Alle inzendingen over muziek

Nu, negenendertig jaar geleden is op Tweeënveertige jarige leeftijd een van De grootste Amerikaanse popartiesten uit De geschiedenis overleden. Een rocker van Glamour en statuur die de wereld verwende met Ruige rock and roll en ballads zoet en puur. Een heupwiegende performer die nog voor De Beatles in de popmuziek excelleerde; En tot…

In Holland mag je leven gelijkgestemd en vrij geen angst, geweld noch beven gewoon wij, zij aan zij dus varen wij als Gala de grachten liederend door met wie wij zijn en blijven 't coolste, klassiekste (LHTB) koor!…

(Op het Weense wals ritme van 'My favorite things' refrein 2x van Julie Adrews): 'Tot alle sterren de danszaal verlichten' Dat inspireert mij vandaag tot dit dichten Op de muziek van een ritmische wals Klinkt dan het metrum van dit vers niet vals Een twee drie, een twee drie, zwevende voeten Draaiende rondtes en armen ontmoeten Linksom…

Láten we hét hebben óver klemtónen óp hun fundáment staat óf valt het vérs óver hun hórdes springén hardlopérs: pás voor pas úitgekiendé danspatrónen tégenwicht vóor onmuzíkale gnómen máken zij, déze klemtónen, de vóor áls op het ákkerland plóegen een spóor (nóu, nou, he, hé, eindelijk éven bijkómen) kúnnen we nú alsjeblíeft weer gewóon…

er is geen klarinet die nog klagend huilt als liefde even pruilt trompetten worden niet gestoken want er gaat geen klank naar boven tenor en alt zijn uit het zicht verdwenen toen rappers zijn verschenen het is de tijd van rauwe woorden in een snelle beat hese stemmen van wat dronken gasten en een verlopen griet lasers rook…

(voor Lavinia Meijer) Tijdens een concert van jou zong ik innerlijk zachtjes met je mee, ik zag de gedrevenheid in je ogen en de hang naar perfectie. Zelfs nou nu ik terugschouw ben je weer die liefelijke toverfee, die alles exact heeft afgewogen, iedere snarenklank harpadoratie. Je oosterse schoonheid past totaal bij de gratie van je…

Phillippe.. Mag ik even naast je liggen ik zal je niet aanraken want dan verbreek ik m'n diepste emotie m'n diepste gevoelens: opgaan in jouw stem! Mag ik, even maar?…

Kan dit anders of blijft het zo valt er regen op de akkers of blijft het droog Is muziek je redding op dit podium je hoeft me niet vergeten ik werk op het land Laten we dansen kind zijn in de achtertuin ik zie regendruppels op je hand Kan dit anders of blijft het zo of doen we samen die ene dans…

Soms stilstaand veelal stromend soms kolkende waterwerken Zoet, zout en zilt maar nooit door bruisende klassiekers: het Kamerkoor Musica Amsterdam o.l.v. Herman Rouw m.m.v. Edzo Bos, piano, Stephen Eelhart, slagwerk in de Waalsekerk aan de Oudezijds Achterburgwal zaterdagmiddag 13 juni 2015 met muzikale verhalen rondom klassieke…

Des morgens, bij het strelend zonnegloren, Stijgt Meester Leeuwerk uit het dromend koren. Hel trillend, fel schettrend klinkt zijn zonnezang; De lovers, heesters luistren bevend... bang Dat hun een toontje zoude gaan verloren. Geliefde vogel, ik mocht u aanhoren. o Leer me zingen, Meester? 'k Zing u dank! - Bemin, riep hij, want liefde…

Tot bijna op het laatst toe, stond hij op de planken, tot bijna op het laatst dirigeerde hij zijn orkest, tot bijna op het laatste toe, en boven, daar bespeelt hij nu de rest. Een fenomenale man, een man met zoveel allure een man markant, sociaal, zoals maar weing nazeggen kan! Een nalatenschap om trots op te zijn, HIJ is…

ik was er weer even, · daar, bij mijn grote liefde, het orgel à la campagne in het kerkje van Pleaux, Romaans en zonder franje daar huist een geschenk hemels groots, te groot voor mij in het schaduw-rijke bedehuis, oprijzend aan de linker zij de toetsen weten dat ik geen gedachten meer denk als ik mijn gevoelens door de loodrechte…

Wat is nu het idee van ’t schrijven van sonnetten Waar moet je als beginner goed op letten Oké, denk met me mee, het rijm gaat twee aan twee Waartegen je je makkelijk kan verzetten Wat heel belangrijk is, is dat sonnetten lopen Dat is een kwestie van je onderdopen In ritmische muziek, cadans en dynamiek Totdat die doorzingt in je zenuwknopen…

Ogenschijnlijk bescheiden is zijn rol In het symfonieorkest; heeft de triangel Een plaats op de laatste rang gekregen, Waar het zo nu en dan participeert met de rest. Dit driehoekig gebogen slagwerkinstrument is geduldig en beperkt zijn bijdrage soms tot wat Schuchtere klanken; op het moment dat de dirigent zijn waarde voor het muziekstuk…

het liedje op de radio en ik die luister het liedje voert mij mee naar iets in mijzelf wat ik niet zou weten zonder die melodie, zonder die vrouwenstem van buiten dan is het liedje weg ben ik het vergeten tot ik het weer hoor het liedje is duidelijk wie ik ben, eigenlijk niet…

(voor Polina Gagarina) Het zestigste Eurovisiesongfestival zit er op, terwijl jouw 'A Million Voices' tweede werd, maar die zanger van Zweden was net een etalagepop met zijn projectiepoppetjes Ernie en Bert. Dat zijn heldenliedje heeft gewonnen is puur geluk, want jouw stem is veel mooier en je tekst was dieper, voor mij heb jij gewonnen…

het meeste hou ik van muziek die van ver komt ergens uit een kamer in de tropische januarizon en dat je bijna bewegingloos op een trap een saxofoon hoort die eigenlijk voor niemand speelt toen ik daar stond zonder het te weten het was ergens in een hotel op Sumatra die saxofoon…

nog staan de instrumenten wat donker afgesteld want somberheid was troef maar uit de bak trekken toch al snel hoge tonen aan een speelse bel een dwarse streek over slaperige snaren brengt het pril geluid niet tot bedaren zij lijken nog ontstemd maar als de zon gaat schijnen zullen dissonanten zo verdwijnen dan gaat het lentelied…

Laat lente nu haar hymne zingen niet binnensmonds ...uit volle borst Verschoond van plotse hagelbui de kans teniet op sneeuwrand,ijskorst? Elfstedenzucht of koorts geen vorst meer aan de grond Laat lente schuchter noch verlegen zijn geen toontje lager zingen hoogste tijd voor het koor van vroege vogels Boom en twijg…

blinde woede op papier zetten wrevel wekken bij toehoorders dit urenlang volhouden en ze zullen één voor één afhaken die toehoorders…

als hij de strijkstok teder over de snaren laat gaan bezorgt het timbre mij kippenvel hier in de klankkast worden trillingen gevangen van het zuiverste verlangen probeer het maar met een cd van de grote Casals wellicht geeft het weer wat ik beschrijf in dit simpele versje van vergankelijkheid…

Ach verledentijd als ik vrij was, want ik zat nog op de lagere school, luisterde ik ook graag naar de radio maar niet altijd dan kwam Doris Day binnen met By The Light Of The Silvery Moon en mocht ik haar zomaar omhelzen dan gaf ze me een ochtend zoen Ertha Kitt danste de Üsküdara tegelijktijdig stormdeFrankie Laine naar binnen…

ik kende de muziek van het leven nog niet pingelde af en toe nootjes veelal tot ieders verdriet zomaar zonder melodie in een verkennen van ritme en maat kwam de klank soms tot een akkoord maar vaker bleek het een dissonant van de ergste soort tot ik jou hoorde spelen sereen en zuiver wees jij mij de weg om ook wit en zwart respectvol…

Hebt gij Tinel, Edgar Tinel gezien, gezien, gehoord, gesproken? En heeft hij u dat overstoflijk brood van zang en spel gebroken, op zijn klavier? En heeft hij dit klavier, bij felle meesterstreken, schier levend doen zijn woord, zijn hart, zijn ziel en zijn gedacht uitspreken? Hebt gij Tinel, Edgar Tinel gezien, gezien en hem verstanden…

De muziek, de fluit en het snerpen, het brengt me terug terug naar het blauw van de lucht en het meer de klank van de taal, terug elke keer naar ons verhaal naar jou en je land ons, hand in hand…

Wel dartel, zo als meisjes meest, Doch op haar tijd bedaard; Wel zorgloos, maar niet los van geest, En min vrijmoedig dan bedeesd: Zie daar mijn zangsters aard. Voor ieders oren zingt zij niet, Dan tegen dank geprest; Maar als geen mens haar stem bespiedt, Dan schatert en dan schalt haar lied, Dan zingt zij altoos best. Dan dringt zij mij…

jij sleept me mee in al jouw triest naar de kade van weemoed waar het sterven steunt het o zo wankel gaan door en door getransponeerd naar mijn ziel die tussen de snaren hangt ik hoor je tonen drijven over de tranen van de Taag en tussen de voegen van Alfama waarin ik mijn eigen Fado huil…

"Muziek voert je naar oorden waar gevoel het denken overstijgt"…

ik hoorde ongeslepen diamanten in het gemengde koor de sopraan parelde haar tonen reeg het snoer tot melodie esoterische intensiteit verwijlde in de ijlte kwam vol terug in het refrein waar samenzang de edelsteen ontving als kroon op hun muziek die door een ovationeel applaus de hoogste lof kreeg van een laaiend enthousiast publiek…

Jim ik stapte in bij Port d'Orléans Alles was anders ik was ouder geworden met jouw woorden onder m'n schouders verbergen nog steeds vleugels in wording Le père Lachaise een zonnige dag tot de volgende regen valt Lieve Jimmi rust zacht…