Alle inzendingen over muziek

Wel dartel, zo als meisjes meest, Doch op haar tijd bedaard; Wel zorgloos, maar niet los van geest, En min vrijmoedig dan bedeesd: Zie daar mijn zangsters aard. Voor ieders oren zingt zij niet, Dan tegen dank geprest; Maar als geen mens haar stem bespiedt, Dan schatert en dan schalt haar lied, Dan zingt zij altoos best. Dan dringt zij mij…

jij sleept me mee in al jouw triest naar de kade van weemoed waar het sterven steunt het o zo wankel gaan door en door getransponeerd naar mijn ziel die tussen de snaren hangt ik hoor je tonen drijven over de tranen van de Taag en tussen de voegen van Alfama waarin ik mijn eigen Fado huil…

"Muziek voert je naar oorden waar gevoel het denken overstijgt"…

ik hoorde ongeslepen diamanten in het gemengde koor de sopraan parelde haar tonen reeg het snoer tot melodie esoterische intensiteit verwijlde in de ijlte kwam vol terug in het refrein waar samenzang de edelsteen ontving als kroon op hun muziek die door een ovationeel applaus de hoogste lof kreeg van een laaiend enthousiast publiek…

Jim ik stapte in bij Port d'Orléans Alles was anders ik was ouder geworden met jouw woorden onder m'n schouders verbergen nog steeds vleugels in wording Le père Lachaise een zonnige dag tot de volgende regen valt Lieve Jimmi rust zacht…

nooit meer hoor ik muziek zonder rammende beat hoe sneller hoe beter opzwepend en heter met activerende pil ik wil harmonie in een melodie en niet de hysterische dram geen dwingelandij van de tam want mensen houden dat ritme nooit bij mag ik bewegen op het geluid van zon en wind gelukkig zijn als een kind laat mij dansen zonder…

Uit het dorp komen de lichten aanwandelen geesten uit kerken en hoeves geen keuze voor een richting schijnsels zonder schaduw ergens loeit nog een vergeten koe de kille winterdagen in een landweg rust zonder passerende last - wat voorbijtrekt is vederlicht - ver weg blijft een illusie achter op zolder staan de schapen geschoren en dicht…

Je keek omhoog in de verlaten stad dronk de liefde uit alle glazen zwalkte als een prins vol heimwee belde bij het verkeerde liefje aan. Je kon dansen, zingen, huilen, bidden dromen in de randen van de nacht flaneren in de onderbuik van de stad die jou omhelsde en verstootte. Meer Amsterdam kon je niet worden meer vrijheid kon niemand aan…

De jazz stamt van de negers De negers in Amerika De negers in Amerika stammen van huisuit uit Afrika Ze werden door ons Hollanders met schepen naar de States gebracht En bepaalde niet eerste klas maar als beesten vastgeketend in stinkende ruimen opeengepakt om aan de overkant - zo ze nog leefden - als slaven te worden verpatst…

kuiven zijn weer gladgestreken kistjes achteloos weggesmeten orde klinkt als een refrein maar af en toe jankt een gitaar krijgt het drumstel weer de stuipen in een spasme van voorheen dansen beat en rock hun ruige tijden in een nostalgische revival van provo en de flowerpowermeiden de sax klaagt weemoed en huilt langzaam uit als vergane…

alle liedjes die we horen je hoort ze en ze zijn weer weg later hoor je ze weer eens terug maar wat zijn ze vergeleken met een tafel en een bed terwijl je aan tafel zit of in je bed ligt en naar liedjes luistert…

Ik herinner me dat we luisterden naar Whispering Pines van The Band op een zomeravond tegenover ons gingen families aan tafel om de Ramadan te vieren want de schemer viel in en wij luisterden naar Whispering Pines en naar de geluiden aan de overkant wie weet waren ze gelukkiger maar dat is niet waar het om gaat als je hoort…

(Trio AYARKHAAN uit Jakoetië (Siberië)) de KHOMUS In de verte hoor ik de tijd Dichtbij tsjilpen hoorbaar vogels Van heel veraf komt aangezet op 't ritme van de mooiste klank Van heel veraf komt aangezet het geluid van de KHOMUS dat het geritsel van berkenblad met slechts twee tonen de wind snoert Siberië, zomer 2001…

Ieder mens kan zingen en dat geldt ook voor jou eerst verlegen, dan bedreven zeker weten, niet vergeten dat muziek van je houdt!!…

Daar staat hij op de bok duizenden grijze krullen sieren zijn kop hijzelf en de musici vol overgave. Mozart, Beethoven, Als luisteraar je eraan laven, woorden tekort om te loven dit samengaan van componist en orkest; de dirigent doet 'slechts'…

Zingen kan ze niet maar op een liefdesliedje dein ik met haar mee…

Galmende, golvende muziekklanken vervoeren mijn vloed tot eb mijn schuim landt op het strand mijn lichaam laaft zich aan het nog warme zand als ik naar de hemel kijk laten de sterren zich maar wat graag raden ik zie de opkomende maan vriendelijk knipogen naar de ondergaande zon de zee zich spiegelen aan mijn avondrust van…

ik ben alleen ik ben alleen geweest niet altijd echt niet het is waar als je alleen bent luister je eerder huilend naar muziek de tranen die niet eens in je ogen springen maar zo'n beetje parelen langs je wangen terwijl iemand piano speelt iets van Bach of wat ook of een vrouwenstem die zingt over verloren liefde pianoaanrakingen…

Zacht bloeien de snaren in kleur Iedere klank een eigen lied Temperament dwingend als geur Stampend snakkend naar adem Als een arend spiedend vanuit de hoogte Snijdt de eenzame klank door het hout Danst en wiegt als dons op het water Spiegeling van smaragd in goud Timbre, kracht, gevoel, melancholie Snikkend, helend, in passie gebracht…

de muziek die net klinkt moet ergens nog iets hebben van muziek uit oude tijden maar het is zo ontwikkeld dat elk trommelen in de nacht bij volle maan gewoon ontbreekt tenzij je midden in de nacht muziek gaat maken en je iedereen uitnodigt hoor het trommelen een dreiging uit de verte…

Ik zet de laptop aan en ga naar YouTube. Klik op een van mijn favorieten. Het wonder van de onveranderlijkheid begint. De muziek, precies zoals ze toen was. Ze raakt een gevoelige snaar. Wonderlijk dat je die tijd zomaar kan terug halen. In mijn gedachten ben ik weer jong en het leven lacht uitnodigend. Betoverende schoonheid, jeugdige…

langzaam drijft muziek mij naar de ijlte met hoge tonen om daar in de rust van een op een tot mezelf te komen geen drukte meer door melodieën koren en orkesten het drukdoenerige mijden dat de leegte in het leven wil bestrijden een vlucht naar de stilte van de laatste toon die stervend een eigen hemel kloont…

Donkozakken Donkozakken Rogoschin lachen Rogoschin mes Rogoschin mes-lachen Wolga ____________________ Wolga amper bloed gutsen van de Filippovna moe-verzadigd kind haar hart Smerdjakoff lachen lachen lachen Smerdjakoff doodt de dood In de verte…

Balkanmuziek, laat me meedrijven, ver, ver weg van mijn duinen, van mijn zachtste stranden, de boulevard, de schuren, de Hollandse bollen die broeien, die zich verbergen voor mij neem me mee, naar je kruidige bergen, droge havervelden, naar jouw gezichten vol groeven, je klare water, mag ik meeglijden op je fluit, je viool, meezinken…

ergens onderweg heb ik je achtergelaten ben een andere weg ingeslagen omdat ik net iets meer om me zelf gaf dan jij dacht…

Even stilstaan de wind waait uit het noorden en de kale bomen buigen langzaam mee de regen valt in vlagen zoekt de juiste weg die het altijd vindt de maan breekt door de wolken in een zwarte lucht, de donder houdt niet op maar de mensen die er niet meer zijn ze kleuren nog de foto’s in m’n hoofd stilstaan bij de mensen die je voorgingen…

In een mooie schuit met een mooie stuurman koraalvaren door mooi Amsterdam mooie koralen van Bach klinken aan de kades galmen onder bruggen door het mooie Galakoor het coolste en klassiekste 'LH2TB' koor van Nederland o.l.v. mooie dirigent Yt MOOIE JAARLIJKSE AMSTERDAMSE PASSIE-TRADITIE GEBOREN Galakoor blij grachten-gordel blij…

altijd als het laat is zo veel te laat in de nacht en je vingers denken dat je gitaar speelt en je stem opeens klinkt don't you know I still love you zoals je meezingt met Cuby…

Waar komt toch die emotie vandaan je tranen die springend willen ontsnappen uit je vochtige ogen als je in een mooie kerk met een goddelijke akoestiek instrumentaal de opmaat geeft tot vocale hoogstaande juweeltjes Waar: Bergsingelkerk, Deventer wanneer: zondagmiddag 29 juni 2014 waardoor: Programma 'Colour Clouds' waarmee: werken van…

Uit de speaker klinkt een stem, zo zuiver en zo puur, Die me eventjes ontroert op het late avonduur. De muziek galmt door de kamer en ik luister ongestoord. Ik duizel door de tekst, die mijn innerlijk bekoort. Ik laat de woorden binnendringen en rijg ze samen tot een lied. Ben gevangen in het verleden maar het heden stoort me niet.…