Alle inzendingen over taal

Ik ben begonnen met “dag-gedachten” de dagelijkse rubriek van mijn gedachten dus van mijn gevoelens, emoties, ongemakken, gemakken, nukken, nekken last, lust, lost en dit allemaal ‘last but not least’ vooral bedoelt voor het leegmaken van mijn hersenmassa, die hersenpan een pan welke anders zou aanbranden waardoor de inhoud niet te…

ik doe niets zei een contradictio in terminis en dat is niet zomaar iets hij vatte de koe bij de horens alzo bouwde hij sprakeloos aan Babylonische torens…

er lag een rouwkaart in in de gang ik las de schuingedrukte regel bovenaan buiten en binnen raakten elkaar aan alles sprak voor zichzelf ik was thuis…

Hoe zalig toch wie in de taal mag leven – hij zwemt als naar de poorten van het licht en vindt een rijkdom, hem voor niets gegeven maar weet dat zelf ooit niet, want een gedicht is als een dag-blij kind vol vreugdezangen dat juicht en danst zonder de vrees voor pijn; het is alsof een oud en diep verlangen toch nooit voorgoed verdwenen maar…

de woorden liggen niet voor het grijpen als ik er niet tussen ga staan jou voor jezelf laat spreken je met woorden licht beroeren voordat ik verdwijn het laatste woord is het pijnlijkst ik raakte alles kwijt…

niet dat ik geld of goed heb weg te geven slechts wat gedichten laat ik na en wat zijn verzamelde woorden meer dan zinnen 't gestapeld verlangen van weleer of is het meer...…

Een kaars, twee rozen en drie lichtjes: Een zwarte kaars om onheil af te weren. Twee roze rozen symbool voor onze liefde. Drie theelichtjes die stenen harten met warmte vullen.…

natuurlijk hield ik altijd al van de taal doch poëzie was mij destijds nog vreemd hoewel mijn gedachten dikwijls met mij op de loop gingen bleek tussen zeggen en schrijven nog een behoorlijke leemte te zitten als gretige laatbloeier die na z'n dertigste het schrijven heeft ontdekt en het geluk gevonden heeft in kleine woorden gedichten…

ik wilde jou uit het beeld bevrijden je moet er wel in geloven de mooiste ontzetting lees je tussen de regels door zonder magie lukt dat niet alles begint met loslaten in een berghok gevuld met zanderige woorden…

mijn woorden zwerven langs blinde muren ze mompelen tegen kasseien mijn woorden zijn gevallen losgeraakte stenen op een steile bergweg mijn woorden zijn de loden kogels voor een koud en niet ontbrandend hart met vuursteen kras ik stalen woorden in kristallen die onzichtbaar zijn voor het ongewapend oog…

hij praat maar alles is al gezegd er is niemand noch die luistert wat hij in taal heeft neergelegd wordt inzichtelijk verduisterd hij doet maar alles is al gedaan zijn handelen is om niet hij zou beter weg kunnen gaan hij zingt vergeefs zijn lied hij danst zij swingt niet mee een choreografie voor een steeds voor het grote nee wanneer…

ik ben de pen voel de inkt door me stromen woorden verbeelden dromen gedachten van een mens die langs deze weg tot uiting komen en creëren zichzelf zo het vooruitzicht dat ze zich zo tot de wereld richt en aan het eind van die pen en z’n vrucht zit de schrijver die z’n hart weer heeft gelucht…

Ik heb het nooit onder stoelen of banken gestoken ik vind vrouwen mooi en aantrekkelijk en sterk ik vond dat ik daarom niet mocht spotten met ze ik kreeg van oorsprong de heren van de Here ik val op mannen maar vrouwen bevallen me ik heb de bevalling meegemaakt van mijn dochter ik ben wel homo maar ik heb ook gewoon zaad ik heb het gedoneerd…

Het einde van het jaar is weer begonnen, Meneer Van Dale Wacht nu Op uw Antwoord - als op de uitkomst van complexe sommen. Ú bent nu voor Van Dale aan het woord! Ter opfrissing (alvorens te verdwijnen) van 't collectief geheugen staat hij klaar: de woord-top drie van bij elkaar tien jaar, als een kroniek van actualiteiten. Verheffing van…

de dichter in gepeins verzonken vindt plots het woord waar hij naar zocht in puur geluk zowat verdronken raakt hij aan klare taal verknocht niets kan het lieflijk vers nog stuiten verwonderd kijkend door de ruiten ziet hij het kant en klaar gedicht zomaar gedrukt op haar gezicht…

Als woorden in hun poging om iets uit te drukken struikelen in een volzin die wel loopt maar plotseling ontspoort - cerebrale kortsluiting verstoring van fonemen verhaspelde vocalen gutturalen en nasalen verkeerd retour verzonden op het schaakbord van het brein - staken stemmen stokken woorden in unieke samenloop…

ik heb zinnen gebroken die nooit goed wilden lopen klanken gingen langzaam dissoneren wat ik ook probeerde het leven dat ik de taal had gegeven leidde een eigen bestaan was uit haar sociale setting gegaan in pure rebellie omgeven met mystiek en magie was er altijd al repliek maar een totaal nieuwe richting was baldadige brandstichting…

dat je nooit denkt: dit is het verlossende woord de vullende regel de verhoopte redding maar trop is te veel en mooi is nooit minder en daar op rij drie de hoog begeerde blond geleerde schikgodin, dwepend met al mijn muzen (zeg me niets meer van de muzen, ze sluiten mijn ramen en mijn deuren) ik ben meer van de toevalligheid…

ook dichters kunnen moe worden van woorden dan gaat de stilte met ze aan de haal een nieuwe lichting zoekt naar slotakkoorden als was het naar een tekstuele graal…

voor Rozalie Het sneeuwt vlok voor vlok tussen takken, kleine twijgen, op het gras, waar een poes sluipt naar de struiken voor het raam. Ze zijn als jouw woorden zo vroeg in de ochtend dat ik de letters bijna dubbel las: je zingt, lieve vriendin, je taal is bloesemzacht. Straks sluit ik de witte Japanse panelen voor mijn raam. Alles…

waarom liefhebben beperken tot verjaardagen waarom niet verdagsecondes, verweekminuten en vermaanduren ook want nakende zijn ons beider vereeuwweken…

Literair heeft een air een bolwerk een toren waar veel toe willen behoren de top van het denken de slimme mens er bij horen bij de elite dat is voor velen een wens maar niet iedereen kan erbij want er zijn etiketes voorschriften foute en goede taal er is schoonheid kitsch en kabaal wat is er voor iedereen waarin is ieder gelijk…

Woorden worden oud Er komen nieuwe aan Oude woorden zien we als een fout Dan moeten oude woorden gaan Het geluid van zand Horen we nu vaker Dat zijn de woorden Die we vergeten waren De mooiste woorden Die nu verdwalen In de zee Van idealen Die mooie woorden Over zonsondergangen Zijn nu een hoopje zand Ergens in de gangen Die…

gisteren was de tijd jonger toch waren mijn helden al zoveel ouder wanneer ik vandaag naar het werk van de oude helden kijk zie ik dat de poëzie ze jonger doet lijken de taal zó fris en de strofen zó teder dat ik wel moet geloven dat de taal kan toveren…

Als de woorden niet meer komen, gewoon, omdat de accu leeg is en de zin van woordkunst is verdwenen, wat zul je dan nog met woorden pielen? Je kunt beter gitaar leren spelen of proberen de Mont Blanc te beklimmen. En gewoon toegeven dat woorden tekort schieten om het menszijn te verklaren.…

Een gedachte gevangen in een verzonnen teken de eerste letter een prachtig mooi woord een fantastisch verhaal een gevoelig gedicht zoals nooit eerder gehoord door het woord de ene mens die zich via eerder onbekende talen tot een vreemdeling richt kennis delen kennis stelen de macht van woorden onbeperkt daar waar ze eens slechts bekoorden…

Door de eeuwen waren klanken Als het oerboek van de mens Die, gestold in vaste vorm Voertuig werden van de geest Meer 'inhoud' kregen dan het beest Waar hij zich tegen moest verweren Om bij naderend tempeest Het nut van klank der stem te leren De habitat der primitieven Was continu met klank gevuld Van gutturaal tot labiaal Van chimpansee…

in blauw graffiti op de muur je abrupt afgebroken boodschap wat mij het meest pijn doet is... ik peins een dag en een dag met rode verf voltooi ik jouw onvoltooide roep ...dat het mij geen pijn meer doet…

zinnen spelen hun spel met punten en komma’s leggen uit voegen toe wat van belang kan zijn sluiten af om gedachten vast te pinnen op een lijn waar bij het gesproken woord intonatie zich nadrukkelijk manifesteert zijn de leestekens op schrift de leidraad voor interpretatie toch zijn zinnen ook nog gebonden aan de hiërarchie…

Hoe raadselachtiger mijn woorden die ik tot u richt hoe dichter ik kom tot het ultieme gedicht? Onzin probeer slechts een sfeer te creëren waarin je van alles tot waarheid kunt beweren gewoon omdat het klopt omdat het ware woorden zijn omdat er een kloppende hart wordt ingestopt omdat het zwelt van vreugde of van pijn en mochten…