Vlucht
Balkanmuziek, laat me meedrijven, ver,
ver weg van mijn duinen,
van mijn zachtste stranden, de boulevard,
de schuren, de Hollandse bollen die broeien,
die zich verbergen voor mij
neem me mee,
naar je kruidige bergen,
droge havervelden,
naar jouw gezichten vol groeven,
je klare water,
mag ik meeglijden op je fluit, je viool,
meezinken met de zon
laat me daar dromen,
bij de onverstaanbare taal van je lied,
nooit banaal of frivool,
maar vol warmte en gloed,
achter de horizon
stort daar je mysterie uit in mijn wezen
en als je klaar bent, zal ik langzaam opkomen
terug, landen, op mijn eigen stranden,
ons zout, de zee snuiven, de teer van touw,
het man-vrouw-zijn beleven, geworteld,
weer voelen het noorden,
ons uiten, zo karig met woorden,
vergeven,
en de anderen voorbij zien trekken.
Geplaatst in de categorie: muziek
Maar 'ons uiten vergeven'
vind ik een miskleun, zelfs twee:
1)met mijn raad doe je amper iets
2)jouw werkwoorden zinken in zee...
Wil meteen een favoriet lied in dit verband laten weten. www.youtube.com/watch?v=kgtQqoOSGys
'in uitingen van noordelijk gevoel
onze missers vergeven,'
FFF!!! Meneer/Mevrouw Ralameimaar, er bestaan nog
voldoende zelfstandige naamwoorden.
Drie keer in een zin een werkwoord opblazen,
is behoorlijk je moedertaal op de tocht zetten!