Alle inzendingen over natuur

De zee, het enige leven dat strekt Van begin tot einde -Terwijl alle andre, voor kort gewekt, Gedwee en weerloos verdwijnen- Geeft in eeuwige breking De grote, zachte verzekering Dat, wanneer allen versterven, verstijven, Zij bevallig zal blijven. En als ik ga gehaast, Genaderd en genaast Door de jagende dood, Hoor ik de troost Van ’t…

ik schop de bladeren omhoog ze ruisen niet dood genoeg er sijpelt nog teveel groen door de nerven…

Ik wil hen bewaren van de kou vrijwaren, zoniet vertonen ze barsten in hun kleren, verliest mijn bronzen pauw zijn veren, staat mijn ranke beeld zich af te vragen of zij het deze winter wel zal halen. Haar gezicht wordt er niet beter op, straks staat ze er de volgende zomer zonder kop. Allen liggen ze nu te keuvelen in een grote kast…

Niet stilte van je stem omarmt dit land of zwijgen van riet langs sprakeloos water. Behoedzaam adem ik wind en later storm bang voor wild geworden wolken en hemel van blauw als schuim gevlokt golven breken. Basalt geboord in duinzand weerstaat je schreeuw en waardeloos zeeafval het eerste zand nog kleurt.…

De zon zingt de stoep Het water zuigt de weg De putten als de gaten Verdriet stroomt langzaam weg Ik vertel de bomen Het vallen te laten Misschien morgen, ik zeg Morgen is het wellicht weg Straten stromen langzaam leeg En vol van mensen die even Eigenlijk altijd twijfelen In onzekerheid leven De bomen weten weinig tot niks Wat een…

In bewondering voor de wolkenstraat Een weergaloze onmetelijkheid Waar geslacht en pracht geschreven staat in sluiers van doorzichtigheid Een verschuiving in de atmosfeer Het verzamelen van het ijskristal Goede geleiders van het warme weer wisselen en wachten in het heelal Met gevlokte watten in ‘t avondrood De keur en ‘t kenmerk kunnen…

bladstil kleurt het ochtendlicht de kleine steentuin smaragdgroen de dauw dipt ragfijn de trotse sparren met kristallen als ik aandachtig luister hoor ik het fijne lichtpenseel met sourdine tippen op het bladgroen in grandeur van vermiljoen…

Dartele vlinder, dartel maar voort de dag is nog lang, de nacht jong en stil bezoek alle bloemen die je nog wil maar dartel, dartel, omdat dat zo hoort Dartele vlinder, enig in je soort waar kom je vandaan en wie zul je zijn na de nevelen in de volle schijn mooier dan ooit iemand van heeft gehoord Dartele vlinder, kleur paars en goud in…

het wachtte nog met sneeuwen maar de stilte was al ingetreden toen wij stegen met dat lopen dat een vorm van stilstaan is wij zochten naar een uitzicht een punt voor het verdwijnt wij wisten niet hoe men de draagkracht meet van ijs we waren samen en alleen we waren nauwelijks en nog zoals de laatste vogels in de lucht voor het begon te…

het is weer feest op het rif ze doen het zonder vozen de poliepen zijn weer grif ei en zaad aan het lozen ter uitzaai van het koraal al spreekt men internationaal van uniek tropisch regenwoud in water koud of warm maar zout wij zien bewegende skeletten gedragen door eeuwige wetten poliepjes met algen in symbiose maken er kalk voor de krijtpose…

Zoemende insecten, dansend om me heen. Vogels kwetterend in de bomen, is het lente, is het zomer? Een vlinder op een verdorde bloem. Een hommel met intens gebrom. Verwarring heerst alom. Lui hang ik in een stoel en voel de warmte van de zon. Op de achtergrond Bob Dylan met mijn favoriete nummer. Niks geen herfst en heftige stormen, kou…

Late oktoberzon die geneest van 't al te grote ik; leer me toch relativeren als ik 's morgens vroeg uit de veren met mezelf geen raad soms weet... Leer me licht en schaduw minnen kijken buiten en diep vanbinnen leer me lieven en verdragen en heel dankbaar leven alle dagen.…

Ondersteboven zit je klaar en wacht op prooi geduldig daar, het kruis je tooi Wie vliegt straks in jouw gespannen draad geen vlieg of wesp die jij versmaadt maar sprinkhaan is de favoriet die heb je ’t liefst spin? Is het niet?…

Als de zee stil ligt en de zeebreker rust bij gebrek aan baren, dan wandelt het water weer zachtjes zeewaarts. Op de gulzige golven van mijn geheugen, geboeid door overvloed, stranden mijn gedachten in deinende duinen. In een wereld van water hoor ik in een schelp het ruisen in de oertaal van een zee-gedicht. Daar zie ik een schip…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

dagen worden korter, kouder groen verkleurd in een warm herfstkleed ook wij veranderen, worden ouder natuurlijk grijs voor je het weet…

In Oktober lonkt de herfstzon naar rijpe rozenbottels. Onder de notelaar raapt de bezigaard de gevallen vruchten. 'T zijn okkernoten. De groene schaal ontbolsterd de krakende noot, en zie: vier klamme kamertjes in een notedop.…

al dagen zit de zon in brandglasramen langs de rivier de herfst vangt de gloed als vuur in glas-in-loden ramen de glans van goudbrokaat gekletter van schildknapen en ridders het pronken van de hoofse dames het fonkelen van juweel en rood fluweel terwijl de wind die aan de blaren knabbelt het licht in scherven breekt…

Zie het niet als sterven de bladeren van oktober in goud verschrompeld. Ik streel ze als streel ik bejaarde zomerhanden na een wuivend vaarwel tot stille rust vervallen en tot mozaïek vergaan. Al bedekken zij in schoonheid de graven in het park zie het niet als sterven.…

Zijn pracht hangt Over zijn bladen heen, Zijn zweet: de dauw Geilt op de nacht En blad na blad Valt sensueel En ritsel ritsel Vlijtig neer De aarde schokt In zijn genot Zo spettert spastisch Slijk elastisch En door’t splijten van de aardkost Hier Schaamteloos en gutsend neer ZO OOK Het naakte tafereel Van de bruingezonde notelaar…

en ineens was ze daar tussen de nevel door kroop ze tevoorschijn we hadden haar gezocht zagen al wat bleek bij de gedachte dat ze vermist zou zijn oogverblindend viel ze met een dartele duik dwars door het raam scheen haar licht over de leemte en drapeerde zich uitgelaten in onze armen stralender dan ooit…

de straten gaan verloren bedekken zich in kleurig goud laten tijd in herfst verkleuren zoveel moois en toch vertrouwd ik staar naar buiten kijk in jeugd en ideaal kijk naar morgens die nog komen die er zijn in waar ik sta alles voelt naar nieuw verlangen ademloos verstopt geluk in een tel ontsnapt gevangen nieuwe kleuren gaan nooit…

Je rijdt in laaghangende wolken, Je ogen priemen, maar geraken er niet door. Net melkglas zonder één korreltje klaarheid. Behouden moet je blijven, maar hoe? Het vraagt inspanning en je wordt moe. De rand van de baan merk je niet alleen je handen op het stuur. Waar is die omgeving van voordien, zij was zo helder en puur? Nu heb je schrik…

Vanaf het strand kijk ik omhoog Naar regen en wat zonneschijn Aanschouw de flauwe regenboog Hoor en zie een krijsende meeuw Natuur in al zijn schitterende vormen boven zee Draagt deze door wind gedragen witte vogel De ziel van een verdronken zeeman met zich mee…

uit duinen waar ik zonnewandel verzweeft mijn geest over het land bij ‘t ruisen van het zilte branden door weeë luchten overmand over een panoplee van paden stamp ik mij lodig door het zand en voel mijn zool de treden raken mijner gedachten, hand over hand uit schilf’rend drijfhout dagen wijde beelden, azuur, een oceaan totdat een prikkeldraad…

Voor de zoveelste maal is het weer oktober Verliezen vogels hun stem stoppen tijdelijk met zingen Valt het blad als goud uit de wijde jas van de berk in m´n achtertuin Doet de zon heimelijk en heeft regen plotse invallen Voor de zoveelste maal spreekt herfst ´n taal waarin afscheid, weemoed en herinneringen.…

De dood in de pot is vertrokken de waarnemingen nemen toe. Ober! mag ik nog een keer hetzelfde?! De ober zwijgt. Overal om mij heen ligt de rottende herfst en ik ben de lente. Een roze jurk, bloemen in mijn oor fiets ik door het dorre geblaarte. Ik zou graag overal willen zijn mijn bloemen-adem distribueren aan iedereen. Men is tenslotte…

Ja ik laat mezelf spreken Niemand houdt me tegen ik ben trots op de eeuwigheid een eenzame rots in de bergen Wat de Brit in zijn parketten hal voelt bij tea time kan ik maar ervaren wanneer ik buiten ben, niet meer kan voelen finesse met een warme kant gewoon sec, zonder melk of honing daarvan genieten is een kunst grand cru zelfs…

Het loof bloost diep in de nerven zwerft argeloos dromend omlaag naar aarde waar roemloos vergaan de glorie van dood zal verwerven bomen strekken zich kreunend uit bedreigen met naakthouten staken de storm die hun botten deed kraken en het wortelgestel pijnlijk trekken nevel versluiert als illusionist de realiteit van het zicht waar niemand…

Tussen het keileem de gedwarrelde bladeren, vrij van groen naar geel en bruin. De zomer nog, in het hoofd doch daar omheen zwart. Bang, voor winterdieren met hun koude harde poten. Zal er bij het ontwaken een nieuwe moeder zijn met schalen vol gedroogde noten? En verse kokosmelk, okselwarm geurend naar het jongste jong? Als er vochtige klei…