doen in de hoeveelheid woorden en vis ik de strofen simpel uit de goot alles is hier zoveel groener zodat ik vrees dat ik droom…

het onbeschrijflijke slaapt onzichtbaar achter de bergen waar meestal ook reuzen wonen op die onbereikbare hoogte sluimert de poëzie waar ik net niet bij kan soms schittert zij in jouw ogen…

Waan ik mij in de groeve van belegen mijmeringen, begeef ik mij uiteindelijk op glad ijs, labyrint van goed ogende bedoelingen alle moed te plaveien, verstild het zwijgen in tumult van middelmatigheid, ben als doel het beloofde dichtersparadijs alweer ver voorbijgeschoten alles vermeden met het krijt van schone schijn, als dicht-lakei…

alfabet vijftiende letter plus elfde letter geeft niet zesentwintg, doch OK…

Woorden wonen niet in boeken, ze leven in mensenhoofden, onder stenen, tussen rottend blad witte sporen van paddenstoelen wel gesponnen, net niet klaar om te gebruiken, vervloekt door herkomst en afkomst doorzichtig glas, onbreekbaar als druppels regen in een schemerplas hun gelijkenis met de maat der dingen, ongenaakbaar als onvoltooide…

Een beeld dwaalt met een woord Over papier op tafel Wat was het eerst denkt zij Beeld of woord Zij denkt wat als er geen eerste is Dat ze simultaan zien en klinken Een eeneiige tweeling Uitgegroeid tot twee embryo's Woord en beeld vallen samen een symbiose Als het woord aarzelt denkt zij Dat het beeld bloemrijk is…

gedichten schrijf ik bij storm en regen bij zonneschijn en als het sneeuwt vooral bij wind tegen gedichten schrijf ik op bergen en in dalen in woestijnen en op zee daar waar ze nog bestaan de eeuwenoude verhalen gedichten schrijf ik overal en altijd en ze nemen mijn gedachten met zich mee…

In de zandloper loopt het zand in de richting van de hand die hem plaatst. we kunnen hem blijven draaien, hij breidt niet uit, de ons aangemeten tijd. de kleren van herinneringen verbleken aan de waslijn van de eigentijdse wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken, berouwvol voor elk berouwvol kind. de schors bewaart de symbolen…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou nog menig onversneden boodschap in een verhaal en daad soms mee - of tegenzat, uit vrije ziel geschreven, uit ervaring of uit leed of uit opperste geluk bedreven en altijd weer met tol en taal betaald. de mythe tot…

de schellen vielen haar van de ogen toen haar hart samen met woorden en klappen in het water viel komma's en punten alles viel versnipperd overboord niemand droeg haar gebroken woorden opnieuw naar zee onverbonden taal valt zelden in goede aarde…

Het meest verlang ik weer de taal te horen. De taal van Holland, altijd om mij heen. Hier leef ik, half verheugd en half verloren. De taal van mijne liedren spreekt niet één.…

Ik die geen leerlingen heb en geen bediendes, ik die mijn kaas alleen eet en de verkeerde mensen in de verkeerde steden zie ik ruik bloemen op het ijs, en zie de dood op een schommel. Ik die ook wel weet dat een woord maar een vertaling is, een armzalige code van iemand voor niemand, ik die zelf woorden gekocht en geerfd heb uit het groot…

Blijf moedig ouwe dichter schrijf je pen niet stuk, anders blijven boeken zonder lezers, verlaten onder stof, vergaan tot kruimels van gedachten, die je opveegde voor je ziellepartners weer herhaald op een andere morgen, wachtende op de teksten die je brak in het samenkomen tot een gilde, waarin het nog ongeboren kind van taal…

pro-actief zijn jeukt mij te veel synenergy sluit mij steeds kort focussen maakt me heel scheel zet mij zeker niet in mijn kracht dat is waar ik agressief van word want dan ga ik steeds harder slaan maar laat je mij werken zonder klacht dan heb ik gewoon mijn beste baan…

In dichters boomgaard is de nacht het vangnet voor fictieve woorden, in een morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, als de teksten geschreven zijn die al achterhaald of de inkt nog nat, lijkt de kern en daad te zijn vergeten, om waan en waarheid te scheiden, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin…

Neem een schep woorden, schep mij een taal, kom op, vertel een verhaal. Maar tel 't op je vingers na: het moet helemaal zelf zijn verzonnen. Anders hoef ik het niet. Wat jij hebt gevoeld dat wil niemand horen, ook niet wat je 'bedoelt'. Dus doe niet te echt. Praat mij niet van wetten, ik stik al in recht. Maar tover mij voor en…

Hoe een beeld zich in je taal slaat, je stem verspringt, je hert verschiet - hoe zijn roos overloopt, de wijn van eiken is, roemer voor stenen, de tafel gonst van honing en de uil met bos je mond ontkorft - behoort bos zijn botten toe, vuur zijn voltooiing, wat as - wat jij? ------------------------- uit: 'Speling', 2005.…

Aan de onbekende lezer Hoe zoet is 't om te peinzen dat, terwijl ik rust misschien, Een ander, ver van hier, mij on- bekend en nooit gezien, U lezen kan mijn dichten, mijn geliefde, en niet en weet Van al de droeve fouten van uw vader de poëet! Hoe blij en is 't gedacht niet, als ik neerzitte ende peis, U volgend waar gij loopt op uw…

Buiten mijn moedertaal en die der nachtegalen wist ik naar diepe zin geen klare talen en vaak heb ik bedroefd naar ’t wonderboek gekeken waarin geschreven stond wat andere landen spreken. Toen deed de stad van leed voor mij haar poorten open; ze leerde mij ‘t geheim van wanhoop en van hopen; daar hing te spreken veel aan ogen en aan…

Voorzichtig toch, voorzichtig met die subtiel weergegeven woorden. Ze zijn om vederlicht te minnekozen, meer dan dat die doelgerichte zinnen dat zijn; die zijn veeleer voor zwaar vorzen in afgelegen stegen, waar de schaduw steevast denken doet aan onooglijke geesten, en bijdehante gedachten als lompe lettertypes verzwegen te wachten…

De kettingwind rukt aan zijn muze waarin de Toonzetting werd veranderd, lief en leed zijn geankerd in een voortschrijdend inzicht van elk verhaal, soms in eenzaamheid geschreven tot aan de grenzen van de moraal of een ander woord gebruikt als het hemeldak zich sluit in een tijdloze melodie, een kameleon van geluid, zijn…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen was…

Zwijgen in alle talen(Taalgrens voorbij) Taal zonder een grens Is een illusoire wens Wie in alle talen zwijgt Zodat de stilte zich aaneenrijgt Zegt alles en niets Neem stilzwijgend de fiets Trap over alle grenzen heen Kijk uit voor een losliggende steen Mocht je toch ten val komen Geef dan toe aan je dromen Blijf zwijgen in alle talen…

Na Ramsey, Vinkenoog en N. Perquin Komrij, Nasr en Naomi Esther Simon, Gerrit en ook Anne Vegter aan Tsead de eer des volks poëet te zijn voor 't Moederland; doch wie wij node missen is de vox populi van Driek van Wissen…

Hierbij, geachte afgevaardigden vertegenwoordigers van alle naties en namens de VN genodigden verwelkomen wij u hier altegader speciaal bijeengekomen in het kader der viering van de Dag der Moedertaal - al is recentelijk weer één verdwenen een triest bericht in deze volle zaal, maar ik belet u niet om luid te wenen om het verscheiden…

Wij herinneren ons woorden als huis, als boom, als maan Wij herinneren ons dat als de maan zwom de vis klom Wij herinneren ons de maan en ook de dood Wij herinneren ons woorden als gras, als vogel, als wolken Wij herinneren ons dat als het blad viel de vogel vloog Wij herinneren ons de vogel en ook de dood En dat, toen de papaver…

U minne ik teer, o taal van lust en weelde, Die 't stug Latijn in dartele ontucht teelde; Die als de kus op malse lippen smelt, En 't hart doorstroomt met liefdes algeweld. Uw woorden zijn uit zacht satijn geweven, In toontjes die op donzen vlerkjes zweven; Uw letters, zoet als Zefirs ademzucht; En heel uw spraak, één lieve lentelucht. Maar…