Alle inzendingen over Afscheid OR Liefde OR Verlies

Er gaat gevoel verloren te snel...te vroeg beroofd in de wetenschap van drenkeling voorbij de boeg Dragen het einde langzaam dichterbij ik dichter bij jou jij fluistert mij Krijg ook ik de tijd te zeggen…

wat is het toch dat in mij zo dreigt weg te vloeien ligt er misschien een voortschrijdende onthechting te broeien of verlies ik de wereld uit het oog alwaar in de gejaagde mallemolen het steigerend paard mij afwerpt om mij, in wat nog rest aan adem, even rond te laten dolen schuurt de tijd soms aan het stof dat over mijn beleving…

opgeschreven uitgemeten in de lengte ook de breedte witte veren glad gestreken woorden zal ze nimmer spreken kankerziekte overmacht levenstaak nu volbracht ©Lady Love ~* In memoriam Carla Furth † *~ ~* na 'n lange strijd herenigd met haar man en dochter *~ *…

de vogel vloog naar onbekende landen bracht hem haar liefste dromen mee naar waar zij hopeloos verzandden in liefdesvuur dat hij verbrandde aan 't eind van het bal-masque' en later van de schok bekomen zit zij gespalkt weer aan de oevers van haar zee zij ziet de aller-wildste stromen en wat er rest van zoete dromen dat fluistert zachtjes…

Op de grens van weten en vergeten woont ze bij ons maar is er dikwijls niet. Ze kijkt me aan, maar weet niet wie ze ziet, of hoe haar andere huisgenoten heten. Als ze het merkt, gromt ze wat verbeten dat ze ‘t geheugen heeft van een vergiet. Maar vaker kleuren haar ogen van verdriet, als wij haar moeten helpen met het eten. De wereld schrompelt…

Het gevecht tussen hoofd en hart zorgt voor smart niet gewild wel noodzakelijk om niet als in een draaikolk mee te worden gezogen naar een niet bedoelde diepte waar liefde verandert in verlies van het zelf…

hoe koud is de leegte de stilte oorverdovend het gemis immens woordloos verbonden maatjes door dik en dun tot de tand des tijds legden wij vele kilometers af verstrengeld op 'n niveau vol onbeschrijfbare liefde tot het moment daar was het pijnlijkste besluit ontelbare tranen rolden, en nog om mijn trouwste maatje te doen overgaan…

Al het goede wou ze aan iedereen geven. Nee, niemand genoot meer als zij van het leven. Niks gaf ze om haar veel te lage loon. Iedereen die ik ken vindt haar een geweldig persoon. Een geweldig persoon dat is ze zeker. Voor al haar goede daden verdient ze een beker. Als ze iemand kon helpen dan deed ze dat meteen. Lachen en praten dat deed ze…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Onze liefde geeft ons de prilheid Van de eerste zalige kus aan elkaar Het afscheid mag niet voorbij zijn Bij elkaar schuilen als de schaduw komt Onze liefde mag niet dood bloeden We kunnen samen deze zware storm aan...…

Pijn in 't hart Om los te laten Zien ze elkaar Ooit immer weer Blikken in elkanders ogen Afscheid nemen 't Doet zo zeer Liefde doet hen Zeer beminnen Houden-van bindt hen te saam Maar zij moeten Niets te willen En hij moet haar laten gaan…

Ach wat haat ik liefde verpakt in tijd kussen met de smaak van afscheid…

Met tranen neem ik afscheid van jou. De liefde overheerste voor ons beiden. Door jouw ziekte kon je hier niet blijven. Troostend leg ik mijn hand in de jouwe. Met veel verdriet moet ik afscheid van je nemen. Jij hebt je taak volbracht. Sterf in vrede. Wij blijven voor altijd verbonden.…

afscheid Soms zit er even Teveel verdriet In ‘t leven De dood strooit dan Zo om zich heen Dat de scherven Van de liefde Zich niet verzameld weten En onheel blijk je dan Veel te weinig tijd te nemen Het afscheid behoort niet Zo snel tot het verleden…

ik neem afscheid afscheid van een koestering afscheid van herinnering ik begraaf hem niet ik wil hem nog even een beetje in mijn hoofd ik kijk nog even achterom en voel jou ik voel nog even je liefde ik begraaf ze niet ik wil ze nog even een beetje in mijn hoofd ik dwaal dolend in gedachten naar je toe Doelloos want ik kan niet blijven…

* wie denkt dat liefde enkel lente kent drijft op het gevoel dat een droom verwent het bestaan verhaalt van geboorte en afscheid maar uiteindelijk wordt leven door liefde verleid *…

pijn Als het verlies en verloren gaan van wat men lief heeft toch altijd aangekomen op een plek…

Dichterbij komt mijn afscheid, mijn afscheid van jou. Elke dag een beetje afscheid, dan doet het definitieve minder pijn Straks komen de tranen Dan is het voorgoed voorbij Mijn liefde voor jou loopt dan ten einde Hield jij ook maar van mij..…

Maar ondanks het verlies, van de strijd om het leven, heb je ons een stuk geluk en liefde meegegeven...…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Moeder je leerde mij dat het leven heel veel kanten kent.Moeder je leerde mij dat ik vrij mocht zijn in mijn eigen keuzes Moeder je leerde mij om afscheid te nemen van dat waar je van houdt, Moeder je leerde me om door te gaan met een groot verlies in het leven. Moeder je leerde mij al deze dingen te koesteren, en dat door te geven.…

er vallen druppels zwart niet ver van het pad waarover wij gaan de eerste schrik diepe ontsteltenis over wie er zo plotseling niet meer is geen afscheid of gebaar waar leven stopt in ontvallen leegte voelbaar door allen in langzaam besef hechten weer banden door de pijn van verlies in gezamenlijk verdriet het zwart vloeit weg…

Een muur rust op een fundament van liefde en vertrouwen liefde is het cement waar wij op verder bouwen door het afscheid op dit stervensuur vertoont de muur nu scheuren toch weet ik zeker: jouw liefde zal ons leven blijven kleuren…

verlies drukt door de dagen bepaalt opnieuw het zwaar gevoel wrok weegt niet meer nog wel de wroeging alleen nog jij zou mij weer kunnen leren hoe alles los te laten hoe licht de liefde…

harten nog zoveel dagen niet geteld geheimen nog niet gedeeld woorden onuitgesproken strelingen niet gevoeld de horizon is nog niet bereikt Gods schepping niet geheel ontgonnen onbekend waartoe het reikt afscheid of nog meer feestballonnen Wikkel morgen en ook het later in liefde en in stil vertrouwen houd in storm en stijgend water…

De liefde, maar zeker het verdriet zul je voor altijd in je hart mee moeten dragen, zwaarder kan het bijna niet zijn. Alle nabestaanden wens ik heel veel sterkte in deze moeilijke periode. Hopelijk brengt het licht wat kracht en liefde in het leven.…