Wijze woorden*
Het troebele water waarin ik baad
leidt tot ‘t onvermogen van mijn geheugen
om op te vissen de infame leugen
die vriendschap thans tooit met een doodsgewaad.
Nog steeds hap ik naar lucht met volle teugen,
maar afgelegd loop ik stil over straat
met een gemoed dat is gekrenkt, geschaad
door wijze woorden die niet willen deugen.
Dat de tijd alle wonden heelt, maakt recht
wat krom is, de onbuigzaamheid een goed
dat vluchten op vergeten lijken doet
en waanbeelden tot werkelijkheid vlecht.
Inhouden doe ik adem of jouw bloed
aan de familieband nog waarde hecht.
Inzender: Frank van Hassel, 19 mei 2012
Geplaatst in de categorie: familie