Alle inzendingen over ouders

De vleugels van vader zijn gestorven in teugels van handarbeid, huisvlijt moeders zwarte garen stug, in winters leeg behangen bond schaatsen onder onze kleuterschool toen praten nog niet kon is mijn broertje jong gestorven hij was niet van mijn ouders maar kwam uit de boerenkool.…

Vader volgt rivieren donkere schaduwen van zijn land hij leeft zonder toekomstdromen eerzucht verlaten in zijn hand moeder, binnen gebleven kan niet meer lopen zonder pijn het zat haar tegen in het leven geluk zal nooit meer bij haar zijn mijn ouders zijn nu vreemden in geen jaren, dat ik ze ergens zag we zijn allemaal ontheemden zo triest…

Het is me vaak goed gelukt Te voldoen aan wat de ander wil Maar nu... Het lukt me niet meer Mijn energie is op Ik weet niet eens meer Wat ik nou zelf wil Oh ja Weet wel wat ik leuk vind Oh ja Vind veel dingen leuk Maar maak me zorgen Contact met mijn kinderen Contact met mijn ouders Lijkt of dat er bij inschiet Alsof ik geen…

Ik koester geen romantische gevoelens tegenover het bestaan van de zwaan het zwanenmeer was in mijn jeugd spiegelmeer van angst en doodsverlangen mijn vader was een schizofrene zigeuner die langs de oevers liep om verzameld hout mijn moeder continu in perkament blies kleine veertjes van zijn schaduw er vielen soms dauwdruppels van mijn…

Ik mocht niet meteen naar binnen. Je lag in een ziekenhuiskamer, je was het toch wel? Uitzicht op een plantsoen met een klimrek, de kinderen waren verdwenen. Boven de deur hing een kruis. Je had een opgerolde handdoek onder je kin zodat je mond niet zou openvallen. Ik zag je litteken op je linkerhand, die keer dat de lading vastzat of toch…

Oud, grijs, afgedankt zit je tussen vier muren wiegend op je stoel turend met die droeve blik naar de klok en haar getik.…

Voor mij loopt een vrouw ik herken de geur van jou de zeep waar jij je vroeger mee waste of die als verfrissing lag in de kasten ik moet mijzelf bedwingen om niet voor te dringen deze geur heb ik al zolang niet geroken het is net of er spontaan weer herinneringen opdoken glimlachend loop ik naar de deur en denk: wat kan je toch genieten van…

Met ferme slagen geeft zij in onze kamer de hele en halve uren aan. Alsof zij zichzelf hervonden heeft, haar huiselijk getik mij ook hier vertrouwd in de oren klinkt. Wanneer zij slaat, mijn kindertijd zo nu en dan aanwezig lijkt. Wat en wie ik gaandeweg verloor in wazige beelden en klanken weer zie en hoor. Een zweem van heimwee…

Vanaf mijn geboorte tot nog niet zo lang geleden heb je mij gelezen en de jaren aan elkaar geregen. Bladzijde na bladzijde ben je mij blijven verbeteren: je haalde door, je schrapte, gomde, vlakte af, verving hier en daar een woord, soms zelfs hele zinnen. Je gooide veel van mij overboord waardoor ik helemaal verdween en niet meer bestond…

bijkans opgebrand lijkt jouw oude hout ontkracht in jaren die vergingen herinner jij je de ringen waarin je weer en wind vergaarde? blussend doorbreekt een lach die voor een leven vocht bewaarde…

Haar handje zacht in moeders warme hand voelde de angst voor het verkeer goed kijken naar het mannetje nu is hij rood maar als hij straks gaat lopen en groen kleurt mogen wij erover maar waar de mannetjes ontbraken werd moeders hand zo klam als ze al bijna halverwege waren en er opeens een auto kwam trok een korte rukbeweging hen…

Gebeurd verhaal, verhaal van jaren hèr, Wat zuster deed met mij? Hoe ik als kind, Jongste van arm gezin, soms, vader blind Geleidde door het stadje, her en dèr. Hoe 'k op zijn schouders zat dan, hoog en vèr Uitkeek, voor hem; voor gracht en stoep gezwind Waarschuwen moest; en hoe zich vasthield 't kind Lach-vrezende uit zijn oogjes als gestèr…

O vader, die ik nimmer heb gekend, Die in de schoot verzonken zijt der aarde, Voordat ik werd geboren, toen de lent’ Wederom ontbloeide in Hollands weide en gaarde. De zorgen, die mijn moeder sindsdien gaarde, Zij raakte daar wel nimmer aan gewend, Terwijl voorts ik haar leed en kommer baarde, Hetgeen ik pas veel later heb erkend. Zal ik…

Mam, wat ben je een geweldige vrouw ik hoop dat ik net zolang leef als jou Je bent nu achtentachtig waarachtig niet kinderachtig Zoals jij je nog manifesteert word je door velen geëerd Auto rijden doe je nog regelmatig stabiel en gelijkmatig Ook e-mailen en internetten doe je nog graag je zit er absoluut niet mee in je maag Vorig…

Aan mijne moeder Wat ik in 't diepst der ziel gevoelde, Wat mij verkwikt heeft of gedrukt, Wat zorg en vrees mijn hart doorwoelde, Wat vreugd en hoop mij heeft verrukt, Mijn denken, doen, geheel mijn leven, Heb 'k aan deez' blaadjes toevertrouwd, Ze spreken van mijn geest en leven, En zijn met tranen soms bedauwd. 'k Leg, moeder!…

De pijn in haar ogen, haar smeken neem me toch mee, machteloosheid bekrachtigt mijn stem mijn band is te zacht u zou kunnen vallen, mijn fiets is er niet op gebouwd lucht vult mijn hart als haar mond zich ontspant, weer neemt haar humor de overhand.…

. De weekendpapa wandelt door het park zijn dochtertje raapt enthousiast kastanjes op en toont ze één voor één kastanjes als haar ogen en gevonden net als papa die vanmorgen nog verloren was in de speeltuin kent ze Robin die met stenen gooit en ruzie krijgt van mama en van papa maar moet een weekendpapa ruzie geven hij ziet zijn dochtertje…

Mijn vader die ik altijd respecteerde. Mijn vader waarvan ik dacht, dat ook mijn mening belangrijk was. Mijn vader die zegt wat hij denkt, daarin geen blad voor de mond neemt, ongeacht wat anderen ervan vinden. Mijn vader die het geluk van vreemde belangrijker vind, dan het geluk van zijn eigen kinderen. Mijn vader die denkt te weten wat voor…

Mijn moeder droeg ik op mijn linkerschouder. Mijn vader droeg ik rechts. Die werd veel ouder. (Bron: Dick Swaab. Wij zijn ons brein, p. 44 Een zoon kan zijn ouders nooit dankbaar genoeg zijn voor hun liefdevolle goedheid, al zou hij honderd lange dagen zijn vader op zijn rechterschouder dragen en zijn moeder op zijn linkerschouder. De…

Het meisje dat mij goed wou maken is verloofd, en haar verloofde een méér dan nette jongen, maar de mama weet wat een zoen kan doen. Pas op! daar komt veel niet te pas, al is een zoen een zoen. Mevrouwtje, wil niet denken van uwe dochter kwaad. Wie kwaad denkt van uw dochter, die is een onverlaat. Daar 's boosheid in de klok die tikt,…

Soms wordt het je allemaal teveel diegene die je meer dan vijftig jaar lief hebt wordt langzaam een vreemde jarenlang lief en leed gedeeld maar nu lijd ik door het leed je wou nog zoveel doen maar het lukt niet meer het doet pijn om jullie te zien lijden maar zolang ze mijn naam nog niet vergeten is geniet ik van haar liefde…

Ouder Van kinderen Jaren gaan tellen Dan kijk je achterom Een heel leven gaat voorbij Jaren met liefde, vreugde en verdriet Honderd procent inzet, soms niet zo gemakkelijk Dank wordt niet altijd vrijmoedig getoond of uitgesproken Met een cadeau en woorden doe ik je tekort Ik geef gevoel: fijn dat ik je kind kon zijn…

Ik ken een vrouw, Ik voel veel voor haar, Zij heeft humor, Heeft nooit het kind in zichzelf verloren, En is mooi. Zij is onbereikbaar, Maar ik weet zeker dat ik ooit haar spiegelbeeld ontmoet.…

er was geen verwantschap, geen voelende betekenis slechts wat ademgeruis deelden we in veel te kleine ruimtes toch was ik de stoet, de karavaan die door ’t maaiveld de zorgeloze moest leiden, nog sta ik centraal als de locomotief zich pluimt binnen mijn kadestraal mijn verlangens waren diep, steeds weer zocht ik droefenis in blijde gezichten…

niemand praat tegen hout vraagt erom een boom te zijn het leven soms laat het je huilen het lijkt net ijs en ik lach jouw tijger toch van binnen stroomt het ongetemd rauw zei je we bouwen sneeuwkastelen in de tuin en op die wolken het is mijn tijd nog niet…

Het geheugen werkt vaak fotografisch Een beeld van vroeger is er plots weer. Niets beweegt erin, alsof de tijd besliste om even een korte rustpauze te houden. De moeder zit nog steeds op dezelfde stoel. Haar gezicht kun je dichterbij halen. Dan zie je hoe over haar ogen een dun laagje vocht ligt en trilt, nog geen echte tranen, maar toch, iets…

Hoe schone is Moeders tranenlach, wanneer het kindje teer haar zoent en stamelt: “Moeder!” ach, de aldereerste keer!…

Het woord vader zit in de klank van oude hobo's die melancholisch het gejaag der harpen doet verstenen het zit in het geluid van brekend glas dat met koele gratie de sintels in de as tot glinsteren dwingt en na de stilte en de storm breekt het door de wolken, soms als een schitterend conclaaf van open en gesloten lettergrepen statig…

Ik bemin je bezwete wind van ginds wie draagt je snelle naam nog teder en voorzichtig voort zonder dat een mensenhand je ware naam vermoord vrede van je tongriem wordt gesneden.…

moeder, nu bij jou het licht is uitgegaan en de dood je ramen heeft beslagen zie ik je blik naar binnen slaan om het stof der jaren te verjagen je zit daar stil, de liefde uitgevent je handen dwalend in je schoot en vergeet kwansuis dat je moeder bent in taal en teken uitvergroot soms spoelt een glimlacht op je lippen aan en wordt je blik…