Alle inzendingen over muziek

Donkozakken Donkozakken Rogoschin lachen Rogoschin mes Rogoschin mes-lachen Wolga ____________________ Wolga amper bloed gutsen van de Filippovna moe-verzadigd kind haar hart Smerdjakoff lachen lachen lachen Smerdjakoff doodt de dood In de verte…

Balkanmuziek, laat me meedrijven, ver, ver weg van mijn duinen, van mijn zachtste stranden, de boulevard, de schuren, de Hollandse bollen die broeien, die zich verbergen voor mij neem me mee, naar je kruidige bergen, droge havervelden, naar jouw gezichten vol groeven, je klare water, mag ik meeglijden op je fluit, je viool, meezinken…

ergens onderweg heb ik je achtergelaten ben een andere weg ingeslagen omdat ik net iets meer om me zelf gaf dan jij dacht…

Even stilstaan de wind waait uit het noorden en de kale bomen buigen langzaam mee de regen valt in vlagen zoekt de juiste weg die het altijd vindt de maan breekt door de wolken in een zwarte lucht, de donder houdt niet op maar de mensen die er niet meer zijn ze kleuren nog de foto’s in m’n hoofd stilstaan bij de mensen die je voorgingen…

In een mooie schuit met een mooie stuurman koraalvaren door mooi Amsterdam mooie koralen van Bach klinken aan de kades galmen onder bruggen door het mooie Galakoor het coolste en klassiekste 'LH2TB' koor van Nederland o.l.v. mooie dirigent Yt MOOIE JAARLIJKSE AMSTERDAMSE PASSIE-TRADITIE GEBOREN Galakoor blij grachten-gordel blij…

altijd als het laat is zo veel te laat in de nacht en je vingers denken dat je gitaar speelt en je stem opeens klinkt don't you know I still love you zoals je meezingt met Cuby…

Waar komt toch die emotie vandaan je tranen die springend willen ontsnappen uit je vochtige ogen als je in een mooie kerk met een goddelijke akoestiek instrumentaal de opmaat geeft tot vocale hoogstaande juweeltjes Waar: Bergsingelkerk, Deventer wanneer: zondagmiddag 29 juni 2014 waardoor: Programma 'Colour Clouds' waarmee: werken van…

Uit de speaker klinkt een stem, zo zuiver en zo puur, Die me eventjes ontroert op het late avonduur. De muziek galmt door de kamer en ik luister ongestoord. Ik duizel door de tekst, die mijn innerlijk bekoort. Ik laat de woorden binnendringen en rijg ze samen tot een lied. Ben gevangen in het verleden maar het heden stoort me niet.…

Van kinds af aan, zelfs nog van voor Ik geboren werd, is mijn leven Gedragen door de eeuwige kracht Van muziek die altijd in mij is, Was, en zijn zal, die mij draagt Als ik zou vallen over de doornen Op mijn levenspad - En toch meende ik het conservatorium En mijn geliefde altviool te moeten verlaten Om liever met andere hersenen…

Het gaat noch over muzikaliteit noch rentabiliteit of de verdeling van de dagelijkse logistieke taken Het gaat ordinair om de strijd tussen de seksen die een man niet kan winnen van de vrouw Daarom dat hij steeds op oorlogspad gaat nadat hij zijn vrouw zwanger ´moest´ maken!…

Het orgel dat orkest wat hangt aan ´n kerkmuur met ornamenten veel beelden zelfs engelenlijfjes maar vooral veel pijpen van supergroot tot piepklein voor orgelklanken zo improviserend zeer muzikaal diep emotioneel mijn levensziel intens raken en doen bekennen 'k heb vriend: het orgel!…

Luisterde ik weer terug somebody will know some day We liepen in Drenthe en zagen een standbeeld maar in onze herinnering een jeugdcentrum in Aalsmeer een verbouwde boerderij Hoe vol van alles waren we de muziek de tolerantie mariuhana patchoulli de geur van haar Bram en Freek zongen in die schuur en wij we waren jong en Cuby…

Bob Dylan zingt en ik denk aan vroeger de studentenflat de gezamenlijke keuken pinda's doppen en Risk spelen terwijl een enorme bui kwam opzetten vanaf het Amsterdamse Bos zagen we de dalende vliegtuigen en wat we ook zeiden we hielden niet op met praten nooit hadden we een idee ook maar kunnen hebben over waar we nu zitten…

Het maagdelijke begin van een nieuw muziekstuk voelt als een eerste vrijpartij Allemaal nog wat onwennig maar uiteindelijk vindt ieder de partij die bij hem past wat leidt tot de harmonie waarvoor muziek is bestemd: geestelijke gemeenschap!…

in de stad weerklinken vertrouwde klanken over het oude plein mensen staan stil luisteren naar het spel van de beiaardier ongezien, wel gehoord brengt zijn muziek vrolijke sfeer in de straat een moeder met kind neuriet het wijsje zachtjes mee: "Vader Jacob, slaapt gij nog"…

Hendriks was een naam uit de polder met vette laarzen in de klei een graanbedrijf, een boerderij, maar zijn ongebreidelde muziek klonk nu bij mij op zolder Hij maakte me zo high hij raakte me fysiek en in mijn jeugdig hoofd ontstond de kick van een ongrijpbaar bestaan vanaf dat ogenblik was het met mij gedaan…

Wat klonk het mooi, We zaten aan de buis gekluisterd We deden onze ogen dicht We hebben stil geluisterd We hebben toen gevoeld Dat er een verenigd Europa wordt bedoeld. Maar een beetje minnestreel Heeft de baard toch in de keel!…

Oostenrijk getuigt van lef: geen eenheidswurst op 't ESF. Het verschil zit tussen de benen, de Common Linnets moeten Wenen. Ge(b)aardheid was de issue, geef Ilse nog maar gauw een tissue...…

De hoofdzaak is dat aandacht wordt getrokken, Het zingen komt wel op de tweede plaats. Het resultaat is dikwijls ondermaats, Wie is er niet van het niveau geschrokken? Dat achterhaalde nummer 'Vrouw met baard', Waarom wordt dat Europa niet bespaard?…

de oerknal was in stilte zelfs als je kon horen nu hoor je de muziek van alle kanten het lijkt of alles vol geluid is en vol stemmen na de storm we zingen en we zingen wat ooit de stilte was van het begin…

de radio had zijn vaste post op de vensterbank toegeeflijk speelde hij muziek zomers lang prat op zijn vaste plaats bij het raam het overslaand lawaai van de stad lauwe contouren van de avond toomden hem in tot een bron met kleine stem bleef hij melodieus aanzeuren tegen de nacht het steekspel van pieptonen alleen onderbroken door ruisend zoeken…

Het koper opgepoetst en dan het adembenemende geluid van een blaasinstrument dat zijn weerga niet kent. Mysterieuze klanken, iedere toon van een saxofoon maakte iets los bij mij en daarbij kwamen mijn diepste zielenroerselen vrij.…

hoog zwevend in alle overgave half gesloten ogen door invoelen violen welke de geest omwoelen gewillig zonder gedachte vragen willoos hangen aan ragfijne draden dromend wiegen bewegende zegen krul ik mijn lichaam in Mahlers negen- de teerhartige opus ontladen omvat dit paradijslijk begeven in welvende klank der schone tonen compleet zalige…

Vlo, verre vlo, sinds jij de show verliet zweeg het orkest in het theater stil, mist zonder oorzaak en gevolg de wil de weg de wet van dans en levenslied (ach vlo, ik weet jij schuilt in het gordijn; daar zijn ook harlekijn, pierrot en maan- licht schijnt op rodica en dodica, die treuren om de trekharmonica, daar reikt een slinken dodezwarte…

Tijd leert mij dat zijn hier een kwestie is van laten De wereld is van iedereen gedichten.nl voor hartstochtelijke fanaten Tijd leert mij dus te- gelijkertijd dat jij en ik van het leven moeten snoepen want laatste adem, voor dat je 't door hebt, als laatste zucht Tijd voor reflectie als begeerte de wereld in Tijd leert ons ook lief…

Als blikken kunnen doden kunnen blikken ook leven Dat deed dirigent Nicolai met Bach’s Johannes Passion Amsterdam, 15 maart en Deventer, 16 maart 2014 met haar bedachte Galakoor Nicolai vertolkte de moord op Jezus die zoveel van zijn moeder hield zonder seksualiteit was gevormd met een pleegvader opgroeide tot een zeer intens inlevend…

de nacht was donker op een enkele ster na die leken te knipogen…een nacht, zwoel en vol leven hand in hand lieten ze de geluiden tot zich doordringen…zittend aan de markt van geluk zou ze luidkeels willen zingen maar ze besefte dat geluk in stilte meer indruk op haar innerlijk maakte deze nacht zouden ze niet snel vergeten en ze wist dat…

Verwondering over de matte lichtval van deze ochtend, vol kersen en kleine regen. Aangekleed, gekamd, maar wat ik doen zal is mij nog niet gezegd. Dan zacht bewegen; muziek die neerdaalt uit een instrument waarop ik lang geleden heb gespeeld. De klank verstoort mijn evenwicht. Het is mij onbekend wat men hier speelt, de compositie lijkt verdeeld…

De nagedachtenis van Joseph Haydn, in de maatschappij Felix Meritis den 25 van sprokkelmaand 1810 gevierd. koor. Stemming der heiligste smart, ô Beziel, ô beziel onze zangen! Doe het weeklagende hart Kwijnend verlangen! - Grijp smachtend naar de toon, die Haydns geest gebiedt! Verhef, van de zaligste aandoeningen zwanger, Germanjes…

omdat muziek haar liefde is ze zich kan laten gaan blikken van mensen doen haar niet blozen muziek is als haar geliefde het laat haar lachen huilen, dromen hij kijkt naar haar dus danst ze ( onbevangen ) zoals een ander kan vertellen zo verhaalt zij met haar lichaam ze weet dat muziek en dans haar ware passie zijn als het licht…