Alle inzendingen over familie

Gedachten en gevoelens in een eindeloze rij spiegelland van jou voor altijd in mij Soms vreemd, omdat je de dingen anders ziet en “jou-zijn” dat wil ik “natuurlijk” niet Een spiegel laat echter zien wie je bent al is het soms of je jezelf niet herkent De goede reflecties doeltreffend achterna komen uit bij het evenbeeld van mijn Ma Eerlijkheid…

ooit had ik zoveel vragen en ik ken nog wel van die dagen maar nu heb ik jullie en jullie onbezorgde lach, mijn prinsen, gelukkig en blij en als men mij zou vragen wie schildert de regenbogen zo vol kleur… het antwoord is dan snel bedacht jullie zijn een wonder, allemaal net als de regenbogen vol kleur jullie guitige gezichtjes vol vertrouwen…

onder de oude notenboom vertellen wij elkaar familieverhalen beschenen door milde nazomerzon in opkomende avondnevel zijn even voetstappen hoorbaar van de twee die niet meer leven zacht zweeft een Memento…

Een glimlach van een kind dat je met hart en ziel bemint dat maakt je dag weer goed z'n heerlijk stralende snoet ondeugend staan zijn ogen die vandaag van oma alles mogen ook al weet je dat is niet goed maar zeg nu zelf, je kan toch geen nee zeggen tegen z'n lekkere toet!…

Hoe zijn de paden in het leven Voor een man ontstaan Waar dacht hij te moeten geven En waar te moeten gaan Hoe zijn langszaam levenslijnen groeven geworden in je hand en, hoewel vitaliteit soms kan verdwijnen, kracht en spirit zó gebleven want... In je gedachten terug te varen naar de tijden van weleer Al wat karakter kan verklaren, een…

Je raapte het leven als dwarrelende bloesems van bomen in de lente, gevangen door de zachte bries van Astarte. Je had er een in je haar gestoken, als symbool van vruchtbaarheid en eeuwige vreugde. Het was een leven dat je zelf niet mocht tekenen: je verwachtte zoveel, en zou zo weinig krijgen En terwijl je een stil gevecht leverde,…

Zo klein als je bent kun jij me al ontroeren En ik weet niet wat ik nu moet voelen Het wonder dat jij mijn kleinkind zal zijn, Jouw oma zijn dat vind ik ontzettend fijn Mooi, onschuldig zonder weten van mijn pijn Dat er nog een kleinkind op komst zal zijn Een kleinkind dat ik altijd ontzettend zal missen Maar dat komt omdat het de ouders…

Er was iets ouderwets in mijn jeugd ik deugde niet voor zwarte raven ze loerden altijd naar mijn ogen er zaten er twee, goedgebekt op de grijze nok van een schuur ze leken tegen elkaar te praten in een gesprek over mijn ouders sloeg mijn vader haringen aan gort bij het graanveld waar de tent waarin we woonden wind verdroeg liet mijn…

Lieve papa. Wat maak ik mij zorgen. Ik raak je kwijt. Ik bén je al kwijt. Lieve papa. Dit is het ergste. Het is wachten op erger. Het is wachten op de dood. Lieve papa. Kon ik maar iets zeggen. Kon ik maar iets doen. Kon jíj maar iets zeggen of doen. Lieve papa. De hoop is weg. Onze sterke band is weg. Twee handen op één buik zijn…

werd het mij soms wat te veel de troep en drukte om mij heen leek het eindeloos te duren zo voel ik mij nu vaak alleen mis ik onze dolle buien de schaterlach en vrolijkheid van jouw uk rust en ruimte om mij heen benauwen mij nu denk ik wel zo is het goed al zijn het jullie wie ik dagelijks nog mis weet ik dat het zo beter is onze…

Als ik zo eens naar dit plaatje kijk, En ook weet, iedereen is gelijk. Zijn het dan enkel cultuurverschillen, Dat mensen anders willen, Het lijkt mij verre van gemakkelijk. Maar het is waar, Ze hebben wel steun aan elkaar.…

Je hield niet van dode bloemen, en zei altijd, die dode dingen, die moet ik kwijt, als ik dan bij je plekje aankom, zie twee dode bloemen op je graf, dan haal ik ze er gewoon vanaf. Want je hield niet van dode bloemen, net zomin als ik!…

zat te filosoferen wat ware liefde is betekent het soms ook jezelf wegcijferen voor geliefden je naasten? het werd mij duidelijk: ineens zag ik hoe krachtig zij is met haar zieke man haar zieke zelf te kunnen leven zij leefde altijd al voor haar man en haar kind voor het huis en haar werk niet voor zichzelf nu leeft ze met hem…

zij ruimt de rommel op die niet meer dient: een fotolijst, een hoornen bril, verlovingsjurk van anno dertig, de prullenkraam van een bestaan dat eens vol meesterwerken was. haar mooiste meesterwerk ben ik, haar mausoleum voor een dochter, de hare, die mij baarde en toch stierf, de missing link die ons verbindt, gemis dat vlees werd…

lieve teddy, mooi was de tijd die wij mochten delen met jouw...... zo onvoorwaardelijk lief en trouw achttien jaar was jij hier bij ons in huis waren wij samen.. als ik huilde troostte jij mij dronk ik koffie zat je bij mij het voelt zo stil in huis en mij.... langzaam zal slijten dit verdriet maar vergeten zal ik je niet. ik mis…

Terwijl de eenden langs haar muren zwemmen, en geliefden elkaar nog bij de poorten eeuwig trouw beloven, hoor ik zacht hoe zoonlief, amper vier jaar oud, tegen me zegt: "Ik wil ook een kasteel, papa." En ik herinner me hoe, jaren geleden, iemand me zei: "Het is een waterburcht." En dat is het.…

Je legde het eerste puzzelstukje en ging verwoed op weg om uit jouw gruzelementen verleden te komen en schoon schip te maken, een nieuwe tekening voor jouw toekomst. Ik zond jou een gelukstelegram terwijl ik in de kamers van mijn kelder op zoek ging naar aanwijzingen in bruine houten kisten die ma- teriaal zoals poppen, plastic huizen en…

De man zapt zijn vrouw weg. De vrouw zapt haar man weg. De dochter zapt haar schoonmoeder weg. De man zapt zijn kinderen weg. De vrouw zapt zijn huis weg. En de kinderen zappen de bestaansgrond van het land weg Kruis of munt wie is het gegund? Ieder toch zijn kruis en haar munt. En ieder toch haar kruis en zijn munt. Lijdzaamheid en geduld…

zo nu en dan kwam er op zondag een auto voorgereden verrassing of niet daar stapten ze uit de tantes en de ooms het jongste neefje was ook mee er zal getafeld zijn soep geurt lang na de ooms hadden het dan wel gehad legden zich gemakkelijk neer op het balatum de tantes deden hun plicht neef danste op de wagen wij lagen in…

Beide hummels hijsen zich op de vertrouwde knieën van hun oude speelmakker wringen duwen krijgshaftig vernauwen bedelven de begeerde plaats grote stramme handen maken ruimte en vrede twee ordeloze boedha's zitten rustig samen voelen overal warmte die 't waaiende denken roept de stem boven hen bezingt onbekend verleden dreigend…

lieve Ferry... Leer leven van het zoete water dat stroomt steeds met de golven mee dat het nooit zijn kracht meer zal verliezen en toch... zoet wordt zout daar in de zee zo altijd zal jij stromen door mijn aderen en dus mijn bloed als de helderste verkoeling of een woest kolkende zee altijd zul jij bij mij zijn weet wel voor…

(de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht) er werd een glimlach om me heen gelegd heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde het mijn haar ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou je droeg me door het bos in zusterhanden, broederhart, zo zeker als de bomen levend over bladgroen…

op deze saaie pinksterdag denk ik zo aan jou je liefde en je onvoorwaardelijke trouw je lach en je kattekwaad zie ik je dansen heel vrolijk en op de maat daar doe ik graag aan mee met veel plezier een buitenkans want jij woont hier al wordt het soms wel wat veel kijk van vermoeidheid dan haast bijna scheel.. werd jij eergister alweer…

Moeder rijgt kralen aan eindeloze kettingen naar haveloze broertjes die geheel taalloos in leegte zitten te klieren zus laat een boertje genieten van de zon een schele suikerspin verandert vader in een brutale aap zonder manieren tandeloos op het Amsterdamse balkon is het gezin van de taal, thuis.…

(voor mijn vader) Jij haalde hoge cijfers op het gymnasium in de binnenstad van Groningen, waar ze je plagend op het schoolbord natekenden met een rokje aan. Pestkoppen zijn van alle tijden, toch bleef je in de kast, waar het veiliger was en anders was ik er nooit geweest, tenminste niet zo. Misschien als plant of dier of gangkast. Maar…

het gaat niet van een leien dak te ontspannen met alle gemak.. alles blijft malen dag in dag uit al neem je soms een kloek besluit van nu even niet de zorg en verdriet het is er altijd wat je ook doet je raakt het echt niet kwijt wel is er een goed medicijn heel veel lachen is mijn recept het liefst die slappe tot je krampen hebt…

Zachte ogen kijken me aan oud en fragiel maar nog steeds teder bijna een moeder was jij daar waar ik leefde Geluiden van weleer dwarrelen neer prompt verloren ooit bevlogen woorden nu slechts bestemd voor dovemansoren En straten lijken kleiner alsof alles terugdeinst voor zoveel verleden mijn ouderlijk huis nu gesloten als een winkel…

Ik sprak laatst een ‘pater suppositus’, Die wees op een eeuwen oude ritus. Maar de DNA-bewijzen Zijn modérne benaderingswijzen, Vroeger was het welles of nietus.…

Hij nam de kortste weg zonder omwegen hij ging omhuld in zwijgen hij kruiste met niemand nog de degen hij nam geen afscheid in zijn ogen kostte die dingen slechts veel tijd in stilte greep hij zijn kans om weg te kunnen glippen op naar de dodendans.…

ik voel me vrij leef nu heel blij mis alles en iedereen waar ik van hou om mij heen toen ik leefde met jou maar toch ben ik blij eindelijk los van jou ben eindelijk vrij ik hield meer van jou dan jij van mij ja ik mis je... iedere dag.... maar ik sta weer op met een lach maar ook heel veel pijn waarom kunnen wij niet samen zijn?…