Alle inzendingen over familie

zij ruimt de rommel op die niet meer dient: een fotolijst, een hoornen bril, verlovingsjurk van anno dertig, de prullenkraam van een bestaan dat eens vol meesterwerken was. haar mooiste meesterwerk ben ik, haar mausoleum voor een dochter, de hare, die mij baarde en toch stierf, de missing link die ons verbindt, gemis dat vlees werd…

lieve teddy, mooi was de tijd die wij mochten delen met jouw...... zo onvoorwaardelijk lief en trouw achttien jaar was jij hier bij ons in huis waren wij samen.. als ik huilde troostte jij mij dronk ik koffie zat je bij mij het voelt zo stil in huis en mij.... langzaam zal slijten dit verdriet maar vergeten zal ik je niet. ik mis…

Terwijl de eenden langs haar muren zwemmen, en geliefden elkaar nog bij de poorten eeuwig trouw beloven, hoor ik zacht hoe zoonlief, amper vier jaar oud, tegen me zegt: "Ik wil ook een kasteel, papa." En ik herinner me hoe, jaren geleden, iemand me zei: "Het is een waterburcht." En dat is het.…

Je legde het eerste puzzelstukje en ging verwoed op weg om uit jouw gruzelementen verleden te komen en schoon schip te maken, een nieuwe tekening voor jouw toekomst. Ik zond jou een gelukstelegram terwijl ik in de kamers van mijn kelder op zoek ging naar aanwijzingen in bruine houten kisten die ma- teriaal zoals poppen, plastic huizen en…

De man zapt zijn vrouw weg. De vrouw zapt haar man weg. De dochter zapt haar schoonmoeder weg. De man zapt zijn kinderen weg. De vrouw zapt zijn huis weg. En de kinderen zappen de bestaansgrond van het land weg Kruis of munt wie is het gegund? Ieder toch zijn kruis en haar munt. En ieder toch haar kruis en zijn munt. Lijdzaamheid en geduld…

zo nu en dan kwam er op zondag een auto voorgereden verrassing of niet daar stapten ze uit de tantes en de ooms het jongste neefje was ook mee er zal getafeld zijn soep geurt lang na de ooms hadden het dan wel gehad legden zich gemakkelijk neer op het balatum de tantes deden hun plicht neef danste op de wagen wij lagen in…

Beide hummels hijsen zich op de vertrouwde knieën van hun oude speelmakker wringen duwen krijgshaftig vernauwen bedelven de begeerde plaats grote stramme handen maken ruimte en vrede twee ordeloze boedha's zitten rustig samen voelen overal warmte die 't waaiende denken roept de stem boven hen bezingt onbekend verleden dreigend…

lieve Ferry... Leer leven van het zoete water dat stroomt steeds met de golven mee dat het nooit zijn kracht meer zal verliezen en toch... zoet wordt zout daar in de zee zo altijd zal jij stromen door mijn aderen en dus mijn bloed als de helderste verkoeling of een woest kolkende zee altijd zul jij bij mij zijn weet wel voor…

(de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht) er werd een glimlach om me heen gelegd heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde het mijn haar ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou je droeg me door het bos in zusterhanden, broederhart, zo zeker als de bomen levend over bladgroen…

op deze saaie pinksterdag denk ik zo aan jou je liefde en je onvoorwaardelijke trouw je lach en je kattekwaad zie ik je dansen heel vrolijk en op de maat daar doe ik graag aan mee met veel plezier een buitenkans want jij woont hier al wordt het soms wel wat veel kijk van vermoeidheid dan haast bijna scheel.. werd jij eergister alweer…

Moeder rijgt kralen aan eindeloze kettingen naar haveloze broertjes die geheel taalloos in leegte zitten te klieren zus laat een boertje genieten van de zon een schele suikerspin verandert vader in een brutale aap zonder manieren tandeloos op het Amsterdamse balkon is het gezin van de taal, thuis.…

(voor mijn vader) Jij haalde hoge cijfers op het gymnasium in de binnenstad van Groningen, waar ze je plagend op het schoolbord natekenden met een rokje aan. Pestkoppen zijn van alle tijden, toch bleef je in de kast, waar het veiliger was en anders was ik er nooit geweest, tenminste niet zo. Misschien als plant of dier of gangkast. Maar…

het gaat niet van een leien dak te ontspannen met alle gemak.. alles blijft malen dag in dag uit al neem je soms een kloek besluit van nu even niet de zorg en verdriet het is er altijd wat je ook doet je raakt het echt niet kwijt wel is er een goed medicijn heel veel lachen is mijn recept het liefst die slappe tot je krampen hebt…

Zachte ogen kijken me aan oud en fragiel maar nog steeds teder bijna een moeder was jij daar waar ik leefde Geluiden van weleer dwarrelen neer prompt verloren ooit bevlogen woorden nu slechts bestemd voor dovemansoren En straten lijken kleiner alsof alles terugdeinst voor zoveel verleden mijn ouderlijk huis nu gesloten als een winkel…

Ik sprak laatst een ‘pater suppositus’, Die wees op een eeuwen oude ritus. Maar de DNA-bewijzen Zijn modérne benaderingswijzen, Vroeger was het welles of nietus.…

Hij nam de kortste weg zonder omwegen hij ging omhuld in zwijgen hij kruiste met niemand nog de degen hij nam geen afscheid in zijn ogen kostte die dingen slechts veel tijd in stilte greep hij zijn kans om weg te kunnen glippen op naar de dodendans.…

ik voel me vrij leef nu heel blij mis alles en iedereen waar ik van hou om mij heen toen ik leefde met jou maar toch ben ik blij eindelijk los van jou ben eindelijk vrij ik hield meer van jou dan jij van mij ja ik mis je... iedere dag.... maar ik sta weer op met een lach maar ook heel veel pijn waarom kunnen wij niet samen zijn?…

Papa tuiniert er op los Mama zingt er op los Dochter danst er op los Zoon voetbalt er op los Een los geslagen gezinnetje? Neen juist door verscheidenheid ontstaat intrinsieke eigenheid, herkenbaarheid, dierbaarheid, respectvolle verbondenheid en gefundeerde vastigheid. Zodoende lossen zij alles op! Toelichting: op bezoek bij vrienden…

Er is nog tijd zat We hebben nog tijd genoeg We wachten af en leven verder We drinken wat, we trouwen eens en scheiden weer, kinderen komen en leiden hun eigen leven We lachen soms en huilen vaak. We drinken wat en het inzicht, dat je denkt te hebben, dat wisselt met het aantal glazen Tijd speelt geen rol Gisteren, vandaag, morgen,…

de wens van de vader en dat het uit het kind de dood is het was waar huizen en treden de treden ladders en daken ontstonden de wegen hier te vinden de geluiden het gefluister van gestorvenen je hoort engelen zingen de vlinder lauwert in een nachtmerrie neemt kennis en vliegt dan weg om je op sterven na haar voortgang…

Na stilte van zo'n veertig jaar zijn jullie goddank weer bij elkaar Gedreven door hebzucht en jaloezie wist achter een masker van hypocrisie een zieke geest jullie te scheiden door leugens en roddels te verspreiden Na vele schade die is aangericht komt de waarheid nu langzaam aan het licht want wie jarenlang konkelt en manipuleert, dat gaat…

wat voel ik mij mooi als ik denk aan jou waarom kleurt de lucht dan toch grijs en grouw al is het voorbij ik hou nog van jou denk elke seconde nog aan jou ik kom maar niet los niet los van jou ik leef bij de dag zo goed ik kan maar daar wordt mijn hart niet wijzer van doe zo mijn best hou van het leven het lijkt een test maar ik weet…

Het huis legt sneeuw in zijn tuin, spuwt rook uit zijn kruin. Moeders leggen er hun kinderen, kinderen leggen weer moeders, enzovoort, enzovoort… en het huis verscherpt zijn blik, ruiten worden gewassen, kinderen steekt men in jassen, laarzen moeten passen, schoenen moet men boenen. Ik lach, reik hem mijn hand, maar hij heeft me afgedankt…

mijn lieve spruit wat ben je mooi en enorm lief jij bent een ware hartedief jij straalt iets uit wat mij doet glimmen lachen en stralen maakt me warm van binnen jij geeft me kracht dank zij jouw liefde kan ik veel overwinnen. kus mamsje…

donker en triest zonder vooruitzicht zo zijn jouw dagen zonder enig licht wat doet dit pijn voor jou en je gezin maar ook voor mij als je me zegt wat ik kan doen als je me zegt wat je voelt als je me zegt wat er zo`n pijn doet als je maar ìets tegen mij zegt mijn lieve kind ik wil je helpen er voor jou zijn jouw verdriet en zorgen…

de winter lijkt lang te duren soms lijken minuten uren alles grijs en grauw het gevoel dat er niemand denkt aan jou maakt zo de winter wel erg lang positief denken is dan wel een pre daar vang je meer zonnestraaltjes mee is er over 7 weken lente dat is een mooi iets in spè…

Korzelige grijsmannen. Voor, Tijdens en Na de oorlog. Elke zin aangevangen. Diep in het verhaal. Het eindeloos vrorige weleer Morssporen in dur lui pantalonzomen. Kruimels van pijnleugens en tabak. Aandacht van een kind. Zuigend aan hun duim. Wat zij kunnen kan ieder kind. Na veertig jaar muteren denkbeelden. Empathische waanbeelden…

Ik zie de stilte in je ogen Ik voel de vragen in je hart Ik zie een leven Van een zomer Naar de herfst Ik zie een kind Van lang geleden Krullen dansend in de wind Ik zie een leven En een mooie vrouw Krijgt zij meer vertrouwen In haar stilte's en de vragen Van de ander en zichzelf…

familiegeluk is: vader meer dan 10, 10 biertjes op een dag, moeder meer dan 100, 100 decibels op de meter, een zoon en een dochter, ze hebben nooit anders geweten.…

Mijn oma Hoek uit de Rubroek Ik zie haar in haar stoel nog zitten Commandeert de ganse dag met luide stem Haar taalgebruik mag wel wat minder Daarop zit niet echt een rem Ze wil nog weleens wat verwensen Loerend naar mensen door het raam Gehuld in toffels en pantykousjes Kent zij iedereen van naam Die halve gek, die pleurislijer, Die viezerik…