Alle inzendingen over overig

We volgen geen weg naar een doel, we aarzelen -- en drentelen wat.…

Je hoeft nergens heen, er is een Weg, je wandelt -- Dat is het leven.…

Bang scharrel ik rond, er zijn hier grote gaten -- die ik niet kan zien.…

weten wat het verschil is tussen goed en kwaad weten dat wat je werkelijk weten moet of beter aan een ander overlaat weten wat je echt wil weten weten wat beter is niet te vergeten weten wat noodzakelijk is om te kunnen overleven weten doordat je iets onbewust diep van binnen voelde en wist weten dat het weten soms gebruikt wordt…

toen ik terugkeerde naar het noorden liet ik mezelf horen: harder lager heser ik werd wakker zonder stem ik reisde naar het licht sprak zacht iedereen leek te luisteren ik was zachter voor mezelf zong een toontje lager ik leerde zwijgen 100 dagen stil hoe het was het stemde tot nadenken…

Een vraag, Hypatia, Hoe voelt het Om uit de duisternis te treden? Niet weggestopt in een donkere kamer? Hoe is het, Hypatia, Om zó helder te denken? Je vader voorbij te streven? Dat hij plaats maakt voor jou? Luister, Hypatia, Voel je het kloppen van je hart? Als men in het atrium rekenkundig probeert te vatten wat je zegt? Als je uitweidt…

Ze vindt mij aardig, ze heeft dus mensenkennis -- of is ze juist dom?…

Vanaf de rivier overal bos met ridderzwam, elfenbankjes en witbebaarde bomen Soms valt er een stilte en hoor ik de boomkruiper hier en daar is er een steen die beschreven staat op de kaart van dit gebied die geen kaart is maar een opsomming van kruispunten, bruggen en solitaire bomen Vanavond zal ik rusten in een gemakkelijke stoel…

Diep ademhalen: ruimte, kalmte, soms vreugde -- De echte nectar.…

we lezen Remco’s Lamento hier nu langs het lange diepe water zien wolken die niet meer komen in Vestdijks Litanie huilen om Martinus’ verre wolken waarom moeder schreide het zijn oude verlangens we volgen valk en vlinder we horen ver verdriet herschrijven een bezonken Testament van Boudewijn en Bob alleen over de dingen die we…

Rolkoffers op de gracht, toeristen horen erbij wanneer je hier woont En Magere Hans, recht op zijn fiets elke ochtend drie keer rond het blok 's middags te voet en andersom Ook Mario de Stoepredenaar hoort erbij met zijn hond Kinderen die bommetjes springen naast feestgangers in hun sloep Iedereen die op vakantie gaat Elke twee minuten een…

nog zie ik pa de koe handmatig melken en mezelf met een bladertakje de muggen weg jagen het lijken nu misschien wel romantische dagen die zoals alle oude tijden ooit verwelken ook toen al wist het milieu ons net als nu te plagen en is het melken nog steeds een heel gedoe…

Net als jij zoek ik de verschillen om te begrijpen wat er anders is geweest in de baarmoeder in de wijk waar we opgroeiden en bij de mensen die daar leefden En ik weet het niet We lijken op elkaar, zus of zo rolden we een zandheuvel af floten op een rietje of eikeldop ontdekten na veel tellen de nul leerden schrijven met brood en…

Ons mooie leven, ingepakt tegen de kou die terug kan komen: blikken met bonen, oude kranten kapotte kleren, potten jam tot aan het plafond het harde land, en de harde hand van de grote leiders, en de kleine die vochten voor hun eigen voordeel de helden van staal, later weggescheurd uit hun huis en uit de boeken Maar wij zijn er nog, in…

wie helderrode verlangens heeft weet waar ik over spreek je moet vertellen zet stappen terug ontketen de woorden stap voorwaarts de onwetendheid voorbij ontketen de kracht in je ziel juist als midden in een zin je adem stokt hoor griot bard priester of sjamaan spreek door hen over verlangens gedrenkt in helderrood…

Mijn hand wil weten wat ik, wat zij wil, willen, doen en begrijpen wat er gebeurt met mijn lichaam, en wat dat met mij te maken heeft Ook mijn ziel wil het weten om het te weten en erom te lachen wanneer ik denk iets te weten Bevrijdend lachen Nadenken over waarom anderen doen wat ze doen en wat mijn hand dan voor houvast heeft…

zing van de man van de duizend listen van het kind van de duizend harten zing van de vrouw van de duizend liefdes van de man van duizend dagen wachten zing van van het gouden gezicht van de duizend doden van amuletten en edelstenen van de duizend kinderen zing van de gouden tong van duizend dode jongens van Charon de veerman van…

Ik raap planten van de straat en vertraag Zorgzaam met aarde, schaar en watten Ik vertraag en kook, voor hem, en met hem vertraagt al het andere. Ik doe niet veel Eerst moedwillig, dagelijkse oefeningen en meditatie, mijn lichaam vroeg erom Aandacht Esther bestreek mijn huid, hij streelt die, hij vangt mijn navelpluis Gek doen, flauwe grappen…

het onbedoelde teken dat niets vraagt het behoedzame hert ongewis tussen de bomen de onverwachte dichtbije stilte zeldzaam zacht het onvindbare woord dat geen ruimte behoeft de onstilbare tijd die ons tikkend naar de afloop draagt…

Kom binnen, bekijk mij, mijn binnenwereld, mijn -- innerlijk behang.…

Toeval bracht jou hier en mij, we kijken niet teveel, onbewust van de vragen in de ogen die de ander ziet We zijn onderweg, praten of zwijgen, rustig laten we de energie stromen door de poorten van verlangen naar de organen van ons geluk en we vergeten onszelf badend in vrede De hemel ondersteunt de aarde ze ademt haar seizoenen…

wat als je uit principe een vluchteling de hand moet reiken maar ach het zijn er zoveel maar wat als principes gaan smaken naar slappe lauwe thee zonder suiker of oploskoffie van Nescafé wat als je principes te gemakkelijk opzij schuift en de schijn opwerpt en te gemakkelijk wegwuift wat als je principes uit de kast haalt of terug…

Het is weer eens vrijdag de dertiende. Ik blijf thuis wegens omstandigheden: sleurende wind en stormende sirenes De camera's breken taboes en gluren in slaapkamers zonder ramen, gevelpuin na de wind van ruigrokken die hun voordeel vieren in stinkende stilte. Ik sluit de gordijnen, mijn ogen en mond Ik ben er niet, hallo hallo je…

Op de brug voor deze muren stonden de speren met de hoofden van iedereen die in de weg stond rafelig afgehakt op het blok als de veroordeelde weigerde om de beul te betalen voor een snelle dood, de hoofden met gaten waar de merels pikken de gaten waar de ogen zaten De parochianen droegen sjaals voor hun neus en mond tijdens de zondagsdienst…

Leef! Niet zieltogend zoals al de mensen met droevige ogen maar zoals de hond die in het raam danst Word wakker en kijk Er is zon, er zijn sterren er zijn madeliefjes en het wervelt in je geslacht Laat je wekken door een gedicht Je bloed stroomt Het wordt lente en er ligt brood in de oven Ik zeg niets nieuws Mijn woorden zijn helder…

het leven vertrouwd en o zo vreemd nauwgezet en wanhopig laten we de tekorten toe het leven is een schitterend ongeluk eer de vrijheid dit, hier, dat is wat telt…

Jouw wanhoop tegen mijn hoop, neus tegen neus, slechts -- een deur ertussen.…

Ik heb het kaartje, als het niet gevallen is -- bij mijn controle.…

We zijn nog maar net vertrokken of ik verlang alweer terug te keren Mijn leven is een onvoorspelbare reis over steeds dezelfde wegen De vertrouwde halteplaatsen glanzen op een afstand, zuiverder dan ter plekke: valleien van liefde, verwondering en kennis die ik graag bezoek, en…

Ik weet het vaders falen als de grote man die de buitenwereld kent bij wie je veilig bent, en blij wanneer hij trots op je is die je meeneemt en wegwijs maakt in zijn domein, en stap voor stap ga je zien dat het anders is In het begin telt dat niet maar ineens is het over Dan luister je niet meer naar je koosnaam, vecht je krassen…