Alle inzendingen over - licht van mijn lic

het strand nog onbetreden na het sneeuwen is melk en grijs van mist en stille meeuwen hoe steels belijdt het licht aanwezigheid het soevereine licht uit licht der eeuwen…

Het is als kotsen ja ik bedoel overgeven kruipend naar de wc pot niet spetteren aub oer-geluiden voortbrengend en een brei aan braaksel dat in je lichaam was opgehoopt zo is de Corona-crisis ook voor mij met mijn vrijzinnige gedachten de aardkloot kotst de aarde kotst ons uit heeft even of langer genoeg van ons de maag van de aarde is…

Licht tot aan de kim. Dan de hemel nog voorbij en voor eeuwig vrij.…

wat een sterrenhemel uitricht met de mooiste mysterieuze plekjes veroorzaakt hartverwarmende binnenpretjes maar die mooie mysterieuze plekjes hebben goed verscholen trekjes en die liegen zo vaak in het licht!…

Het is vandaag de kortste dag hierna gaan de dagen weer lengen steeds meer licht in donkere dagen want vanaf 5 december tot 13 februari is voor mij een zware, donkere tijd met Sinterklaas, Kerstavond, nacht, de Kerstdagen, Oud- en Nieuw en mijn geboortedag de 12e dat laatste wordt niet meer gevierd met oudjaar zit ik vuurwerkvrij in Spanje…

Prachtige koffieboon! Lading Colombia Zou op de markt een paar Ton moeten doen Onderin mee verpakt Hartslagverhogende Voorraad aan melkpoeder Veertienmiljoen!…

Als het leven zwaar is Als je niet weet hoe je verder moet Ga dan naar buiten Kijk naar de zon Zelfs als het licht zeer doet aan je ogen Kijk naar de bomen Die de storm hebben overleefd Kijk naar de vogels Die overal zijn geweest Kijk naar jezelf Het licht binnenin je De stormen die je hebt getrotseerd Je staat er nog Met alle takken gebroken…

Bezoekers volgen gericht de voetdruk naar beleving, vormtaal spreekt in Zeelands licht.…

De priester is oud, niet meer geschikt voor mensen -- en niet meer voor God.…

Vluchten over grenzen heen Het eigen huis verlaten Op weg naar een ander, Nieuwer, thuis - Misschien volkomen leeg, Of anders veel te vol Nergens meer veilig Nergens meer thuis - Vogels vliegen in Eeuwig ritme over, De lucht is onaangedaan En kleurt hemelsblauw…

Juist door te wachten kun je zien wat de wereld -- je te bieden heeft.…

Wensen heb je vaak, eenvoudige wensen, gewone dingen voor de dag van morgen. Dromen heb je ook, mooie dromen, bijzondere verlangens voor de dag na morgen. Wensen en dromen zijn als zonlicht dat groeikracht geeft na regen. Als het winter wordt, de zon haar kracht verliest, wordt het donker. Dan steken we een kaars…

In de late herfstdag kiemt een licht als heldere vlam uit veraste dromen wiens wensen nooit zijn uitgekomen doch nu weer beelden voor het zicht Het schijnsel doet de zomer stromen in een broze glimlach op ’t gezicht waar de moederloosheid is gezwicht daar haar verwachting uit zal komen Het gaf haar warmte, voor heel even heeft ze stil in…

In de sterren staat geschreven, "u ziet van de week het licht" maar dat is wat lastig, want vanwege een enorme hoofdpijn heb ik beide ogen dícht...…

Hij geeft licht in woorden waar donker al te lang schijnt een glimlach verschijnt laat haar kijken in donkerraam tastbaar dichtbij en zij tekent haar gezicht een traan glijdt z'n weg zij is ontroerd als vingers glijden de rafels beroeren van bestaan is zij dankbaar voor een pril zacht verstaan…

Vrij kunnen bewegen, maar toch bekneld Luchtig leven zonder dat ik me zorgen baar Mijn excuses dat ik naar het licht staar en het nooit heb gemeld…

M'n vleugels uitslaan, een nieuwe dag Langzaam verdwijnt het ragfijne rag Het heldere licht, de warmte voelen Rustig liggen, niet meer woelen Ja heer, ik vertrouw op u Ik ben er weer, ik ben er nu!…

ter kimme, had gestegen moeten zijn doch het druilde, miezerend grauw maar ook een grijze dag kent schoonheid in nuances, schimmen schijnen werkelijkheid en een elfje danst in takken beneveld laat ze de zon weer zakken…

ik zag het licht begon te beven hier had ik me op gericht had het opgegeven ik voelde de kou hoorde een stem drukte mezelf in het nauw ik weet zeker het was hem toen stopte ik ermee en hij, hij had vree…

Hoe te vergeten wanneer het licht terugkeert van zijn lange reis door de zwarte tijd. Zwart kan elegant, klassiek zijn warm is het niet In de kille kleur wordt liefde snel vergeten. Wat is er over zonder warmte op de lijven van de passerende menigte Zwart is lijden licht is vergeten zonder nog te weten wat te vergeten was…

Jouw geest schijnt een licht te zijn dat mijn schim doet verbleken. Enkel een herinnering op de bodem van mijn hart gestort...…

richt alle spiegels naar de zon en geef dat licht je fluisteringen mee verf dan de veren van de vogelman tooi hem met gouden ringen en laat hem vliegen over zee tot waar de grote vissen zingen daar zal een zuil van zonlicht zijn daar is de wereld zonder pijn dankzij die fluisteringen…

Toch blijft de herinnering levend aan een onbesproken middag over winterharten en dode adem en licht, verborgen licht dat hunkerde naar vrijheid.…

schrijven zelfs jij, mijn vlokje sneeuw maar wees niet bang ik blaas je weer in de lucht zodra je bent gelezen ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ik wens iedereen een stralende kerst met veel vlokjes licht!…

het licht spoort traag naar binnen wil het zwart ongevraagd verdrijven hoeft zich geen moment te bezinnen het wil de ruimte vergroten en beklijven eerst nog gepaard gaand met botsende schaduwen als ongewenste vreemdelingen op zijn weg doch gulzig zoals het immer is vreet het de nacht naar binnen opslaand binnen zijn alomvattende heg…

aan de lijzijde van het licht schuren zon en schaduw tegen elkaar, zonder handen zonder stem, onaangekondigd dit geval van samenspel van lucht en lijnen duurt zolang het niet voorbij is grappig dat een blinde muur nodig is om op te vallen…

zijn ogen tintelen maar achter die tinteling sluimeren de schaduwen die zijn aanzien bedreigen als uitgestelde regen elke vertraagde bui grift nieuwe rimpels in zijn verweerde gezicht toch blijft zijn mond meestal luchtig gebogen schildert hij de zwartste letters nog altijd zo licht mogelijk talloze grijze nuances weven zijn verhaal…

Ik weef een web van licht aan de hemel die baadde in duister, de dag groeit langzaam een gezicht en een stem aan verscholen gefluister. Ik schenk kleur aan de druppel van dauw die hangt in ’t ontluikende land en schoonheid en kracht aan de vrouw wier licht in de avond gestrand.…

weergaloos schijnt een licht aan het einde ik noem het tunnelvisie…

straal verlichte hemel bij nacht lumineus door mensen aangebracht schijnvertoningen breken het duister gebundeld in kleur en neongefluister glazen steden overstralen de maan nachtdieren wordt de das omgedaan verstoord wankelt ons wakend brein door het nooit meer aardedonker zijn…