Alle inzendingen over tijd

Ons verleden bracht ons hier. Wat we doen en laten nu, bepaalt onze toekomst. Wanneer we durven leven, zoals water stromen gaat, wanneer we draaien, aan een kraan. Het verleden van onze verre toekomst, speelt zich hier en nu vandaag, voor onze geopende ogen af.…

tijd is ... wij zijn ... tijd is het eeuwig aanwezige water waarin wij een poos mogen zwemmen tot we naar de kant worden geroepen door onze ouders om naar huis te gaan en het water wacht op hen die ons opvolgen zij zullen opnieuw komen en hun dromen dromen het water spettert klettert en zal weer bedaren is weer wie ze is…

Ik zag twee jongens met hun vishengels terug naar huis toe gaan hun emmer was leeg maar ze keken voldaan naar de vijver met de pompebladen hun hoofden gesloten geel als de T-shirts van hen die nu nog broers zijn maar later uiteen groeien als reeën door de bliksem getroffen gespleten tot er in een donkere kast een hengel omvalt.…

Op de klanken van een eeuwenoude sonate je laten terugvoeren doorheen de tijd vanaf je ontstaan naar het nu als de golven van een zee in rust meedeinend je adem berustend in al wat het ondergaat op welk kruispunt nam je ooit de verkeerde afslag onwetend van dat doolhof van wegen welk zwaard nam je niet ter hand om neer te slaan wat…

Gevangen zijn in vrijheid kan haar inwoners niet bevrijden de stad begroet, verdrinkt ons in verloren gewaande stromen.. adembenemend als je bent verstommen wij bij jouw oevers een overdaad aan dubbele glazen glanzen het water rafelend uiteen, zo stroomt de aloude Maas licht beneveld en gestaag verder, ons voorbij met weemoed naar…

1. En dan heb ik hem in mijn handen. 2. Een veelkleurige meetlat kijkt mij verwachtingsvol aan. 3. ‘Wat ga je met me doen, wat KUN je met me doen?’ 4. ‘Ik kan je een rechte lijn geven, strak van A naar B.’ 5. ‘Of een kaarsrecht snijvlak, maar pas op dat je je niet bezeert.’ 6. ‘Ik heb andere plannen met je, ik leg je langs de tijd.’…

in Westerwolde golden niet boeren zwoegen op de essen ploegen voren en verstoren het bodemarchief urnenvelden telden niet hoe mensen in de Steentijd toegewijd hun doden begroeven interesseert hen niet ze ploegen voort, terwijl ze een pijlpunt, bijl nog wel oprapen bewaren zien ze geen reden de urnen te sparen ze hebben geen idee…

verdroomd geluk ook daar zit de sleet zoals altijd alles voorbijgaat... een mix aan mooie dromen in de zeef van het geheugen koester ik nog al ware het mijn laatste spaarcenten wat blijft is de wetenschap van vergankelijkheid bijgeschreven in het gefingeerde dagboek van grote onzekerheid…

Het is drie uur in het holst. De dichter raakt ontwaakt, zoals bijna elke nacht. Het is drie uur vier precies, om heel precies te zijn. Zijn droom is uitgedroomd. Zij ademt niet meer zwaar. Het werd stil naast hem. Ben je wakker, vraag ik haar. Weet je wel hoe laat het is? Ben je al langer wakker? Heb je het naar je zin? Ik weet van…

stamelend jong was ik ver voor het verdriet dat groen als gras uit het niets bijna om de hoek kwam kijken abrupt en rijkelijk welden argeloze tranen op om beekjes te vormen die meanderend over de gladde weg van mijn gezicht stroomden troostend bijna kusten zij mijn rode bitterzoete lippen mijn mond kende de smaak van zout…

wiekende reiger fluisteringen van het riet de trage deining van het water als de borstkas van een slaper gelukkige reus we peddelen voort op bootjes van berkenbast een verre grutto…

een voordeur verder worstelt buurman in zijn hoofd zijn stem schuurt en kraakt het is gek zegt hij gisteren had ik dit niet plots is er iets mis het gebit klappert ik blijf hier altijd wonen de bril zoekt houvast het hoofd gevangen in een kooi gevuld met mist waar is Bart mijn broer? friet en een kroket wat zeg je daar van buurman…

Links en rechts vallen ze neer. Ja, het leven is geen sprookje, meneer! Voor jonge mensen is het begin vaak wel leuk, maar ook zij krijgen een deuk. Thans zei tante Jans: "Op latere leeftijd heb je minder sjans." "Ach wat maakt het uit," zei de koe,"Jansen is nog lang niet moe!" En Kirsten heeft een nieuwe baan! De negativo zei: "Het is met ons…

Onze persoonlijke herinneringen, die gisteren naar morgen brengen, herinneren we ons altijd nu. Vergeten filmfragmenten, die in oude archieven wachten, kunnen heden worden gezien. Oude boeken, die ons onvoltooid verleden naar een verre toekomst dragen, kunnen vandaag worden gelezen. Tijd is een menselijke illusie. Gisteren lijkt altijd…

Vier jaargetijden met vierentwintig uur tellende dagen. Driehonderdvijfenzestig zitten er in een jaar. Eindeloos veel mooie momenten waarbij ik denk, kon ik de tijd maar even vertragen. Want het zijn van die momenten die ik uiteindelijk het meest koester en spaar. Maar het blijkt zinloos om zelfs maar een beetje tijd te vragen. Ik besef het keer…

Spullen die mensen verzamelen. Getuigen uit onze verleden tijd. Dingen die het niet meer doen. Die ik later nog gebruiken kan. Later is vandaag geworden. Ik sorteer en wik en weeg. Ik schrijf nu over gisteren. Er komt geen einde aan. Ik voel neigingen om te vluchten. Naar wat er nu gebeurt op straat. Naar superieur koffie drinken. Met…

Ervaren zijn jonge mensen, die van wal durven steken. Die durven leven met gevaren. Met ongekende wanen van de dag. Onervaren blijven oude mensen, die angstig zijn voor hoge golven. Ze leven in vrije zeeën van tijd, behalve in het meer van nu. Daar hebben onervaren mensen nog nooit ervaren moeite mee.…

Samen koffie drinken. Genieten van elkaars gezelschap, zonder elkaar te overtuigen, van elkaars gelijk. Samen gedachten ontwikkelen, en spontaan zien veranderen. Elkaar domme vragen stellen. Vrije tijd zien ontstaan, uit tijdgebrek. Dat is wat samen koffie drinken doet. Ja, alleen elkaar ont-moeten moet.…

Soms op sandalen, soms blootvoets liepen mijn broers en ik over de dampend hete asfaltweg van Gasselte naar die grote plas van een reus, waar wij ons een hele dag vermaakten. De verkoeling was goddelijk lekker, de voetbal diende voor in het water en op het snikhete zand rondom de plas. Ik ging nog graag als een yogi met mijn hoofd op de…

Op die leeftijd waren dingen in het water niet gezien maar beseft als uitslag van een soort waarnemen dat veel scherper en nauwkeuriger werkt het belang daarvan werd niet onderschat wel gevreesd en vermeden totdat, na een nacht van klam bewegen het vergaan van ochtendnevels werd geconstateerd toch is het leven van zulke verschijnselen eindeloos…

De wereld is dezelfde; overal De blauwe hemel en de grauwe steden, Drijvende wolken en, daar vér beneden De velden en de mensen; morgen zal Deze aarde mij niet anders zijn dan heden En dan zij gisteren was; en zonder tal, Trekken bij zonneschijn, bij regenval De dagen verder, als zij altijd deden. Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…

De zuilen zijn vluchtig verguld. een oeroud zwijgen heeft zich opgericht uit de getijden der vergankelijkheid. en onberoerd staat dit verweerd geweld boven de wirwar en het gekrioel der mierennesten, en het zichzelf verdelgend menselijk gewoel. geen bloem, geen schaduw zijn gebleven gelijk zij waren op de eerste dag en elke nacht…

Op de rand van mijn slaap treuzelt een gedachte. Geduldig blijf ik wachten tot zij komen zal of gaan. Buiten blijft de tijd bedremmeld staan. De aarde knipoogt naar de zon. De maan verbleekt, de nacht wordt duister. Ik wil niet slapen nog en luister naar het zingen van de slang en van de draak. Het is nog onbegonnen tijd als ik ontwaak op…

Momenten die wachten moeten, op seconden, moeten wachten. Het moment van NU is heilig. Heel. Heel heeft niets te maken met tijd. Niets met uren maanden jaren. Met verleden en met toekomst. Alles verandert helemaal NU. In NU en in alle eeuwigheid. Mensen wachten op voldoening. Wachten op geluk dat nu niet is. Geluk moet wachten, groeien…

toen we foto’s van toen bekeken knipten we minieme openingen in de tijd onze ogen bleven aan een kleine scène haken zij prikte door de foto heen we werden geraakt door het punctum: jouw gezicht een silhouet de peilloze leegte later…

Mensen bestaan werkelijk, zoals ook dieren leven. Mensen zijn zogenaamd wijs. Homo sapiens sapiens zijn we. Mensen die primaten zijn. Aapachtig zijn we allemaal. Primaat is maar een etiket. Een zogenaamde naam. Zijn we wat we denken dat we zijn? Ben 'IK' een slimme gedachte? Ben IK mijn ego wel, dat ik heb bedacht? Zijn we, wat machthebbers…

zo'n Italiaanse naam kan vertellen maar je kunt stellen dat het eigenlijk Dunelee was diep onder het gras bij het Wymeerster Sieltief net in Duitsland boven Nieuweschans baksteenpuin was de kerk teruggevonden Dunelee of Bonewerda verdronken dorp je komt niet verder in Dollardklei gesmoord lag het dorp aan de Lethe of Moersloot riviertje…

in Ter Wupping loop je fiets je door puur natuur langs het oude loopje van de Ruiten Aa bosjes, een schuur je kunt rondstruinen bij oude rivierduinen Ruige berg, Kieberg is avontuur prehistorie landschap uit voorbije tijd boerderijen grasland, beekdal en al met al beleef je puur hoe Westerwolde vroeger was bolle akkers, gras rust…

Toen ik A zei had ik geen idee dat het hele alfabet nog volgen zou …………………… …………………… …………………… en ze nu zijn pas bij B....…

De tafel van 4 kon ik Nog wel behapstukken Want deze tafel is in balans Een evenwicht van voor en tegen 't Verdriet naderbij Men zou kunnen zeggen Een gelijke stand 2 voor de waarheid 2 voor de querulant De tafel van 5 begon Met radiografisch Bestuurbare marionetten Een disbalans als zon en regen Maakt echt geenszins blij Balans is…