Alle inzendingen over woonoord

Heilige geboortegrond, Plekje, waar mijn wieg eens stond, Waar ik 's levens teedre jeugd Heb doorleefd in reine vreugd! Wonderschoon, bekoorlijk oord, Dat de zangen hebt gehoord, Waar, verrukt of weemoedsvol, Eens mijn jonge borst van zwol! Berg- en dal- en bronrijk land, Waar ik, aan der liefde hand, ’t Heil, zo lang door mij gezocht,…

Er was gras gegroeid Over dat heilloze Dat maanden, wie Weet al jaren niet Lag weg te rotten In wat we de bermkant Van het leven noemen - Kunststof die eeuwen Liggen kan zonder Ooit in zichzelf op Te lossen - door gras Overgroeid en aan het oog Onttrokken alsof het niet Meer bestaat - wij weten Wel beter, ' t is juist De…

Minstens drie maal daags Kom ik je op het fietspad Tegen, Jumbo-tas onafscheidelijk Aan het stuur, blik op oneindig, Tevreden neuriend in jezelf De wereld koud aan je voeten Ziet je niet staan van de mist Elke dag probeer ik je te groeten Maar ' t lijkt wel of je me niet Hoort of ziet, of je in jezelf Verloren bent en jij jezelf…

Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon, stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt die ze verwachtten - overzag ik '…

Ik heb geen woning nodig met lastige buren, ik hoef niet in de stress te zitten om het betalen van de huren, verhuren, geld om gewoon te wonen: op aarde, want de hele kosmos is mijn thuis! De kerk, de priester, mijn geest, ons verbond: zo sterk, ontstond al zo lang geleden, ooit in verleden? Wij hebben samen een overeenkomst, we zijn samen…

Thuis voel ik me hier Al was ik er geboren Eén met schepping, Met mens en dier, Elke boom, elke struik Zo eigen, zo vertrouwd Zo veilig voel ik me terwijl Mijn leven zich hier ontvouwt…

Als nou de A58 spekglad is en de tunnel gratis mij niet gezien in ‘Neuzen waar het anders toch altijd goed toeven is sorry Porgy, gezellige Bess en Westbeer met je fijne verwarmde buitenterras je heerlijke vino’s plus pistaccio’s in een flesje sorry.…

Het leven speelt zich af Om haar heen, in en op Urenlang kunnen turen Naar het kabbelende water Jochies die steentjes keilen Boten die haar bevaren Als men naar haar kijkt Verzonken in gedachten Vergeten zij even Hun zorgen en kwalen Scheidt zij Zuid van het vaste land Ook al behoren zij tot Rotterdam.…

Het plezierige van Londen trouwens van heel Engeland is, dat je daar mensen ontmoet die Engels spreken en daardoor weliswaar - een beetje moeilijk uit te leggen - tot een, laat ik niet zeggen hogere ja, misschien toch wel (in Nederland) hogere in elke geval tot een andere soort behoren, maar dat daar in Londen mensen zijn als jij en ik, zoals…

De aarde slechts Een kraamkamer Voor de mens Als boegbeeld Van het grotere Plan - positieve Mensen die zichzelf Ooit als pluisjes van Een paardenbloem in Ruimteschepen door het Heelal zullen blazen, Om ver weg, op prachtige Bewoonbare plaatsen, De mensheid pas echt Tot bloei te laten komen Inspiratie: column Daniel…

In 't aangenaam gewest, waar nooit het groen verdwijnt, Komt nooit d'onvruchtbre winter beven. Slechts kan het lieflijk wit, dat op de lelie schijnt, Het schijnsel van zijn sneeuw daar geven. -------------------------------------- Vooreilanden van Amerika – Antillen beven- schrik brengen…

Groen Erin, eens zo rijk, zo groot, Heeft voor zijn kindren thans geen brood; Zij wijken over zee, En werpen nog een blik naar 't strand, Bij 't scheiden van hun Vaderland _ Hun lied klinkt van de ree. 'Van 't Oosten fluit het door de ra; Wij steevnen naar Amerika En scheiden van ons land, Maar schoon de nood een uitkomst zocht: Wij…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu gloeiend zijn de weien van zomer-granen die hunne aêmende ebbe breien naar malvend ooste' en statig dagerade-roden, de wijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leie -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijen, niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

Al sinds jeugdjaren werden hier in deze vlasgronden mijn wortels gelegd. Ik hou van Berkel-Enschot, en ze is mijn bestemming, mijn lot geworden. Ik hou van de mensen hier, de zonneschijn, de artsen, de kerken: alle werken lopen over het algemeen goed; het is Berkel-Enschot, dat, wat me zo goed doet! Ik voel me zo vertrouwd, een gemeenschap…

Hij had er met Geen woord over Willen reppen En gaf dan Ook geen kik Toen ze allengs Begonnen aan te dringen Op informatie over Die deal waar Hij niks mee Te maken wilde hebben - 't Interesseerde hem geen biet - En waarbij een kameraad Onbedoeld het leven liet Toelichting: de moord in Marum op 10 juli van dit jaar…

Mijn buurman heeft een bladblazer, ik bomen. Mijn buurman heeft een vrije dag, ik nachtdienst. De bladeren van mijn bomen houden geen rekening met mijn buurman. Mijn buurman niet met mij.…

Het werd zomer En zonder het Te willen zat ik Onder de zwartbonte Een van de twee Die mijn ouders Hadden op hun Kleine boerderij Melken moest ik Leren - ook al wist Ik niet waarom - Aarzelend aanrakend De geaderde warme speen Waar als ik het goed deed Warme melk uitkwam - Angst voor 't grote beest Overheerste de verwondering…

Ik loop door ’t polderland onder de helle regen; oneindig is het land, oneindig zijn de wegen, die naar de kimmen gaan; in lage hemelstreken heerst tussen zwarte kreken het mistig licht der maan. o, dertigstroomenland, het volk dat u bewoont versombert in krakelen die geld en God verdelen, purper en doornenkroon. oneindig is het land…

Voor Arend-Douwe Verder dan het Westerkwartier was Zijn familie nog Nooit gekomen Aan huis en haard Vastgeklampt door De eeuwen heen Stapte hij zo maar Over zijn schaduw heen En was daadwerkelijk Een van zijn mooiste Dromen uitgekomen - Had ie op Aruba Een leven zoals géén een…

In de uitgestorven Japanse winkelstraten van Fukushima scharrelt een struisvogel - moederziel alleen - het schaarse voedsel bij elkaar. Hij heeft weinig voedsel nodig om te kunnen groeien deze mascotte van de kerncentrale. Zoals kernenergie wordt opgewekt met slechts een klein beetje uranium. Verderop ligt een hond vastgeketend aan een deurknop…

Als Amsterdamse daken zouden kunnen spreken zouden ze toch zwijgen als het graf omdat die stad daaronder heel compleet is, bijna af! Dat schreeuw je niet van de daken dat fluister je zachtjes om je heen: Amsterdam is als verwarmen Amsterdam is als omarmen Amsterdam is om lief te hebben... Amsterdam, ik heb je lief, maar ik hou van Rotterdam…

Het nieuws van de rellen in Haren is de hele wereld rondgegaan. ---------------------------------------- Geregeld trof hij een verbaasd gezicht, Omstandig moest hij menigeen verklaren De ligging van zijn fraaie woonplaats Haren, Maar iedereen weet nu waar Haren ligt. Een pluspunt dus, al is het ‘feest’ ontaard: Zijn woonplaats Haren staat…

Nu is het Meer niet meer; Het moet zijn water missen; Het krijgt het nimmer weer - En nog wil Caubes vissen. Het wilde-andijvie-kruid Schudt overal zijn stengelen, En strooit zijn pluizen uit - En nog wil Caubes hengelen. Het koolzaad zal eerlang Hier veld bij velden kleuren; Het ploegpaard komt te gang - En nog wil Caubes…

In 't zuiden heerst een eeuwge lent, En aarde en hemel lacht. In 't hoge Noorden nijpt de kou, Daar ligt de sneeuw, daar is de rouw, De schemering en de nacht Waarom bewoont de Noorderman Die streek der duisternis? Omdat hij dáar zich wel bevindt Omdat de mens het plekje mint, Waar hij geboren is. Hij vraagt geen-rozen aan de Mei, Geen…

Paradijselijk Mijn vaders appelgaard Waarin zoveel moois Tot leven kwam en Ik eind'loos Dwalen kon zonder Bang te zijn Voor wat dan ook En vogels die Mijn bestaan bezongen Leven dat louter vreugde was En hier in heelheid werd bewaard Roswinkel, 1955-1966…

het gevonden fossiel geeft niet weer hoe mijn blauwe ogen langs de jouwe heen kijken hoe jouw zwarte ogen mijn ogen ontwijken hoe mijn witte bovenarm niet zomaar naast jouw zwarte bovenarm rust hoe vreemd mijn steile haar naast jouw kroeskop slaapt het fossiel geeft wel tot in de fijnste wervels weer hoe de kust verblindend blijft roepen naar…

ik breek denkbeeldig nietszeggende blokkendozen af van architecten die op lege plekken munten waar ooit kerken stonden majestueuze bouwwerken met een ziel en hoge torens: als wijsvingers naar omhoog waarvan men dacht dat ze uit de tijd waren kathedralen geen dienst meer deden nooit gedacht ze om te bouwen in godshuizen voor starters…

Zoveel om mij heen heb ik niet: een raam en een boom ervoor die me vertelt wanneer het herfst wordt en wanneer lente. Een vrouw die mij thee brengt en de krant voorlas. Nu is zij telkens haar bril kwijt en als zij leest, leest zij keer op keer haar boodschappenlijst voor. En halen: ho maar.…

djunnn, djunnnnn, djuuunnnn, djunnnnn, juuuuunnnnn, djuunnnnnn .... juunnnn, djuuuunnnn, ringring, djuuuuunnnnnn .... dan knerpt onder mij het fietspad de Lindt djinnnnn, jinnn .... ...... .......... vogelkoren in ruisende bomen wiegen op frisse tegenwind klaprozen kleuren het groen achter water leliën drijven uitbundig in bloei…

Fraaie, oude straten in Drachtens hart zijn terecht trots op hun ramen en deuren, omrand door vrolijk sprekende kleuren; rood en geel stralen fel; blauw vertoont zich hard. Ook bescheiden schemergrijs en diep zwart mogen het aanzien der gevels opbeuren. Wil de wandelaar het kunstminnend keuren? Zijn denken zal deinen, aangenaam verward.…