Alle inzendingen over Het laken

[Haiku] de zon is ver heen en sleept het laatste licht mee in zijn ondergang Geïnspireerd op het schilderij 'Sun setting over a lake' van Joseph Mallord William Turner (1775-1851).…

Het is toch wel wat, daar in Baltimore, Wie lak heeft aan de Baltimoorse wetten Wordt zwaar ‘bestraft’ met jarenlang ‘kwartetten’, In viervoud geeft die daar zijn sperma door. In barstensvolle Baltimoorse bakken, Daar zit er één met heel erg lege zakken.…

Toen ik de Dag en de tijd Had losgelaten En mijn leven Als een laken Vol vlekken En scheuren Op een hoop Naar beneden viel Was ik op een Keerpunt gekomen Niet wetend of De hemel zou Volgen of toch Nog de aarde Die ik al Verlaten had 29 januari 2010.…

geef mij je ogen en kleur ons samen in vers laken. laat je van mij proeven tot wij elke dag nooit genoeg. daarna stil in onszelf verdwijnen.…

gaat moe te bed strekt zich uit over het donkergroen laken van de dag De traan, de lach worden gewist door zachte kleuren pasteltinten van het palet Tot slot een feestelijk ballet van zwaluwen in silhouet tegen de hemelboog.…

Ik hoorde van de week in het journaal Het LAKS wil dat we voortaan in de klassen Ons taalgebruik ingrijpend aan gaan passen Meer positief en meer genderneutraal Zo’n richtlijn moeten wij toch honoreren Ik zal vandaag op een terras doubleren…

Omdat de eindexamenkandidaten Massaal per mail, per telefoon en fax Hun klachten deponeren bij het LAKS Dreigt het systeem hen in de steek te laten Maar als je als scholier dáár niet kunt slagen Bij wie moet je daarover dan gaan klagen?…

in april de ochtenden nog kil stap ik uit de deur en ruik de geur van nevel uit de hemel in een laken van lila staat daar de azalea zo loop ik in het rond het brood nog in mijn mond alleen maar even blij het onkruid nog verre van mij…

Dat bloeddoordrenkte laken. Een triest gezicht. - Maar wie had ooit gedacht dat 't oud karkas nog zoveel bloed zou maken? ----------------------------------------- uit: Enclave-74 kwatrijnen, 1986…

rust maar uit mijn zachte moeder op het blanke laken van troost ik strek mijn armen zover ik kan zelfs de vingers willen gewillig tasten ben even de kwetsbare man die haar laatste gang tracht af te gelasten…

Te warm was het voor mijn dekbed Te koel voor een zomers laken Het was na enen toen ik iets tevoorschijn smeet Een sterk en stevig tafelkleed Onder prettig fel gestreept Kreeg ik een leuke binnenpret Krijg ik morgen op dit tafellaken Dan ook ontbijt op bed?…

zo snel kan het gaan je ziet en lacht ineens de minuten slijten tijd en alles mag z`n gangetje gaan woensdagavond en de rest is geschiedenis en morgen ach morgen lakken we af…

op het acaciaroze laken het kleine onbereikbare eiland ver verwijderd van de grauwe wereld ligt het kind in de armen van haar moeder hun warme gezichten dicht zo dicht bij elkaar voor altijd verbonden in pure onuitsprekelijke tederheid…

Ik ben geen bobo bij de voetbalbond Die ongewenste kus was zeer te laken Toch, toen ik haar een live-verslag zag maken Gaf ik die vrouw een tikje op haar kont Zo’n teder tikje leek mij niet verkeerd Helaas, ik werd ervoor gearresteerd…

gedachten vlokken jagen zonder het serene wit haken tot obstakels hoge duinen waar geen uitweg is warrelwinden kolken draaien horendol de geest op hol in uitgeraasd herneemt de rust vermoeid haar stilte strakke orde en geen vlokken meer het witte laken doet zo zeer…

Onder een hemelsblauw laken waar de zon ons sfeerlicht was klonk zwoele muziek uit zacht ruisend helmgras. Een duinpannetje vatte vlam en we lagen liefdevol te bruinen tot de pijnlijke wekker ging van een fietsbel in de duinen.…

de avond valt het koele laken van je wezen dat me optilt en samen met de wind zachtjes wiegt op het ritme van de maan de wereld wordt zwart jij blauw je ogen doen me dromen laat je sterren voor me schijnen heel eventjes alleen voor mij…

haar leven duurt nog als de wormen zijn uitgegeten haar vlees is niet te zien maar doordringt de kamer met gedachten haar kracht is als een inktvlek op een laken een ronde golf in een vijverspiegel haar geboorte is pijn als zwerende wonden verloren illusies en vergeten zinnen…

het witte laken toont je rondingen zachter dan ooit leven wordt afgebakend door enkel wat katoen niet meer gegeven blekend noch blakend onbewogen als een gevallen doek met als laatste groet een stil respect voor de kracht van de verliezer…

te vroeg wentelen dagen in lente het groen kwispelt en kruipt niets is het wat het lijkt winter kan nog maken één groot wit laken ze bewit het gras in een onverwachte omhelzing van sneeuw en verkruimeld vlokken in een bruisend spel…

waar geplooide handen in wanhoop al samendrukkend ogen naar het verleden prevelt een verbeten mond het laatste woord bleken haar dekens het kussen te laken behoorde haar hart tot die van de schijndode en stierf zij eer haar dood was gekomen…

De oude Grieken hadden nog fatsoen Met Socrates, Pythagoras en Plato Nu leven zij drieduizend jaar na dato Op grote voet en gaan vroeg met pensioen Zij hebben lak aan de EG-handhaving Wij springen bij en dat heet nu beschaving…

ons trumpje moet misschien wel in de bak de eerste president die dit moet slikken en in de bajes al zijn wonden likken; zijn volgers hebben aan dit alles lak heel vroeger moesten boeven zakkies plakken de Sing-Sing zet de donald daar te kakken…

de jeansblauwe bodywarmer destijds aangeschaft in Windemere (in het Lake district) houdt mij op frisse dagen nog altijd op temperatuur als je iets aangenaams zou moeten cijferen dan gaf ik een dikke acht als dank voor het warm houden van mijn bij vlagen zó kwetsbare lijf…

de dood zo dichtbij, voor je het weet zijn het allemaal dromen, het geld voor jou maar ook voor mij, ons kan het allemaal overkomen, zijn wij eerlijk of achterbaks, zijn wij tevreden met ons leven, zijn wij oprecht of toch te laks, was ons niet openheid van mening gegeven, was ons niet openheid van mening gegeven.…

de stem des volks heeft duidelijk geklonken: 'wij willen hier geen Europese wet we hebben lak aan heel het kabinet vertrouwen wordt die lieden niet geschonken in Brussel huist de opperste sovjet ons antwoord is een zeer hartgrondig: NJET !'…

Dit weekend, in de schaduw van de Tour Heeft Tjallingii in Qing Hai Lake gewonnen Daarmee ontsprong de Fries het onbezonnen En quasi-kundige geouwehoer Goddank gaat niemand met hem op de loop En maakt geen mens hem Neerlands Valse Hoop…

Glimlachend bekijkt zij gekartelde randen het haar gekapt volgens de laatste uitgave laat geen lak los gestuurd naar hen wiens hebben giert door opengesperde kelen spreekt het zwart met vele monden schutbladen bieden geen bescherming meer…

De bank viel om, dat krijg je er nou van, want zulk gedrag is echt te laken, man!…

overbelaste vingers omarmen een pen nagelriemen gekleurd door grondverf kust de lak lokken die veilig achter prinsessenspelden zijn weggewerkt knellen kousen sneller evenals voeten die tintelen komt het paleis langzaam in zicht…