Alle inzendingen over kinderen

het schitterend licht valt overal binnen op al die onvermoede plekken hoe schilder ik je weidse kinderwereld ver boven het alledaagse uit ik kleur je trampoline-sprongen als je handen de wolken op ongeëvenaarde hoogte raken je blote voeten maken zich los van de aarde je rent lachend achter de kat aan hij is meestal de vlugste met zoete…

ik zag ze spelen met zand in overvloed op strand een licht misverstand over emmertje en schepje water en gieter gaven al snel het eerste piepen ook de kleurkeuze hield niet zo heel lang stand toen ik even niet keek had bijdehandje ik alle spullen ingepikt heb het opgeruimd wat bleef was zand zij speelden hand in hand…

een papier samen met de stilte tussen de woorden en een paar penselen is alles wat ik nodig heb in het klaarduister wil ik jou schilderen de donkere schaduwen verdrijven we naar de achtergrond bang ben je om te verdrinken je houdt van roze van springen op de trampoline en van jarig zijn en natuurlijk niet van ruzies in het helderdonker…

Eens kwam vol goede moed Een gezin bij jeugdzorg met spoed Zeg, helpt u ons Van hier met dons En weg gingen de kinderen in de avondgloed.…

Ridder Rik uit Veenendaal, ja echt, die was het hélemaal Jongedames frank en vrij, ze stonden voor hem in de rij Zijn ijzeren ros ging in galop, de grootste monsters achterop Die Ridder Rik, hij leek heel fier, zo vol van pret en van plezier Maar kwam een Jonkvrouw op bezoek, dan deed hij het bijna in zijn broek Hij sloot zich op in de WC, en…

Indische waterlelies, oriëntaals. Te Kaatsheuvel gaat de Efteling voor iets speciaals. Elfjes dansen simultaan, als de zeven blauwe waterlelies opengaan. De schoonheid van de sterren, betoverd door het jaloerse heksen kwaad, dansend op het water als de Afrikaanse beat Keampferts muzikale maten slaat. Op de tonen van een kikkerorkest…

vrouwenvlees is goedkoop te vangen en te verhandelen ondergeschikt aan en gedwongen tot seks verkocht door hun familie ontvoerd of geronseld net zolang geslagen tot ze er mee instemmen beroofd van hun kind zijn het schuldgevoel immens hopend dat bevrijding hen ooit ten deel mag vallen…

Mijn wens had ik te lang uitgesteld dus liep ik eindelijk met twee van mijn allergrootste schatten de pannenkoekboerderij binnen ik neem er één met chocola riep Ella, Sofie natuurlijk ook toen nog met schone handen het feest kon gaan beginnen dicht bij ons de wensvijver tussen het goud van de vissen blonk geld uit alle landen…

Kijken door de ogen van je kleinkinderen doet je vooral kijken naar jezelf wat voelt als het kind dat je was en spelenderwijs weer bent met hen en door hen je kleinkinderen…

Vandaag moeten onze kinderen leren omgaan met geweld want alles wordt uitgebreid op school, tv en in de krant vermeld. Hun vrijheid komt al in gevaar en ook hun rechten, daar moeten zij nu al om leren vechten. Aanslagen bij de vleet het is niet meer weg te wuiven en ik zie het kind in het kind verschuiven.. Opeens zijn ze volwassen…

afschuwelijk toch het kind als wapen in de strijd zo nare scheidingsproblemen oplossen blijkbaar moeders beleid laten wij vurig hopen dat het voor hen spoedig aanbreekt het twaalfjarig verjaardagsfeest op naar een kindvriendelijke verstandige kinderrechter zij mogen eindelijk kiezen voor hem/haar verdriet angsten GEWEEST…

waarom zetten we kinderen op de wereld om hen groot te brengen ze te voeden met haat en onverdraagzaamheid jegens andere geloven andersdenkenden dat in te prenten blijven herhalen tot zij bij machte zijn om de wapens op te pakken tegen hen genaamd de vijand is dat waarom…

jullie werden naar het bos gebracht vanwege vreselijke honger in de familie jullie moesten doodgaan in het bos tussen de bomen en dat klopt natuurlijk was er geen snoephuisje waarvan jullie konden snoepen en geen heks die jullie gevangen nam en probeerde op te eten knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje hadden…

goed zo, wolfie! wil jij naar mama? wacht op mama! hondje! hondje!! ah chips! ik zit vast..... ik heb ook een hondje ik heb een poesje kom maar ff bij me slapen zonder hond hoor! dan gaat ie vechten met de poes ik ga zelf ook een poesje maken even slapen nu ik ga heel hoog en dan in het gat vallen ga jij dat ook doen? heb jij…

De dokter op zijn laatste ronde. De nachtzuster fluistert zacht met rustgevende monde; streelt een kind nog eens bemoedigend door het haar. Morgen zal het spannend wezen. Je kunt het op het gezicht van het meisje lezen. Een laatste operatie; en dan is zij klaar. Zo wordt bij haar een gebroken arm gezet; die het haar vooralsnog belet, te bewegen…

Witte bedjes ver van huis. Voor het eigen bestwil naar het ziekenhuis. Voor een behandelen omwille van de amandelen. Of door een acuut alarm vanwege de blindedarm. Het steekt een kind zijn huis te moeten verlaten; door een operatie iets uit zijn lichaam in het ziekenhuis te moeten achterlaten. Witte bedjes van het gemis; opdat het leven…

Ik kwam net uit school toen het dreunde, het halve heelal drong zich door mijn oren naar binnen, diep in mijn hoofd hield zich stil en BHAAAAM! explodeerde. Ik had mijn kamer verduisterd. Met mijn zaklamp bescheen ik mijn tanden. Ik ben maar een stofje, zei ik tegen de spiegel, maar tegelijk een radertje in het systeem. Ik hoorde verre…

Met Peter gaat het weldra beter. Bij Peter klopt dan een nieuw hart. Een donorhart zal hem gaan geven de jeugd die hij tot nu toe nog niet had. Einde aan de voorzichtige passiviteit; de ziekenhuis stekkers en stoppers van een kinderhart dat men aan de monitor legt; dat door het falen van zijn essentiële functie een recht op een dynamisch…

ze staat daar zo lief op de boulevard stralend in haar witte zomerjurkje met blote voetjes op de warme tegels van het trottoir het ijsstokje geklemd in haar linkerhand haar vreugdevolle gelaat zegt alles over haar gedachten moeder moet nog even wachten het nu een kwestie van likken maar…

Liggend ontwerpt hij het stadsdak, prent het patroon van bladloze takken tegen fel blauw in zijn brein, dat bloemkooltje, leeg nog en klein. Waakzaam ontvangt hij licht en lawaai, zonder oordeel. Honden, motoren, een boor. Ik duw zijn wagen en merk hoe hij schift, niet meer schrikt, scheidt wat hem boeit en wat niet. Hij verovert de woorden…

soms vloog er een vlinder in onze tuin moeder vertelde mij dat het mijn oma was zij soms naar mij kwam kijken het heeft jaren geduurd voordat ik begreep dat oma's geen vlinders werden en dood betekende dat je nooit meer terugkwam…

gisteren nog speelde het kind uitgelaten met zijn vriendjes zijn vader en moeder in het zand langs de zee zonder de last en de zorgen van toekomst, de hoop van de overkant liefdevol werd hij toegedekt toen hij moe van het spelen in slaap viel na de overtocht sliep hij nog met zijn gezicht in het water werd hij niet meer wakker…

ik droeg alles behalve je kleding voorbijgaand aan het kind zijn jouw leed angst en boosheid op schoudertjes teer een volwassen geest in kinderlijf zo klein om echt te bevatten maar schijnbaar groot genoeg om jou te dragen…

Gezond is het leven dat ademen doet. Dat met krachtige longen vers zuurstof brengt in het bloed. Dat verruimend inzuigt met fris vermogen; en verkleinend stikstof uitstoot die door de flora wordt omgebogen. Een leven in disharmonie met zijn omgeving, maakt het vaak traag zonder zingeving. Ademnood schuurt en piept de kinderborst zonder…

mijn huis werd een doos met zwakke muren het was stil daarbinnen in dat huis zonder ramen mijn oren had ik niet nodig nergens noemde jij mijn naam geruisloos verdween ik in een verborgen bestaan op onze onmachtige liefde legde de nacht laf een deken het kleine meisje van Madrid woont in herinneringen op papier alles wat geschreven…

soms huilt er 's nachts een kind in mij dat ik tot stilte maan vertel haar van de dingen die ook voorbij weer gaan en over herinneringen die bij haar zullen blijven misschien wel een heel leven en dat zij leren moet om ze een plek te geven…

Kinderen van deze wereld; hen maakt het niet uit. De stand van neus en ogen. De kleur van de huid. Waar zij werden geboren; hun tongval werd gevormd. Nergens vindt men in hen de sporen die de oproep tot eenheid verstomt. Kinderen van deze wereld; hen maakt het niet uit. Hun spreken in vele talen sluit wederzijds begrip niet uit.…

Op ziekenhuiszalen, aan infuuspalen op weg naar een nieuw onderzoek, valt er voor een kinderziel weinig geluk te halen; valt er soms over alle dromen het laatste doek. Het prille leven kent niet de regelmaat van een blije lagere schooltijd, maar slechts het verzuim van een bittere pil in de gezondheid strijd. Waarin meer verpleegd wordt…

Door de kleurenfoto heen zie ik hoe hij met enige aarzeling op zijn spiksplinternieuwe fiets wipt. Daar trapt hij er reeds vinnig op los en suist bij manier van spreken over het tuinpaadje. Tussen de seringenstruik en de berk met het nestkastje zwaait hij toch nog onzeker een groet. Nu afdrukken: knip. Glanzende ogen. Zijn broer staat…

Moeder leer mij nog eens lopen. Leer mij te leven bij de dag. Leer mij te houden van dit leven, dat geen kennis vraagt van een ongedwongen lach. Leer mij dat tussen kennis en emotie er nog zoveel valt te weten zonder wetenschappelijk gezag; dat leren lopen zonder 'kennen' leidt tot 'kunnen' bij een moederlijke glimlach. Moeder laat…