Alle inzendingen over psychologie

Je wereld staat op zijn kop ze geven als advies: 'schrijf alles op' maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan van binnen ben je net een vulkaan je staat op springen je weet niet waar je moet beginnen je pakt pen en papier je schrijft maar doet het niet met plezier frustraties komen naar boven je moet weer in jezelf geloven probeer je gevoelens…

vergeet zo vaak te vragen hoe het je vergaat soms moet het dagen door de eigen kwetsbare schaduw heen waar ook nog mijn stokkende adem, onverstoorbaar, een verlammend zicht verraadt hoe draai ik, blind gevlekt, een zandloper van steen…

Als je een droom wilt laten uitkomen Moet je wel eerst een droom hebben En dan niet zo'n smal klein wensje Zo'n hollands calvinistisch droompje Van mag het een onsje minder zijn Nee, als je droomt, droom dan goed Zoals onze zuiderburen dat doen The sky is the limit Zeggen zelfs onze noorderburen Dus waarom houden wij ons dan klein Diezelfde…

ach, was ik maar een poweet die zich mocht scharen onder de crème de la crème zeg maar de haut culture der edele dichters begiftigd met elitaire snaren die het aangezicht van taal verstillen als het zazen in zen maar de Schepper heeft anders besloten: "Gij, Julius, zijt niet slecht maar een liefhebber gelijk een zondagschilder, wees…

een gedicht is pas een gedicht als het niet geschreven is in je hoofd een rondzingend lied…

mijn ogen zijn blind zoals de steen waarop het afscheid staat van een blij gedicht mijn oren zijn doof zoals de duinen van een zongezeilde zee, het troostend gezang te donker en waar ik ook heenga, mijn handen schuiven nooit de zwaluwen dichterbij, gestapeld langs ruiten lieg maar niet, dat is de reden waarom ik deze bladzijde voor…

op een gedichtenberg ver van kerkhofwandelaars, beneden in het dal zou ik zuiverwitte haiku’s willen schrijven, wanneer de zon het hoogst staat en de zevende wind vogels meeneemt onder bomen, innig in het fluisteren er zouden geen ramen zijn om te vullen, geen kamers die zwijgen gevonden, meer en meer het verstijven van angst…

Als je moe bent Dan ben je niet met de goede dingen bezig Want als je wel met de goede dingen bezig bent Dan krijg je energie Dus volg de weg die jou energie geeft En vind je passie Je passie is als die prins Die de prinses kuste die almaar slapen bleef Dus prinsesje lief Vind je passie en kus jezelf wakker…

Moe van 't stadslawaai komt hulp uit onverwachte hoek m'n oren raken verstopt het wordt stil om me heen men zegt dat ik iets aan m'n gehoor moet laten doen maar ik houd me doof en m'n oren fossiliseren tot schelpen geluk is slechts 'n gevoel dat we door denken opwekken zo verwezenlijk ik 'n ideaal waan mij in 'n houten huis in de…

zijn benen stappen door beemden en bossen en dragen de ballast van voorbije dagen handen keren elke steen tussen gras en mossen op zoek naar het antwoord op talloze vragen hij zal zich wassen in het woeligste water zuiveren met zout uit de diepste meren luisteren naar het kristalhelder geklater als hij stroomafwaarts drijft op eigen veren…

ja, ooit ooit komt de dag dat er in mijn kast niets meer beweegt het applaus zal uitsterven en mij links laten liggen, laten doodgaan, dagenlang naakt, alsof de kleren in die kast mij nooit toebehoord hebben lange tijd ging het goed heel goed – bis, bis, bis – hoorde ik in mijn kleine wereld alsof ik een bekende dichter was -bis…

ze besteedde haar dagen aan het dekken van de tafel waarna ze zich zorgvuldig veegde we werden allemaal van hout en telden het aantal voorwerpen waarvan we het woord wisten, zelfs met één oog dichtgeknepen wat hij niet deed na het stukje per stukje breken van nagels en ellebogen, die tot aan onze buiken kreunden omdat wij,…

Rijk en luchthartig heeft de roos gebloeid. Haar zijden prachtgewaad was snel versleten. Van een berooid hart wil geen mens meer weten. ’t Verhaal van armoe heeft nog nooit geboeid. Wie wandelt door een leeggewaaide hof? Wie plukt zich een boeket van dode rozen? Trots dorens wordt een jonge knop gekozen. Men waagt zijn bloed niet voor dor hout…

Ik laat de kersen onbeantwoord (als een soort van buikliefde verklaar ik deze droom voor geopend op wolkjes lopen hoort erbij en als een echte acrobaat begeef ik mij in hogere kringen alwaar de dans der dingen poëziefluisterend tot levensuitdrukking wordt gebracht) maar het ijs laat ik smelten op mijn ziel.…

om vijf uur in de ochtend schrapen mijn vingers de nacht rechtop en ik bedenk in vol bewustzijn dat ik de vluchtigheid van woorden niet wil overleven los of in een gedicht onder sneeuwwitte sterren het klinkt onzinnig en meer dan zwijgend maar waarom zou ik liegen in of buiten mij de maanverte van uren er is…

De tijd tikt in sluimerstand dromen strelen de lakens met zandgestrooide zang mijn geest in een baan om de aarde nu terug de dampkring in de psyche keert zich om onder wordt boven zoals de onwetendheid bewustwording in haar greep houdt strekken armen zich uit in onmetelijke ruimte verdwenen is de greep vrijheid in twee werelden…

In het aanzien van de wolven drijft nog op de laatste traan het galjoen van stille dromen dat zich krakend in de stromen mee laat deinen op de golven die het zeegat willen gaan Waar gebalde luchten wachten op de vogels in de maan die met zongebrande veren langs de kraaiennesten scheren om daarna met alle krachten uit de as weer op te staan…

Wat maakt het uit Monsters Slik een pil Xanax Prozac Precies wat men wil Staatsscholen kindervorming Stil neem een pil En Geen geschreeuw Niet verdrietig Wij monsters regelen `t wel.…

vuilnisbakhypnotiseurs de nieuwe jezussen profeten complotten ter verrijking van een paar individuen hagediskeizers duistere krachten voodoo engelen die advies geven de vreselijke en totale samenzwering de achterdocht met reden de waarheid van de waarheid van de waarheid blijven allemaal voor altijd maar mijn zonnebril ligt in de kralingseplas…

wanneer ik wegval zomaar uit de tijd zou ik je vragen mijn leven te vergeven nee, ik zou je smeken met een oogbeweging uit het heelal geplukt op een moment dat twijfels hun roes uitslapen en zich weer gereed maken om naar de wereld te staren leeg en onveranderd zoals dronken minnaars die hun wellust uitstrekken…

hoe ongeduldig wordt de man op een goed bewaakt ogenblik van de vrouw in ondergoed als ik een blitserd in vul en voor de opwekking stang met een te gek blote chick op leeftijd in de overgang…

Als puber verlaat ik m'n dorp met oude mensen een wonder geschiedt Als ik volwassen terug kom zijn ze jonger geworden…

een houten vloer drijft voorbij het land dat ik in me draag vanuit de verte schuiven lege stoelen als bootjes in mijn schoot het is eb, denk ik dan wanneer mijn longen nesten bouwen, te groot voor kale bomen en de klaprozen die in de palm van je hand vallen en het maanzaad sluiten rond je mond, purperrood alsof…

Er is iets aan de hand met mijn gevoel en mijn verstand het is niet in balans dat denk ik dan althans het evenwicht tussen die twee is niet oké soms draait het mee met alle winden hoe moet ik dan het midden vinden mijn gevoel zegt ja het is iets waar ik voor ga maar mijn verstand zegt nee dat is geen goed idee zelf kom ik er niet uit dus…

Ontdaan van meer en losgelaten bladderverf gaat deze reis naar binnen: iconen op mijn pad Langs langvervlogen beelden nu zelden zonnig ingekleurd langs steile rots vol diamant van bitterzoete dromen In harmonie en dissonant van oude liefdesliederen als wonden aan het oppervlak de huid nog vurig van het branden Zo loeiend is de zomerzon…

Gedachten die in lange lengten, bange momenten, zich net niet laten vangen. Gedachten die verlangen, verlengen, nergens enten als op eerdere lofzangen. Zal ze hebben, wel langer, verlangens, bange momenten, maar ben ze gewoonweg niet langer.…

ik loop de dagen door blootsvoets en leer het geluid van de zee het lijkt op liefhebben zoals vleugels en blauw kostbaar porselein het brengt de golven hier en zo ik ben bedoeld ook de eenzaamheid het strand is afgezet met regen en een raam in de wind ik kleef aan een schelp met een spiegel binnenin…

Ik ben wie ik ben. Beter laat dan nooit mezelf laten zien zoals ik ben en niet wie ik was. Een vrouw, in hart en ziel Zo kwetsbaar in dit leven Aan het begin van mijn reis, Niemand zal dat begrijpen. Ik hou vol. Kijk om me heen Voel me één met de mensen als vrouw gekleed Als man geboren Zo gevoelig en kwetsbaar Onvrede jaloezie…

Langs de uitgeholde wegen vol van varens en van mos kwam ik wilde bloemen tegen en een sluwe witte vos die mij meenam in de regen naar een driesprong in het bos Waar ik stond met al mijn vragen en een vos die mij verliet voor een nacht die was gaan dagen en een veldmuis in het riet die zijn leven zag vervagen want de sprong verkoos hij…

de wind fluit een wiegelied langs roerloze takken die zoeken naar de maan neem me mee zingt het zwijgend kind neem me mee handen volgen barsten in het koude raam takken worden vingers die zoeken naar de maan stil zingt de stem van het zwijgend kind wiegend op de wind…