3187 resultaten.
Dit ene weten wij
poëzie
3.3 met 20 stemmen
6.798 Dit ene weten wij en aan dit één
houden we ons vast in de donkere uren:
er is een Woord, dat eeuwiglijk zal duren,
en wie 't verstaat, die is niet meer alleen.…
Zondagochtend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
199 Het dorp ontwaakt
De torenklok slaat
Bim Bam Bim Bam
Het boek: een oude psalm
O gedicht in 't morgenlicht zo schoon
David's Zoon Uw kroon o Waarde Zoon
De tempel waar Uw Geest wil wonen
Is iedereen uniek zonder mensenklonen
O Majesteit, oneindig licht o bron
Zoet is 't purper van de opgaande zon
Bedauwde paarlen lelies en fluwelen…
Een zoeker
gedicht
3.1 met 16 stemmen
12.683 Ik sta op de rand der wereld
en roep: 'Waar zijt Gij?'
De echo antwoordt: ' Zijt gij? Gij?'
---------------------------------
uit: Verzamelde Gedichten, 1986…
VERSTERKING
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
175 In het blije leven
bij voortgaan aan Jezus' hand
en Zijn gebod nastreven
is het nodig
dat Satan je soms aanschiet
tot harde strijd uitdaagt
wil het eigen geloof
en vertrouwen op de Heer
ware kracht doen glanzen.…
Tussen Zaaien en Oogsten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
274 Zie het kwaad in de wereld, het tiert welig.
Het is als onkruid dat het graan dreigt te verstikken.
Waarom wordt het niet met wortel en al uitgerukt?
In de hitte en verdrukking ziet het graan uit naar recht en gerechtigheid.
Maar aan U is het te oordelen over goed en kwaad.
Uw wetten zijn van een hoger orde, uw geduld wordt niet afgemeten in…
RIVIER "LEVEN"
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
207 In de brede stroom draaien wilde kolken
gulzig zuigend rond als een grote kluwen,
laten zich soepel dansend voort duwen
door onvermoeibare lucht- en schuim dolken,
vol balletglans uit zonnige wolken,
om heftig op te springen, dan te luwen,
mogen 't goede en 't kwade samen stuwen
naar hun einddoel, dat God zal vertolken.
Tenslotte treft het…
DE MACHT TOT LIEFDE
gedicht
3.9 met 8 stemmen
7.881 De macht tot liefde is ons niet gegeven,
En ook die andre macht niet tot de haat;
Het Lot geeft aan de wil zijn kleur naar 't leven,
Gelijk een blos of bleekheid tot het gelaat.
Waar twee ter wereld, van elkaar gescheiden,
Hun zuchten zenden over land en zee,
Daar zet de god van 't Lot zich tussen beiden
En vangt de vooglen van hun ach en…
FILTER 3
poëzie
3.5 met 4 stemmen
1.632 Die huizen zijn wel 't meeste schoon
waar Kristuskoppen op de muren
gladharig naar de zoldring turen,
de meid draagt er een doornenkroon.…
Leliebloem van het schoon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
208 O zoete zachte schone Mensen-Zoon
leliebloem van het eeuwig schoon
vervul mijn ziel met hemelse spijzen
water uit de bron dat op doet rijzen
Een vrolijke fontein diep van binnen
met wijn bemorst tot in de diepe zinnen
het genezende brood uit de hemelschoot
toegerust met een lied: een scheut de loot
uit de tronk van Isaï opgestaan uit…
Rozengedicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
188 het licht knipperde
stroomde
het zicht
op een rozengedicht
open uw lied
in het huis
van uw
vriend en elk zegene
u geduriglijk
om uw woord te horen
met u
te huilen
en te lachen
in de rechte sporen
getroost door tranen heen
door hem
die uitverkoren
de volkeren om
hem heen…
Boek
gedicht
3.3 met 30 stemmen
12.658 Toen ik nog geen boeken had
hadden wij één boek.
Het boek der boeken heette dat,
het was geen pocketboek.
Het was een heel dik boek,
dat in een zwarte omslag
als een baksteen op de hoek
van de schoorsteenmantel lag.
Het bindwerk was versleten,
de rug van leesgenot gekromd,
de bladen vet van 't vette eten.
Het las daar als een dam,…
Laatste avondmaal te Endor
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
242 Des duivels dienaar, dat had je gedacht
Deed zij voor mij, wat God verboden had
Sprak met de doden, gaf mij te eten en ik at
Was vriendelijk voor mij, in mijn laatste nacht…
Diep in mijn leven is een heiligdom
poëzie
2.5 met 12 stemmen
4.114 Diep in mijn leven is een heiligdom
Waar niemand toegang vindt, waar mijn gedachten
Niet binnen durven gaan. Als ik met zachte,
Bevende schreden langzaam naderkom,
Dan hef ik wel de ogen naar het dicht
Gordijn en strek de handen vol verlangen,
Maar grijp de plooien nooit en in mijn bange
Handen verberg ik wenend het gezicht.
Ik durf niet…
MOEDIG EN MOEIZAAM
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
220 Volhardend geloof is een steenachtig pad,
dat zich slingert tussen woeste doornstruiken.
De stem van een steeds jong blijvend kuiken'
roept de wandelaar naar de Hemelse stad.
Een lastige bult of verraderlijk gat
zal menigmaal plotseling opduiken,
terwijl ogen al de einderglans ruiken.
Raadgevend klinkt een verborgen molenrad:
"Mijn water…
Voorvaderen, onderburen
gedicht
2.8 met 36 stemmen
16.717 Sommige voorvaderen, weten we, hebben God gedroomd
en daaruit is voortgekomen onze wereld van eindige dingen.
Zij waren het die ooit een kind offerden aan iets almachtigs en onzichtbaars.
Wij weten ook dat sommige honden -
dat sommige mensen gaan lijken op hun huisdier
na verloop van tijd. Soms
een grotesk gezicht, meestal blijft het onopgemerkt…
Erkenning
poëzie
2.5 met 12 stemmen
1.955 Er is geen leed, er zijn geen tranen meer.
't Is al door Uwe liefdebrand verslonden..
De dood is als een schaûw voor u verzwonden.
Wij zien slechts licht, wij zien alleen de Heer!…
zuiver (1)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
222 je hart moet zuiver zijn
sprak de pastoor
op het schoolbord
trok hij een onmetelijk
grote cirkel
handen voor de
ogen beval hij
glurend door
mijn kindervingers
zag ik
hoe meneer pastoor
met overgave
de cirkel met de
geur en het geluid
van krijt vulde
zo ziet een
doodzonde eruit
zijn dreigende blik
deed de rest
en ik kon…
Lichtverhaal
gedicht
3.0 met 89 stemmen
34.116 Schitterend licht uit duizend
bewegingen water
wind over water prevelend
aanstormend opspattend water
zoals ik ziende de zon op het water
het eeuwige licht denk
zo, mijn ogen verdwalend
in waterlichtverte,
denk ik dat gij bestaat
die over donkere afgrond
licht heeft geroepen -
schittergedachte
schitterlichtverteverhaal.
--------…
God is zo ver!
poëzie
3.4 met 5 stemmen
1.879 God is zo ver! - Ik kan Hem niet bereiken
Mijn bede rijst niet hoger dan die ster
En hoger woont Hij dan de sterren prijken -
God is zo ver!
God is zo rijk! - Berooid, met lege handen,
schuil 'k huivrend weg, een bedelkind gelijk.
Mijn haard is zo koud, reeds donkren de avonlanden
God is zo rijk!
God is zo groot! - In blauwe hemelzalen…
Eindelijk Thuis
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
262 We hebben ver gereisd
zonder een huis
Maar niet zonder een ster.
Niet zonder een visioen,
niet zonder droom.
De weg lijkt eindeloos lang en ver.
Maar Ik zeg je,
ze is niet verder dan een gedachte.
We reizen op het Licht
Alle ballast overboord.
Een reis op de wind.
Door het oog van de storm
In de verte brandt het Licht van de…
Thomassen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
258 Wat ik zie
kan mijn linker oog
niet geloven.
Wat ik geloof
kan mijn rechter oog
niet zien.
Niet zien en toch geloven,
sprak een ongelooflijk mens
tegen de ongelovige Thomas.
Ongelovige Thomassen!
Zienden die blind zijn.
Mensen zoals wij!…
Naar psalm 132
gedicht
3.4 met 38 stemmen
15.500 Dat alle woning mij is
als een tent in de wind;
dat ik iedere nacht tot de plaats
van mijn rust moet klimmen
als tegen een berg op;
dat ik mijn ogen moet smeken
zich eens een uur in het donker te sluiten -
is omdat ik nergens
uw plaats heb gevonden op aarde.
Niet in de tent:
niet in de wind.
-------------------------------
uit: 'De psalmen…
Rafaël
poëzie
3.8 met 8 stemmen
1.965 (fragment)
Ik zweer! ’t zal eenmaal mij gelukken
Itaalje! uw heilge grond te drukken,
Ik daal van de Alpen af, in uw gezegend licht;
’k Zal in uw landouwen
o Tiber! de eeuwge Stad aanschouwen,
Op zeven heuvelen gesticht.
o Wat, wat zal mijn hart gevoelen,
Wat vuurstroom door mijne adren woelen,
Als mij, o Rafaël! een geest, tot mij gedaald…
Moeder aarde een stuk drijfhout op woeste baren
netgedicht
2.6 met 5 stemmen
190 Het is vreselijk O mijn God
Hoe Uw schepselen de aarde beheren
En zeggen dit is het menselijk lot
Zullen wij het dan nooit leren?
Om primitief als dieren op de aarde te verkeren
Ijsberen om de naaste weg te transporteren
De ultieme macht die de kudde dieren delegeren
Vogels gevangen in een klem om je voor te generen
Moede aarde een stuk…
En zo het dan een waan is
poëzie
3.1 met 14 stemmen
3.925 I
En zo het dan een waan is te geloven
Dat liefde ons eens allen verlossen zal
En haar zegen oneindig gaat te boven
De krachten van verderf in het heelal; -
Te geloven, dat de duistere demonen
Die huizen in het menselijk gemoed
En alles wat ademt, en leeft, bewonen,
Haar, overmand zullen valle' eerst te voet, -
Zo wil ik liever leven…
Vertigo Noes
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
223 Het kerkgezag van ouderlingprelaten
Weerklonk door bijbeltekst en menig psalm
In goudkantoor, op markt, in lakenhal
In hun sermoenen mocht gods woord wel baten
De kathedraal waar daaglijks klokken luidden
Tot 's avonds laat en zelfs rond middernacht
Daar vond men onder dienaars één die lacht
Om redenen die ik u zo zal duiden
De vader van…
VREDEVORST EN ZIJN RIJK
gedicht
3.1 met 56 stemmen
17.551 Hij is niet uit de lucht komen vallen
daar in Bethlehem
al klonk er de boodschap en het lied
van engelen
maar heeft moeten groeien
vanuit een vormeloos begin –
er was alleen maar een woord
dat mocht worden geloofd
en dat zijn moeder ontvankelijk maakte
Ook de vrede
zal niet uit de lucht komen vallen
als een warm zacht kleed over ons heen…
Te gedicht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
175 Ware biologen weten
van het ware leven niets.
Ware biografen beseffen
dat ze fictie schrijven.
Socrates wist heel zeker
dat hij eigenlijk niets wist.
Nog steeds tasten filosofen
in het duister.
Ware theologen geven toe
dat zij God niet kennen.
Boeddhisten begrijpen
dat in ieders ware leven,
Boeddha schuilt.
Ware dichters geven toe…
Heilsoldaat
gedicht
4.4 met 7 stemmen
3.442 Er liep een hondje tussen de soldaten,
meisjes giechelden op de laatste rij,
toen zij een lange juichende cantate
over de hemel zongen: Maakt u vrij!
Het was een straat als alle andere straten
Ik zag een heilsoldaat, hoe hij
Haast jubelend zong, of hij 't nooit meer zou laten,
hij keek omhoog en leek onzegbaar blij.
Ik hoorde de trompet…
STOET
poëzie
2.7 met 13 stemmen
1.890 Langzaam trekt een blanke stoet door d'heemlen.
Jesus eerst, der maagden koning, 't aanzicht
lijk de zonne glanzend en de kleedren
lijk de sneeuw, en hunne koninginne,
de Onbevlekte met haar sterrenkrone.
Zeven englen volgen, blank in 't slepend
koorkleed, houdend hare wijd ontvouwde
hemelsblauwe goudgesternde mantel,
dragend hare blauwe…