Alle inzendingen over wereld

Ik zit hier op mijn torentje En zie de wereld draaien, De mannen pierewaaien, De vrouwen haaiebaaien, Als één bewogen mierenhoop, Met ijv'rig heen en weer geloop. O, zette nu een reus zijn voet Op al dat wriemelig gebroed! Ik zit hier op mijn torentje En zie de groene aarde, Met alles wat daar paarde En nieuw gewemel baarde,…

Door het venster spreekt de verbeeldingskracht aangekomen als novice vertrokken rond middernacht als tramp met meegekregen advies Wordt geen caricatuur een baken zonder doel een grap met als duur een uur kermisattractie met droevige smoel Maar waar begrijpelijkerwijs gerust een waterplant omhoog groeit explosief richting de omgeving…

Wanneer de zon vertrekt Naar delen die wij niet Bezien Verschilt het tijdsbestek Dat wij hanteren Van vorm met wat men altijd dacht Hoe het zou zijn En voelt de aarde zich vertrokken Naar een zonnig, helder zijn Zonder wijze tranen rond de Horizon vol maan; Zij Is slechts bekeken…

Met het lot en maakbaarheid in een tijd die kortstondig is van aard... Weet men dat wat je hebt raak je zo weer kwijt. En is alles niets meer waard. Dan groeit het besef dat je van het leven er maar het beste van kan maken. Dit hier en nu op deze aarde, een planeet van onschatbare waarde.…

Laten wij, mensen, leven voor vrede op aarde en elke ademhaling hierbij stilstaan. Als we vrede van binnen hebben en dragen kunnen wij dat ook wensen voor de ander, en als we allen een stille innerlijke vlam bewaren dan vragen wij niet meer als de wereld aankan.…

Woorden voeren geen schip als het aan het paard licht Diamanten blijven ongelezen als het rond middernacht regent of niet we waren hier allemaal samen Peace…

Bewaarheid zelf je vrees. Al die dingen gebeuren en zijn helemaal niet netjes geordend. Dit alles komt voor rekening van een zwevende ziel. Ja, ook ons profiel is zwevend. Wijzigingen zijn geannuleerd. Verwijzingen zijn niet geldig. De cursor lijkt bevroren. Je kunt van je plaats opstaan. Er mag worden gerookt, er mag naar buiten worden…

Men zoekt woorden en naar de betekenis ervan en valse hoop koestert men aldoor... Ogen kijken niet, maar staren naar iets dat men niet verklaren kan. Men zoekt het leven en misschien ook wel de moederschoot, terwijl de huid prangt om zich heen. En in het hart doet het pijn als bij geen een en zo balanceert men op de grens van zijn en…

Hoe heet de zonde die voorbij vaart met volle zeilen gebold door de waan van de passaat en z’n vergulde eieren door gelijkheid uitbroeden laat? Hoe heet de eigenwaarde die in gedachten over grenzen waart gelooft dat de wereld rond is en verloren zielen over oceanen jaagt? zonder op dezelfde stranden uit te komen camoufleer de ogen met…

Weg met pixels, projectietoestellen! Was ik maar aan de andere kant van de evenaar. Zou mijn kompas zich vanzelf naar de zuidpool richten. Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donkere onderwater dan vliegen…

Mannen in jurken tezamen, een handjevol zij delegeerden bij gebrek aan tijd Ze hadden nog zo’n klein rond dingetje over vier vingers, nee vijf! Hersenen schonken ze, een gift sommigen beschadigd anderen besmet met nacht of ijspegels, de vrieskou De creatiefste verzon guitige diersoorten slurven, wat geestig! vliespoten, natuurlijk…

Vragen verschuiven de tijdslijn, niet gebonden aan grensstations spannen alleen de doden hun vermoeide bagage uit in de brokstukken van de strijd. Menselijke schaduwen worden bleker, rekken zich uit in een eindeloze stroom van bitterheid waarin zelfs de zon veroudert, vingers ontstegen aan de bron waarbij de uren zijn geteld.…

De wisselende lichten van de zon met schijn en schaduw over wisseling van aardse vorme' en kleuren, ieder ding altijd weer anders, altijd weer een bron van nieuw verheugen, dat komt ongeweten en weer verdwijnt, verglijdend als het licht: maar van de geest is, niet van 't wisselzicht het heilig wezen, dat wij schoonheid heten. De…

De vlag van vrede heeft een witte kleur van overgeven en tot elkaar komen, met een geur die opent ogen als er niet meer wordt gelogen en opent ook harten, smarten zijn sterker dan pijn in het leven, om uiteindelijk niet alleen te dromen, maar in vrede elkaar verstaan.…

Hun bijeen geharkte woorden een onooglijk bergje langs de weg. Voorbijgangers stappen over de woorden, slechts door een enkeling aangezien voor een gedicht. Hun bijeen gezochte zinnen verstrooid langs de straat. Soms even gehoord, begrepen door iemand met een gebroken hart of in nabijheid van de dood, iemand die houvast zoekt tot…

De bonte stad is allang vergeten een achtergelaten woelig en bevuild nest vol stegen en straten die niet meer met elkaar praten waar alles schouder aan schouder beweegt maar iedereen eenzaam door verdroogde grachten roeit elke nering overvol met lege hoofden terwijl slechts een platenboek het meest tastbare van buitenleven biedt de blauwe…

Veel weten wij op allerlei gebied, maar het is dat wat je ziet... Techniek, economie en natuurkunde. De ontwikkeling gaat steeds verder. Onze wijsheden liggen telkens in een nieuw verschiet. De toekomst kunnen wij bijna voorspellen en straks neemt de technologie onze bezigheden over. Hoeven we alleen nog maar wat achterover te hellen…

In een onrijpe kleur rust de oceaan uit van eerdere onstuimigheid de spiegel draagt het vlot vol geelgehelmde schipbreukelingen door de draaikolk van emoties zijn ze tegen de wand geplakt ze dagdromen - nachtenlang - van onbereikbare stranden alleen mijn ingehouden adem stuwt ze voort met meeuwen als loodsen naar reddende ogen elke…

Evenzeer als wij het nauwgezette zwemmen en metallic blauwe van een kleine Afrikaanse vis te Emmen vanmiddag, waterlelieblad dat zich met rode kop optrekt tot waterschildpadschild, een dagpauwoog in de vlindertuin die mijn hand voor wilde orchis aanziet en heel Drenthe buiten evenzeer. ---------------------------------- uit: 'De…

Wanneer patriotten durven zeggen, wij zijn wereldburgers, sterft patriottisme uit. Wanneer heiligen durven zeggen, wij zijn zondig, klinkt een nieuw geluid. Politici beloven. Mensen geloven. Geloven in rede. Geloven in liefde. Geloven in VREDE.…

Ode. Wie heft, met statelijke pracht, Bij de achtbre stilte van de nacht, Uit d'oceaan het hoofd naar boven? Wie blijft in 't aanzien van Diaan', Die vruchtloos poogt die gloed te doven, Met onverzwakte luister staan? Zijt gij 't, Orion! voor wiens licht Der kleiner zonnen flikkring zwicht, Als 't licht der maan voor Febus…

Het bestaat nog in Nederland, meeuwen die krijsen om wat is, impressies vol blijvende indrukken een vlag wordt gehesen, de wereld lonkt.. Het water dat een toevlucht neemt, bevangen lijkt door eigen spiegelbeelden, blinkt terwijl het voorbij stroomt, dan plots voor even weer verdwenen naar buitengaats haar eigen horizon.. Verslingerd…

Door gebrek aan onderhoud oxideert 'EARTH' Waarom staan wij toe dat onwens'lijk is? Overmacht is ondergang Luiheid te traag…

Haar lichaam lijkt de volle rijke aarde, En als de hemel zijn haar blauwe ogen, En als de ronde bergen zijn haar hoge Borsten en buik, die nu een Mensheid baarde, Een Mensheid, van een oneindige waarde Van Vrijheid, en een oneindig vermogen Van krachten, die zich nu op haar bewogen Als in van 't paradijs de zaalge gaarde. O zie haar…

ik betrad het huis van glas wist meteen niet meer wat boven of beneden was ook binnen buiten gaf problemen omdat lichten dwars door muren schenen kamers leken virtueel in transparante scheiding toch beperkten zij de ruimte in voelbaar substantieel alles leek te zweven tussen kelder en het dak alleen door het bewegen zag je dat…

In de verte de horizont schijnbare lijn tussen hemel en aarde. De einder heel ver in tijd geenszins te verbinden Vleugellam, maar bovendien verblind is het lot haar geenszins goed gezind Kruist zijn vingers, kijkt omhoog realiseert zich vrijage het mooi liefdesavontuur dat in een tijd met kwade dagen allengs tot nacht verworden zich afspeelt…

wanneer ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven in een lint achter elkaar ga zetten dan zou ik de wereld kunnen omvatten met een literaire meridiaan maar wie heeft daar nog baat bij..?…

Oceanen vol liefde, kunnen haat, niet wegspoelen.…

Kariatide of Caryatide een vrouwenbeeld dat dient als pilaar opgebouwd Grieks; priesteres uit Karyae in d' oudheid in Egyptisch'-, Griekse architectuur gebruikt Er is een mannelijke variant, telamon/atlant niet echt fijnbesnaard, maar masculien Telamon en kariatide dragen flink en ondersteunen enorm gezonde zuilen voor een te dragen last…

Ik schrijf met tranen tranen van de zee over hen die in alle vrijheid leven daar waar grenzen onzichtbaar in elkaar overvloeien waar weelde oeverloos is en kracht immens ik schrijf met tranen tranen van de wereld over hen die oorlogen creëren die kogels gebruiken in plaats van woorden om hun verschillen mee te beslechten ik…