Alle inzendingen over kinderen

Kinderen van deze wereld; hen maakt het niet uit. De stand van neus en ogen. De kleur van de huid. Waar zij werden geboren; hun tongval werd gevormd. Nergens vindt men in hen de sporen die de oproep tot eenheid verstomt. Kinderen van deze wereld; hen maakt het niet uit. Hun spreken in vele talen sluit wederzijds begrip niet uit.…

Op ziekenhuiszalen, aan infuuspalen op weg naar een nieuw onderzoek, valt er voor een kinderziel weinig geluk te halen; valt er soms over alle dromen het laatste doek. Het prille leven kent niet de regelmaat van een blije lagere schooltijd, maar slechts het verzuim van een bittere pil in de gezondheid strijd. Waarin meer verpleegd wordt…

Door de kleurenfoto heen zie ik hoe hij met enige aarzeling op zijn spiksplinternieuwe fiets wipt. Daar trapt hij er reeds vinnig op los en suist bij manier van spreken over het tuinpaadje. Tussen de seringenstruik en de berk met het nestkastje zwaait hij toch nog onzeker een groet. Nu afdrukken: knip. Glanzende ogen. Zijn broer staat…

Moeder leer mij nog eens lopen. Leer mij te leven bij de dag. Leer mij te houden van dit leven, dat geen kennis vraagt van een ongedwongen lach. Leer mij dat tussen kennis en emotie er nog zoveel valt te weten zonder wetenschappelijk gezag; dat leren lopen zonder 'kennen' leidt tot 'kunnen' bij een moederlijke glimlach. Moeder laat…

Wind blijkt heer en meester Rukt en trekt aan boom en tak Meester en heer gehuld in somber wolken Een schrale zon zoekt zich een wak aan blauwe randen van schuchter lente De optimist in het jongetje laat z'n vlieger op Wind rukt en trekt vlieger met touw uit bei z'n handen.…

lief klein menneke rust nu maar zacht in de armen van engelen waar de zon altijd lacht lief klein menneke jouw halte kwam veel te vroeg want van die lieve pretogen kregen wij immers nooit genoeg lief klein menneke de dag des afscheid is gekomen alleen nu zullen wij ons nog ontmoeten in onzeren dromen…

Het is ons feest feest in Mei Het plechtig plaatsen van de boom de meiboom De hoogste boom uit de buurt En dan de optocht met slaande trom Zomer zomer komt weerom En wij dragen takjes helgele bloemen Die worden aan de kale boom vastgemaakt Door moeders en zussen vaardige handen De kale boom wordt nu een droom…

Elk ziekenhuis is een kinderziekenhuis, want wanneer een groot mens ziek wordt, lijdt ook het kleine kind dat in hem woont. Dat voelt zich eenzaam en angstig, en verlangt naar moeder, maar houdt zich groot. Morgen wacht de operatiekamer. Het huivert, want in ziekenhuizen, wachten ook pijn en soms de dood. Wanneer een klein mens zwak wordt…

Steeds maar onderweg naar later als een storm zo ongeremd kan jij niet genieten van het moment luister naar het fluisteren van de zachte wind het nu is de toevoerweg van de toekomst waar je voor bent bestemd maar nog niet kent…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

De zeeën van bloed stromen over Irak Zelfs de veiligheid wordt gevaarlijk De kleuren van mij hart zwellen langzaam weg tot de diepste kleuren van mijn hart en van mijn ziel.…

Mijn tand zat los, ondanks dwangmatig gefriemel met mijn tong, bleef hij mooi zitten waar hij zat. Nog net aan het laatste velletje flubbert hij vaster, hij wil niet weg, is aan mij gehecht. Toen een elleboog, niet expres, van zusterlief, tand in wasbak en in mijn mond een gapend gat.…

morgen kom jij zo vroeg al in mijn huidige dagen je armpjes zijn dan wijd geopend alsof jij mij zegt zal ik jou dragen dat doen je ogen ook van nature, zo onbevangen wie is nu bij wie te gast of delen wij elkaar voel je misschien ook mijn verlangen wie kan dan later echt zeggen heb ik op jou of jij op mij gepast…

hoe zij mij de oren van het hoofd praat weer oude kinderliedjes laat zingen sesamstraat kijken van stoepjes springen voor nog geen seconde krijgt zij mij kwaad zij is pas drie jaren zo slim en weet dat deze oma uit haar handje eet…

Monsters met vlijmscherpe tanden en grijpgrage klauwen wonen in kasten en onder mijn bed. Zodra de schemer en stilte valt in huis, gaan ze op jacht naar sappig meisjesvlees. Verstijfd onder mijn deken luister ik ze dichterbij, tot hun hete adem op mijn gezicht, mijn longen vult. En papa naar boven stormt, op het nippertje en…

in de straat zag ik de scheur in de muur de barst in het raam het regenwater dat uit de goot lekte als ik achterom keek zag ik het begin van waar ik begonnen was alle dagen een fonkelnieuw oud verhaal…

Een kindertijd speelt graag buiten als een vergezicht tussen het frisse groen. Met andere kinderen heerlijk ravotten zonder aandacht voor het burgerfatsoen. Met de kinderziel valt niet te spotten. Het is de blauwdruk tot het volwassen doen. Een kindertijd trekt diepe sporen, als een spelbepaler trekt het de leven's kar. Met het spel kan…

Heb mij nodig. Kun mij niet missen. Heb verdriet. Ik heb daar van alles tegen, levensbeschouwing, aforismen, groter verdriet: het is familie. Van geluk weet ik dat niet. er is geluk waarmee je alleen moet zijn. Het te grote. Zo heb ik, toen jij geboren was, een dag door bossen gelopen. En toen pas besloten dat jij er misschien mee te maken…

lieve pappie ik ga met jou mee waar jij ook gaat deze boot is veel kleiner maar wat laat dapper gaan wij samen verder centraleverwarming weg nu knusse kachel lichtende kaarsjes aan de toekomst minder luxe beiden sterker in liefdevolle trouw zullen wij tweeën verder door dit leven gaan…

Weet jij nog hoe je huppelen moet? Om heel eventjes te zweven tussen elke pas, los te zijn van alles? Ik zie zo weinig grote mensen huppelen, net als stampen in een plas. Heel hard rondjes draaien en dan opeens stil, tolt de wereld om ons heen nog iets langer door. Kleuren buiten de lijntjes en krijsen als een kleuter, volwassen…

Soms is het genoeg op straat te lopen Hand in hand met het liefste kind Dat speelt en lacht en nog kan hopen Dat ik de weg voor haar vind. Dan speel ik aarzelend met haar mee En kijk naar de twinkel in haar ogen Zij is de vloed, ik de eb van de zee En ik zwijg over mijn onvermogen. 's Avonds lees ik haar dromend voor En beantwoord haar…

ik was kind in de wereld van gisteren in onbegrensde tijd gedreven door het rommelig ritme van rusteloze verlangens turbulent tuimelend over abrupt afgebroken woorden en wiebelende tanden ik was kind in de wereld van gisteren in onbegrensde tijd…

Tijd is een wentelend wiel dat achter de horizon verdween komt morgen terug de tijd gaat nooit van ons heen In een droom heb ik jou gezien je haren waren als stralen van de zon je ogen glansden zo klein als je was, toen het leven begon Eeuwen werden geboren nu ben jij aan de beurt jij die mij blij maakt en mijn leven anders kleurt…

Onder de korrels van een nat strand liggen kastelen te wachten op vlijtige kinder handjes die bouwen aan een zanderig fundament, waar draken prinsessen gevangen houden, en ridders op schelpen de vloed berijden. Op de korrels van een nat strand verrijzen koningen, die regeren over wind en woud en koppen snellen, waar echte…

Voor de kade wisselt een wolk meeuwen als strooibiljetten op een sterke wind van aanblik als 't verloop van eeuwen. Het is windstil. De wind is een klein kind dat met geluidjes brood staat uit te strooien. Zijn tijd aan denken of aan doen vergooien verschilt niet veel, 't is stenen toch voor brood. Word liever kind: twee beentjes en wat…

Kruip je weer in je nestje? En dan zat ik er al, onder de plattebuiskachel, met poes op schoot, tegen de voeten geschaard om de pot -kelkbladeren rond een zonnebloem- aan te kijken. Boven me op de glanzend geschuurde plaat wist ik de waterketel en de zwarte strijkijzers. Me nooit nog zo geborgen gevoeld.…

ik zat aan het water in het gras de wereld lag open aan mijn blote voeten een schip voer voorbij het kleine leven stroomde met het water mee ik zag de populieren een poes miauwde ik zong een lied de wind streelde ons en de zon was warm ik las nog lang niet tussen de regels door…

Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k tien handen had Met ogen gericht naar de lucht Kwam men handen tekort. Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k ogen in m'n achterhoofd had Met ogen gericht naar voor Wist je wat achter je gebeurde: echt hoor. Vroeger werd verzucht: 'K wou dat 't bedtijd was Eindelijk rust in huis Met de andere dan opnieuw…

Hij is het zonnekind hij drijft mee met de wind alles wat hij aanraakt groeit of bloeit geeft kracht aan wat zwak is geeft inhoud aan wat leeg is hij is het zonnekind dat een zwarte dag verlichten mag.…

Een kind dat zich op zijn wereld bezint; merk op hoe onbeschroomd en welgezind het aan zijn nieuwe leven begint. Hoe het omziet en met zijn handen zwaait; zijn eerste woorden spreekt; zijn plezier uitkraait. Hoe het leeft zonder besef waar het zal zijn. Het voelt zonder angst voor de pijn. Zijn eerste fantasie op papier beschrijft…