Dromen, wensen...
Dromen, wensen, ontgoocheling,
laat ik ze te water
in een papieren bootje?
Zodat jouw onmacht mee verdwijnt?
De fluwelen zachtheid
van je kleine kinderziel
heb ik je niet ontnomen.
Het onoverzichtelijk
slagveld van je jeugd
heb ik niet doen ontstaan.
Gestreden, gevochten...
Niet genoeg!
Dat is en blijft mijn zelfverwijt,
verwijt waarmee ik verder moet!
Bewaard heb jij je kinderziel
vol warme zachtheid.
Onbegrip, boosheid of verraad,
die dingen zijn je vreemd.
Tussen de pijlers van "ons zijn"
staan je hoop je dromen, je wensen...
Ik berg ze in mijn hart.
Want weet m'n kind ik...
Ik zie je graag!
Geplaatst in de categorie: familie